Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1999, Blaðsíða 16

Náttúrufræðingurinn - 1999, Blaðsíða 16
3. mynd. Sandsteinn úr harðnaðri gosösku íjaðri Arnarbœlis. íbaksýn sér á Hraunsnefsöxl og Grábrók til vinstri. Ljósm. Sturla Friðriksson. og upp úr ísnum. Gígaop keilunnar eru með hraunkleprum og virðast þau óskert af þeim jökli sem umlukti eldstöðina. Gos þarna í miðjum dal í lóni og sennilega við jökulrönd hefur væntanlega komið af stað vatnsflaumi sem ætt hefur niður um ásana og kann vel að hafa aukið gröftinn í gljúfri Norðurár við Myrkhyl. Hefur þá orðið jökulhlaup úr lóni dalsins og mikið jökulflóð ruðst niður gljúfrin. Vel geturþykka leirlagið í Hraunár- stabbanum einmitt hafa myndast í þessu gosi. Dyngja þessi hefur um skeið stíflað dalinn. þannig að sérstakt Ión hefur myndast ofan hennar og náð upp undir Króksfoss. ■ HÆKICUÐ SjÁVARSTAÐA Fyrir tæpum 10.000 árum hafði verulega gengið á jöklana. Hækkað hafði í úthöfum og þá flæddi sjór langt upp á það land sem þurrt var í lok jökulskeiðs. Féll þá sjór langt inn í Norðurárdal og yfir svæði gamla jökullónsins. Sjávarmörk má nú víða sjá uppi í miðjum hlíðum dalsins (4. mynd). Rétt sunnan við bæinn Svartagil er flatt hamraborð ofan á einum ásnum sem sjór hefur klappað út. Víða eru brimþrep og mar- bakkar í 60-80 m y.s. Sjást þau í hjöllum vestan Hallarmúla. Eggjahorn, sem er á landamærum jarðanna Hallar og Einifells, hefur þá verið nöf sem sjórinn hefur svarrað við. Utar hafa verið boðar, þar sem nú er svonefndur Fálkaklettur og Grenborg í Einifellslandi. Sjávarbjarg með lábörðu grjóti er ofan við Grafarkotsbæinn, vestan þjóðvegar, og sæbarinn klapparrani er í landi Einifells nokkuð fyrir neðan Hvararhyl. Einnig hefur þá safnast sjávarsandur og fallið í varið framan við klappir og nes. Sést þessi fíni sandur nú t.d. norðan við bæinn á Svartagili í um 60 m y.s. Ekki eru nein merki þess að sjór hafi náð upp í efri hluta Norðurárdals ofan Sveina- tungu. Þar eru urðarranar ósléttaðir af vatni. Hæstu sjávarmörk virðast vera uppi við Krók f um 80 m y.s. Fyrir neðan Sanddalsá eru lárétt malarþrep sem líkjasl fornum marbökkum, og þannig er landið víða neðar í 14
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.