Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2006, Blaðsíða 15

heimsækja Reykjavíkurhöfn. Þar var
gaman að koma og alltaf eitthvað að ger-
ast. Fyrsl í stað héldum við okkur mest
í króknum neðan við Alliance-húsið, þar
sem verslun O. Ellingsen var lengi. Þarna
var einnig Daníelsslippurinn.
Við fórum líka í Örfirisey og út á hafn-
argarðana. Og á sólrtkum sumardögum
busluðum við í sjónutn við vesturströnd
Örfiriseyjar. Þar var sandfjara og kjörið að
synda en ansi varð okkur oft kalt þarna.
Sjórinn virtist aldrei ná að hitna neitt,
sama hversu heitt sólin skein. Líklega
hefur þetta verið vegna sterkra strauma.
í stórstraumsfjöru gengum við stund-
um út eftir grandanum, alveg út í Selsker
en ekki máttum við stoppa lengi því að
grandinn var svo langur að ef við flýttum
okkur ekki til baka lenium við í aðfall-
inu. Einu sinni eða tvisvar vorurn við svo
tæpir að við neyddumst til að vaða sið-
ustu metrana í land sem kostaði heimferð
að ná í þurr föt.
Við höfnina hitturn við sjómenn af
stærri skipurn, línubátum, línuveiðurum,
togbátum og togurum. Yfirleitt voru karl-
arnir okkur ósköp góðir en það gat fokið
í þá þegar við tókum frá þeim skipsbála
ófrjálsri hendi. Þá fengurn við maklega
hirtingu en vorurn fljótir að jafna okkur
og enn fljótari að gleyma. Það kom jafn-
vel fyrir að lögreglunni var sigað á okkur
þegar menn töldu að við stefndum verð-
mætum i hættu.
Að lokum rann það upp fyrir okkur
að þetta var ekki heppilegt háttalag.
Þá tókum við að reyna fyrir okkur sem
skipasmiðir. Ekki voru allir farkoslirnir
nein listasmíð og sumir beinlínis lífs-
hættulegir. Það bætti ekki úr skák að oft
var erfitt að finna réttan efnivið í hafskip-
in okkar. Þelta breyttist þó allt í maí 1940
þegar landið var hernumið og breskir
hermenn tóku að spígspora út um allan
bæ.
Það var aUtajlíJ ogjjör við höjnina. Ljósmynd ÓLM/LSR
létum svoleiðis smámuni ekkert á okkur
fá en gerðum víðreist á flekunum. Og
aldrei skorti efniviðinn, ef eitthvað var í
bígerð heimsóttum við öskuhaugana við
Eiðistjörn og fórum aldrei erindisleysu.
Hið fullkomna smíðacfni
Fyrstu dagana eflir að Bretarnir komu
sást maður varla heima hjá sér og
mamma var að farast úr áhyggjum yfir
stráknum sínum sem hún óttaðist að dæi
úr hor þvi að hann kom aldrei heim í
mat. En það var nú eitthvað annað. Hjá
Bretunum fengum við næga niðursoðna
ávexti, sem við höfðum aldrei séð áður,
og átum okkur til óbóta af þeim.
Hernurn fylgdi líka nánast fullkomið
efni til skipasmíða sem voru 20 lítra
bensínbrúsar. Þeir voru úr blikki en til að
hella úr þeim á flugvélarnar eða í tanka
voru þeir opnaðir í einu horninu og síðan
hent. Fyrir okkur voru þetta hin full-
komnu flotholl sem við tengdum saman
með spýtum, er við fengurn líka hjá
hernum. Gallinn við smíðina var að drif-
kraftinn vantaði og erfitt var að stjórna
flekunum ef gerði einhvern vind. En við
Breska herliðið setti sterkan svip á íslenskt mannlíj, einkum í þéttbýhsstöðum

Bretarnir skutu á okkur
Einhverju sinni vorum við að flækj-
ast fyrir framan þar sem Lýsi stóð áður
á Bráðræðisholtinu en í landi voru
Bretarnir eitthvað að bauka í niðurgraf-
inni varðstöð. Allt í einu kveða við skot-
hvellir og við sjáum okkur til óbland-
innar skelfingar að skotin lenda sitt
hvorurn megin við flekann. Við grípum í
örvæntingu til áranna og forðum okkur
eins hratt og kraftarnir leyfðu. Aldrei
fengum við neinar skýringar á þessum
atburði enda vorurn við tregir að segja frá
honum.
Við höfðunt líka mikil samskipti við
hermennina sem dró úr áhuga okkar á

Strákarnir hrijust mjög aj mótorhjólunum sem
Bretarnir komu með.
Sjómannablaðið Víkingur - 15