Náttúrufræðingurinn - 1999, Blaðsíða 8

10
_1_
8
_1_
Hiti(°C)
4
o-
o
o-
E
o
Q.
"O
ts-
<n
■Q)
u
«o
■O
CM
O
o-
ro
O
oH
■M"
0
_i_
Yfirborð
Brotflötur
Jörð
100 200 300 400
Eðlisþyngd (kg/m3)
500
3. mynd. Eðlisþyngdar- og hitasnið í brotstáli flóðsins 21. febrúar 1999 í um 620 m h.y.s.
breytti um stefnu við að skella á garðinum.
Á þessum stöðum virka gilbarmarnir sem
náttúrulegir leiðigarðar og gefa þessi
ummerki vísbendingar um áhrif leiðigarða
þegar flóðið er á meiri hraða en það hafði
þegar það lenti á varnargarðinum sjálfum
neðst í hlíðinni. Stefnubreytingarnar í
gilinu sjást betur ef kortinu á 2. mynd er
hallað og horft á það undir horni.
Mjög lítið er til af beinum mælingum á
snjóflóðum sem fallið hafa á leiðigarða
eða náttúrulegar fyrirstöður. Ummerki
flóðanna í Skollahvilft 1995 og 1999 eru
meðal merkustu gagna af þessum toga
sem til eru í heiminum og gefa mikilvægar
vísbendingar um áhrifamátt leiðigarða svo
og merkar almennar upplýsingar um flæði-
eiginleika snjóflóða.
■ NIÐURSTÖÐUR
MÆLINGA
Þykkt flóðtungunnar var mæld með stikum
í allmörgum punktum og eðlisþyngd
snævarins var ákvörðuð með athugunum í
nokkrum gryfjum. Þykkt brotstálsins ofar-
lega í hvilftinni var einnig athuguð á
nokkrum stöðum og eðlisþyngd snævar-
ins þar í einu sniði (sjá 3. mynd). Á upp-
takasvæðinu rann snjóflóðið á hörðu
hjarnlagi sem var undir léttari vind-
pökkuðum snjó brotflekans. Mikill hluti
snævarins, sem myndaði brotflekann,
barst niður í Skollahvilft af Eyrarfjalli í
skafrenningi í norðlægum áttum dagana
áðuren tlóðið féll.
Helstu kennistærðir flóðsins samkvæmt
6