Náttúrufræðingurinn - 1979, Qupperneq 60

2. mynd. Syðri-Kerlingarhóll, vesturhlið. Skyggir í op gígketilsins. Ljósm. S. Elíasson.
— Sydri-Kerlingarhóll, a lava cone.
vesturs er hraunið aðeins nokkur
iiundruð metra iöng hraunbrekka
sunnan til.
Skammt frá suðurenda hraunsins
er gígketill í hraunbungunni, 5—6 m
í þvermál, með slútandi veggjum, og
hefur nokkurt hraun runnið frá hon-
um, einkum neðanjarðar. Röskum
300 m norðar eru tveir aðrir gígkatl-
ar, nokkru stærri. Hefur talsvert
hraun runnið frá þeim báðum eftir
neðanjarðarrásum og lokuðum veitu-
stokkum. Mestur hluti hraunsins hef-
ur hlaðist upp í breiða bungu út frá
gígunum, rúmlega 1 km breiða N—S,
en heldur minna A—V, og rís hæst ca.
25 m yfir móana vestan við.
Skammt norðan gíganna er lægð,
þar sem mætast hraunflóð frá þessari
bungu og næstu liæð, sem er Syðri-
Kerlingarhóll. Hann er bungumynd-
uð keila (2. mynd), rís 30—35 m yfir
umhverfi sitt vestan við og hefur í
kolli 6—7 m víðan gígketil, til hálfs
hulinn af hvelfdu hraunþaki (3.
mynd). Þykkir hrauntaumar liggja
niður frá gígopinu, en við botn eru
veggir ketilsins „hlaðnir“ upp úr por-
óttum hraunhellum, 10—15 cm þykk-
um. Hraunrennslið hefur þó aðallega
verið neðanjarðar, enda liggja 3—4
undirgangar úr katlinum í ýmsar átt-
ir, misvíðir og mishátt í gígveggjun-
um, 1 X 1 til 1 X 2 m á vídd. Hraun-
tunga breiðist stutt til vesturs í all-
brattri brekku, rúmlega 1 km til aust-
54