Náttúrufræðingurinn - 1985, Blaðsíða 38

1. Mynd. Súlutindur (Súla) á Eystrafjalli. — The Súlutindur peak on Mt. Eystrafjall in
W.-Skaftafellssýsla. Ljósm Jpohto Haukur Jóhannesson.
ildir eru þær sömu og Sigurður Þórar-
insson og Guðmundur G. Bárðarson
notuðu, en ég hef túlkað sumar þeirra
nokkuð á annan veg.
Eitt af því, sem vert er að hafa í
huga, þegar eftirfarandi heimildir eru
skoðaðar, er að þegar Skeiðarárjökull
liggur að Lómagnúp þá stíflar hann
uppi Núpsárdalinn og þar myndast
lón. Því munu bæði Núpsá neðan
Kálfsklifs og Súla hverfa alveg. Ég hef
tekið það sem vísbendingu, ef Súla er
nefnd á nafn, að þá hafi Skeiðarár-
jökull ekki náð að Lómagnúp.
1704-5
Elstu heimild, sem hér er stuðst við,
er að finna í athugasemdum Árna
Magnússonar (Jón Árnason 1954) við
þjóðsöguna um Vestfjarða-Grím, sem
átti að hafa lagst út við Grímsvötn.
Árni ferðaðist um Skaftafellssýslur á
árunum 1704 og 1705 og mun þá hafa
skrifað niður söguna. Árni hefur ritað
eftirfarandi athugasemd við hana:
„Þetta á að skiljast um Grímsvötn,
sem enn nú svo kallast og eftir al-
mennings meining þess á milli í eldi
leika. Atli [þ. e. sögumaður Árna -
innskot höfundarj heldur þeirra af-
stöðu fyrir vestan og norðan
Skeiðarárjökul, þar uppi í jökla
sundum langt úr byggð. Súla heitir
vatnsfall er framan úr jöklum renn-
ur fyrir austan Núpsvötn á Skeiðar-
ársandi og fellur í sögð Núpsvötn.
Um Súlu þessa segir Atli nokkurra
32