Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1997, Blaðsíða 44

Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1997, Blaðsíða 44
Sjómaður segir frá reynslu sinni að vera „sjanghæaður!“ Hafið bláa hafið „Ég var á vertíðarbát, þetta var um 1965, og við Iögðum upp í Reykjavík. Það var kominn apríl og við áttum helgarfrí. Ég datt i það á Iaugardagksvöldinu og drakk lifandis ósköp. Þegar ég rankaði við mér á sunnudeginum langaði mig í afréttara, og það meira en allt ann- að,“ þannig segir fyrrverandi sjómaður frá. Þetta heglarfrí átti eftir að verða lengra en hann óraði fyrir, það er ef frí skal kalla. „Um hádegið hitti ég nokkra sem eins var ástatt um, nema munur- inn var sá að þeir áttu sopa. Ég fékk að drekka með þeim fram eftir degi og áður en ég vissi vorum við komnir um borð í togara, það var svo sem ekki verra en vera á götunni. Það virtist vera nóg til að drekka og ég því áhyggjulaus. Það kom að því að ég sofnaði og vaknaði ekki fyrr en á mánudeginum, en þá var greinilegt að ég var út á sjó. í fyrstu hélt ég að ég væri þar sem mér bar, það er um borð í bátnum sem ég var á. Fljótlega gerði ég mér grein fyrir að svo var ekki. Þetta var ekki kojan mín og umhverfið var mér framandi. Hvar er ég? Þegar ég afréð að teygja hausinn, sem kvaldist af timburmönnum, fram úr kojunni sá ég að það voru fleiri í svipuðu ástandi og ég sá Iíka Hreinsum allar gerðir aftönkum. Vatnstanka, olíutanka, slamtanka, sjótanka, wc tanka, vélabotna ogfleira. Fljót og örugg þjónusta. Margra ára reynsla. Magnús Sigurðsson Skipasundi 40 Sími: 553-8796 - Símb: 846-1766 að ég var um borð í togara. Það tók að renna upp fyrir mér ljós, ég mundi eftir að hafa farið um borð. Ég hafði verið „sjanghæaður". Þá var ekki annað að gera en sættast við hlutskipti mitt. Ég fór upp á dekk, það var gott veður og ég söng „Hafið bláa hafið, hugann dreg- ur“. Það var ekki annað að gera en taka örlögum sínum. Ég komst að því að við vorum að fara í siglingatúr, það átti að selja í Bretlandi eftir þrjár vikur rúmar. Eftir að ég tók að braggast hugsaði ég óneitanlega heim og um borð í bátinn sem ég var á. Enginn vissi hvar ég var, ég hafði svo sem hvorfið áður og ákvað að láta ekki vita af mér. Okkur gekk ágætlega að fiska í skipið og þá var það siglingin. Þegar við komum til Hull var mitt fyrsta verk að detta í það. Ég varð snemma talsvert fullur og flæktist um allt, oft í vafasömum félagsskap. Þegar fór að brá af mér ákvað ég að fara um borð og hitta skipsfélagana. Þeg- ar ég kom niður að höfn var togarann hver- gi að sjá. Ég fór að spyrjast fyrir um skipið, hann var þá farinn til íslands, ég hafði orðið eftir. Bjargvættir Það vildi mér til happs að ég var með nokkuð af peningum, þó svo það hafi ekki alltaf verið vandamál á þessum árum. Ur því sem komið var, var ekki nema eitt að gera, halda áfram þar sem frá var horfið, það er halda áfram að skemm- ta mér. Ég varð ekki var við neina íslendinga og smátt og smátt jukust áhyggjurnar. Að kvöldi var ég staddur inn á bar og mér til mikillar gleði heyri ég talað á íslensku. Þar var mannskapur af Sigurði Bjarnasyni frá Akureyri að spjalla saman. Þeir áttu að fara heim eftir tvo daga og okkur samdist þannig um að ég fengi að fljóta með þeim heim. Það gekk eftir og siglingin heim gekk vel, það var nóg til að drekka og veigarnar hvergi sparaðar. Skipsfélagar á Akureyri Rúmum mánuði eftir að ég hafði dottið í það í helgarfríi í Reykjavík var ég staddur á Akureyri, blankur, hálffullur og ráða- laus. Ég flæktist þar um í nokkra daga. Einn daginn þegar ég er á gangi eftir Hafnarstræti, þá heyri ég nafnið mitt kallað, það ekki af einum manni, nei þeir voru fjórir sem kepptust við að kalla nafn mitt. Þar voru félagar mínir á vertíðarbátnum komnir. Þeir höfðu að lokinni vertíð skellt sér í ferðalag. Þeir voru eðlilega hissa á að hitta mig, vissu eðlilega ekki hvað hefði orðið um mig. Við bjuggum all- ir í sama sjávarplássinu og svo fór að þeir sáu aumur á mér, flýttu heimferðinni og tóku mig með. Það voru þung spor þegar ég gekk upp að húsinu og bankaði. Ég vissi að konan yrði reið.“ ■ 44 SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.