Náttúrufræðingurinn - 1960, Blaðsíða 38

138
NÁTT Ú R U F RÆí) INGURINN
grasafræðingnum Otto Friederich Miiller að gera lista yfir þær
plöntur, sem hann liafði safnað og séð vaxa á íslandi. í þessum
lista er Equisetum sylvaticum L. fyrst talin vaxa liér á landi, en
vaxtarstaðar ekki getið nánar (O. F. Miiller, 1770, tilgreint eftir
Johs. Gröntved, 1942), og á seinni árum, að minnsta kosti, hafa
ekki verið til nein íslenzk eintök af þessari tegund úr safni Königs.
Aftan við Ferðabók þeirra Eggerts og Bjarna, sem kom út í
Sor0 1772, er prentaður listi yfir íslenzkar plöntur eftir danska
grasafræðinginn Johan Zoega. Sá listi er eingöngu byggður á söfn-
um og handritum Königs og lista Mullers, og Equisetum sylvaticum
L. þar sögð vaxa á Islandi, án þess getið sé nánar um vaxtarstað
liennar, nákvæmlega eins og hjá Muller (J. Zoega, 1772). Eftir þess-
um plöntulista Zoega er Equisetum sylvaticum L. svo af ýmsum
mönnum talin vaxa hér á landi (Chr. Grönlund, 1874), án þess þó,
að nokkur þeirra sæi hana hér sjálfur.
Nærri hundrað árum eltir íslandsferð Kcinigs, eða árið 1862, var
Bretinn Sabine Baring-Gould á ferð hér á landi. Hann safnaði ein-
liverju af plöntum liér, þó hann væri ekki grasafræðingur, en mest
af því safni týndist (C. C. Babington, 1871). Aftan við bók, sem
hann skrifaði um þessa ferð sína, er prentaður listi yfir íslenzkar
plöntur, að nokkru byggður á hans eigin söfnum og athugunum,
en að mestu leyti á eldri plöntulistum. í þessum lista er Equisetum
sylvaticum L. sögð vaxa í kjarri nálægt Laugarvatni (Barring-Gould,
1863), en engin eintök eru til þaðan og tegundin hefir ekki fund-
ízt þar síðan. Nokkrir seinni höfundar geta hennar þó frá þeim stað
e>g bera Barring-Gould fyrir því (C. C. Babington, 1871; Chr. Grön-
lund, 1874).
Þegar Flóra íslands eftir Stefán Stefánsson kemur út árið 1901
eru því engin íslenzk eintök af þessari tegund til í söfnum og þess
vegna er hennar ekki getið þar. Árið 1924, þegar önnur útgáfa
Flóru Islands kemur út, er allt við það sama.
Árið 1925, þann 25. júlí, finnur svo Ingimar Óskarsson Equisetum
jylvaticum L. vestur við ísafjarðardjúp, þar sem hún óx innan
um birkikjarr við Galtarhrygg í Heydal í Mjóafirði (Ingimar Ósk-
arsson, 1927). Ingimar nefndi hana fyrst skógarelftingu á íslenzku,
en síðan skógelftingu og hefir liún haldið því nafni. Og þó að
miklar líkur séu fyrir því, að König og Baring-Gould hafi í raun
og veru fundið skógelftingu hér á landi, þá verður það aldrei sann-