Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1965, Side 32

Náttúrufræðingurinn - 1965, Side 32
190 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN in geti enn getið a£ sér æðri dýr, myndu aðrir dýraflokkar verða fyrri til að fylla tómrúmið, ef apadýrin liðu undir lok, því að það hefur nær aldrei komið fyrir, að ný þróunarrás af sama upp- runa taki við af annarri, sem reynzt hefði gagnslaus og horfið eftir milljónir ára. Ef maðurinn skyldi hverfa af jörðunni, er afar ólíklegt, að dýr svipað honum verði nokkru sinni til að nýju. Forfeður hans aðrir en litla snjáldurmúsin eru horfnir. Allar þær líffræðilegu og ver- aldlegu aðstæður, sem ollu þróun hans, eru líka liðnar undir lok og koma aldrei aftur. En það er aftur á móti hugsanlegt, að ein- hvers konar viti borin vera geti fyllt hans auða rúm, og það er jafnvel ekki óhugsanlegt, að sú vera geti borið vissan keim af mann- inum, af því að gáfur og aðlögunarhæfni a£ því tagi, sem hann hefur til að bera, virðast hafa töluvert þróunargildi á þessu stigi. Einn þeirra eiginleika, sem eflaust hafa valdið miklu um þróun mannsins, er til dæmis enn til meðal allmargra spendýra, en það er notkun framfótanna til að grípa og gera ýmislegt með um leið og augun eru svo sett, að þau geta fylgzt með hverri slíkri hreyfingu. Þann eiginleika hafa ekki aðeins öll apadýr til að bera, heldur og mörg nagdýr og sum rándýr. í þessu sambandi er vert að minnast þess, að jafnvel hinir frum- stæðustu menn standa öllum dýrum framar á sviði gáfna, félags- mála og þjóðfélagsskipunar. Meðan maðurinn var að verða að manni, stóðu nokkrir apar mun nær honum en nú, en hann út- rýmdi þeim með köldu blóði til að tryggja vald sitt og öryggi. Eins myndi hann fljótt koma í veg fyrir það, að aðrar viti bornar verur þróist og heimti hluta af valdi hans. Maðurinn hefur einn dýra fundið upp óbrigðular aðferðir til að eyða og útrýma þeim lifandi verum, sem hann telur sér og þjóðfélagi sínu til ama. Hann virðist jafnvel hafa skapað sér vald til að útrýma sjálfum sér, en að því er við bezt vitum hefur ekkert dýr haft slíkt vald á undan honum, og ekkert líf hefur horfið af jörðinni af sjálfsdáð- um. Ef maðurinn útrýmir sér ekki sjálfur, heldur bíður síns vitjunar- tíma og þess, að úrvalið eða frekari þróun sólkerfisins komi honum fyrir kattarnef, á hann eflaust eftir að þróast til muna og breytast að töluverðu leyti. Það var úrvalið, sem í raun og veru skapaði manninn úr blöndu ýmissa brigða, og að því er við bezt vitum,

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.