Náttúrufræðingurinn - 1960, Blaðsíða 39

NÁTTÚRU FRÆÐ1N GU RIN N
139
Hinir tveir fundarstaðir skógelftingar á íslandi eru á þessu korti merktir með •.
The spots show the two known localities of Equisetum sylvaticum L. in Iceland
að, svo að þessi fundur Ingimars er sá fyrsti, óvéfengjanlegi á ís-
landi.
Ingimar taldi sjálfur mjög sennilegt, að skógelfting yxi „víðar í
kjarrskógum vestanlands" (Ingimar Óskarsson, 1927), og með hlið-
sjón af útbreiðslu hennar í nágrannalöndum okkar, en hún er al-
geng um allan Noreg og nær þar upp í 1200 m hæð og norður fyrir
70° n. br. (Eric Hultén, 1950), algeng í Skotlandi, N.-Englandi og
írlandi (Clapham, Tutin and Warburg, 1952), algeng í Færeyjum
(R. Rasmussen, 1952), vex á nokkrum stöðum í innfjörðum á
Suðvestur- og Vestur-Grænlandi milli 60° og 66° n. br. (Böcher,
Holmen og Jakobsen, 1957) og er þar að auki algeng um norðan-
verða Norður-Ameríku (Fernald, 1950), þá hefðu flestir, að óreyndu,
talið líklegt, að hún yxi víða hér á landi.
En, eins og kunnugt er, virðist því ekki þannig varið, því þegar
5 daga skorti á, að liðin væru 35 ár frá því skógelftingin fannst