Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2006, Síða 66

komst að þeirri niðurstöðu að þetta hefði
verið harður hernaður en alltaf rekinn
samkvæmt settum reglum.
Árásin á Reykjaborg hefði átt að nægja
til að koma Dönitz flotaforingja í gálg-
ann. Erich Topp foringi á U 552 lifði af
styrjöldina og því hefði verið hægt að
láta hann leggja fram dagbókina í rétt-
inum. Það var ekki gert vegna þess að
U 552 var að fylgjast með veðri. Þýska
flotastjórnin hafði beðið um að gerðar
yrðu loftárásir á breska flotann í höfn á
tímabilinu 10.-20. mars. Þess vegna var
þessum vopnlitla báti, U 552, haldið úti
til 16. mars.
Þegar Fróði kom til Vestmannaeyja
komu breskir hermenn um borð og leit-
uðu uppi allar kúlur og kúlnabrot sem
finna mátti í Fróða. Einn skipverja fann
vélbyssukúlu í sænginni sinni og stakk
henni í vasann. Sá var sóttur af herlög-
reglu og kúlan tekin af honum. Annar lá
særður á sjúkrahúsi Vestmannaeyja, kúla
sem læknar höfðu skorið úr honum var
sömuleiðis tekin.
Þegar höfundur þessarar greinar fór
að afla upplýsinga um loftvarnabyssur
breskra kafbáta í seinni heimstyrjöld
komst hann að því að þeir voru búnir
svissneskum Oerlikon byssum eins og
þeir þýsku. Byssukúlurnar voru því engin
sönnunargögn en af hverju var þá gengið
svona hart fram við að finna þær i Fróða?
Bók Chapmans leysti þetta, Oerlikon
byssurnar fóru Bretarnir ekki að nota fyrr
en um mitt ár 1942.
Hvað með flekann?
Áður en kafbátur er tekinn í notk-
un þarf væntanleg áhöfn hans að fara i
strangar þjálfunarbúðir. Torbay N-79 er
eini kafbáturinn sem vitað er um þar sem
æfingum var sleppt. Ferðin, sem sögð er
hafa verið farin til Kanada (6. -21. mars),
virðist hafa verið æfingaferðin. Breska
flotastjórnin gaf íslensku skipunum upp
siglingaleiðina og þá hefur N-79 verið á
svæðinu og ráðist á þessi „þýsku“ skip
sem kafbátsmenn fengu skeyti um að
væru þarna. Þannig gekk það fyrir sig í
Eyjahafinu. Setið var fyrir skipum sem
njósn hafði borist um og byrjað að skjóta
á hálfrar mílu færi.
Leiðarbókin, sem sögð er sanna þýska
aðild að málinu, er skrifuð á ritvél með
undirskriftum sem eru eins og spíralar
eftir Stefán frá Möðrudal.
Það eina sem vitað er um höfundinn
er að hann virðist hafa lesið söguna af
Percival Keene þar sem stórsiglan var allt-
af skotin í sundur með stóru fallbyssunni
á Eldflugunni.
Togarinn Vörður frá Patreksfirði fann
björgunarfleka af Reykjaborg, 170 mílur
norður af St. Kilda. Flekinn var rannsak-
aður af lögreglu í Reykjavfk.
Nú stendur það eitt eftir, að við fáum
að vita hvort kúlnagötin á flekanum voru
eftir 20 mm Oerlikon eða 8 mm Lewis?
Athugasemdir höfundar
1) Seinustu tundurskeytin notaði U 552 til að
sökkva olíuskipinu Caillac 1. mars og því
engin eftir til að skjóta á Reykjaborg.
2) Að sögn þeirra sem komust af var myrkrið
algjört og þar af leiðandi engin siglingaljós
eða tungl sem óð í skýjum.
3) 800 metrar er hálf ensk míla og þarf mikla
skyttu til að skjóta í sundur mastur á skipi
af svo löngu færi. í skáldsögu capt. Marryat,
Percival Keene, er sagt frá svona skoti, ekki
urðu skipsmenn varir við þetta en urðu fyrst
varir við skothríð úr vélbyssu sem var meðal
annars hlaðin ljósferilkúlum.
4) U 552 var af gerðinni VII C og í sinni fyrstu
ferð. Báturinn var vopnaður einni 20 mm loft-
varnabyssu og 88 mm fallbyssu. Á myndum
sem til eru af bátnum sést aðeins ein vélbyssa,
20 mm. Aðrar gerðir voru vopnaðar fleiri
loftvarnabyssum. Fleiri loftvarnabyssur voru
fyrst settar á VII C í nóvember 1942.
5) Skytta sem hafði skotið sundur mastur hitti
illa heilt skip á 100 metra færi.
6) Skipstjórinn lét stöðva skipið fljótlega eftir að
árásin hófst.
7) Vopnaðir togarar voru yfirleitt með fallbyssu á
palli framan við formastur.
Á Reykjaborg voru björgunarhátarnir aftast á
bátadekkinu og ekkert pláss fyrir fallbyssu þar.
8) Vélbyssan var aðeins ein.
Lausn á síðustu krossgátu
THERM0LITE
5on Bei*qson eKf-
* B00TS BUILTT0
Kletthals 15-110 Reykjavik
Sími: 588 8881 - Fax: 588 8944
Heimasíða: simnet.is/jonbergsson - E-mail: jonbergsonehf@simnet.is
O SRrmhul Crvorlc Rtddu U- Kluntpar Ull Lautin LmAo<*<i Festu Sft'ÍK FaSi -óbtar fhjkit Sund (UU7ÍÍ Trcqa
V4tiUl S 'o L H E l M 1. A R
Noq( Hanm K L o • E 1 N A R 1
íaiinrt Ga nqur A u L I N N ■ T I F
'óiollftr Svipui Pr«*<5 Traf B oqi iOfju ráma N 1 'A L U ’ A U D A
»• fök D '0 i. M S D Pl G U 3- R íl'o'r R 'fí N
Iiko Qer Samhí- Æ F f\ '■ N A K 1 N : J> Fu*a /tfiri E L 9i
Tau S?]l«n L '1 N : Æ. L fí N Heilar fMonqar tlJpir h L L A R
f/a&ur 1 N G t. V fi R Ph//ph Sofrt Sktldýri F R V* ’l U ípr Æ.
loia R fí K f\ Haf Slór appi - Staóa S k. tltiiar 1S2 van- Yatkti h R 'o M
Pl'partt Vifh i K 0 R 5- U M A R T 1 áJsiíL. be>r- innar M A
Skfókva L Ý G fíanni Ror*%u Tit((( S I G U R í> f\ R SnBfjir
Haríor Hro foiiabéír 0 T U R S K A R' • fí T L fl 5
Tfé F U R U ösr Canfi- L 7 M S T 1 í- N N
Snjóldur Si'l-fur Oeirha T R Ý N 1 fi G Æ. S 1 N G A
þófc l'fAin Sotn<vr l L ■R 10• u L L U N fí 5 N fi R
fíhaldr i 05 ~T> \ saoihl '1 Tónn H 1 '0 L 1 D j- Sarrthl- t A L 1
Voirar S K £ R A N 5 - • R A K //• R fi R
66 - Sjómannablaðið Víkingur