Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1999, Blaðsíða 30

Náttúrufræðingurinn - 1999, Blaðsíða 30
1. mynd. Langskurður af aldini punktasvepps, með pyngjum. Um tóljföld stœkkun. Teiknað með hliðsjón afmynd eftir Tulasne 1863. Eftir þetta hefur punktasveppur ekki fundist á Droplaugarstöðum, þó að oft hafi verið gáð að sveppum, og má því telja nokkuð víst að hann vaxi þar ekki lengur. Þann 28. ágúst 1978 safnaði Hörður Kristinsson þessari tegund á hrossaskít við Möðrufellshraun í Hrafnagilshreppi í Eyjafirði og notaði hluta þess sýnis til kennslu í líffræðiskor Háskóla Islands, þar sem hann var prófessor. Sýnið (eða hluti þess) er nú geymt í sveppasafni N.í. á Akureyri. Annars hefur punktasveppur ekki fundist hér á landi, hvorki fyrr né síðar, svo vitað sé. Sveppsins hefur ekki verið getið á prenti hérlendis nema í Sveppakveri mínu 1979. Líklega hefur hann alltaf verið fágætur en er nú að líkindum aldauða í landinu, eins og víða annars staðar í Evrópu. Geta má þess að báðir fundarstaðir punktasveppsins eru í innsveitum á norð- austurhluta landsins, þar sem loftslag er landrænast hérlendis, og hafa fleiri sveppir og ýmsar plöntur svipaða útbreiðslu. NANAR UM PUNKTASVEPP Punktasveppur til- heyrir þeim flokki asksveppa er kallast pyngjusveppir eða skjóðusveppir (Pyr- enomycetes), en þeir einkennast af flösku- laga eða punglaga ask- hirslum, sem kallast pyngjur (skjóður). Þær eru oftast á kafi í undir- laginu, sem vanalega er lifandi eða dauður vefur háplantna sem sveppirnir vaxa á eða í. Sumir mynda þó beðju (stroma), eins konar aldin, sem askhirslurn- ar (pyngjurnar) vaxa í, og þannig er því varið með punktasveppinn. Aldin punktasvepps eru kíllaga, með flatri, ljósgrárri skífu að ofan, sem er 0,5-1,5 sm í þvermál, og 1-2 sm löngum, dökkgráum fæti eða „rót“, sem er vanalega á kafi í taðinu sem hann vex á. Pyngjur eru perulaga, dökkgráar, á kafi í aldinvefnum, og koma mynni (op) þeirra fram sem svartir punktar á yfirborði skífunnar, en af því er fræðinafn sveppsins dregið (Poronia af gríska orðinu poros = gat; punctata af latneska orðinu punctum = punktur, díll) og eftir því er hann nefndur á flestum tungum. Askgróin eru baunlaga 18- 26 x 7-12 p.m, sótbrún og þakin hlaup- kenndum hjúp. Punktasveppur vex á hrossataðskögglum sem hafa veðrast í nokkra mánuði og eru orðnir gráir eða hvítir og hér á landi hel'ur hann aðeins fundist í graslendi. Vanalega er töluvert mikið af honum þar sem hann vex; öll taðhrúgan (og jafnvel fleiri en ein hrúga) undirlögð og mörg aldin á hverjum köggli. Aldinin eru nokkuð varanleg og má því finna þau á öllum tímum ársins, en líklega vaxa þau mest á vorin eða haustin. 28
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.