Náttúrufræðingurinn - 1937, Síða 11

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 5
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
meira en haglaskot til að vinna á rostung og það jafnvel þó í betra
færi sé en var á þennan náunga.
Selalátur er í Leirhöfn og næsta bæ, Snartarstöðum, en veiði
fer þar stöðugt minnkandi, og munu bæði innlendir og útlendir
sjómenn eiga þar mikla sök á, því að þeir hafa lagt það í vana
sinn — eða réttara sagt óvana, — að sigla skipum sínum upp að
látrunum til að skjóta selinn þar við landið. Hefir það og jafnvel
komið fyrir, að sel hefir verið stolið þar úr nótum, en þær skorn-
ar sundur. — En nú í vor var kvartað um það í Núpasveit, að
landselurinn væri með langminnsta móti, og vildu sumir kenna
rostungnum um, því að hann myndi hafa drepið fleiri en þá tvo,
sem um er getið áður, og svo hefðu þeir selir, er sáu þessar að-
farir rostungsins, flúið í „önnur lönd“ (þ. e. látur) til þess að
verða honum eigi að bráð.
Líklegt eða jafnvel sjálfsagt má telja, að hér hafi eigi verið
að ræða um nema einn rostung — aðfarir hans í báðum stöðun-
um benda á að svo hafi verið. Rétt er og að geta þess, að ræfil-
inn af selnum, sem Sigurður í Leirhöfn sá rostunginn með, rak
þar á fjöruna rétt á eftir.
Lóni, 28. október 1936.
Björn Guðmundsson.
Ömurleg örlög.
Vor eitt átti maríuerla hreiður í hlöðutóft á bænum Víðirhóli
á Hólsfjöllum og ungaði þar út 6 eggjum. Rétt eftir að ungarnir
skriðu úr egginu, náði köttur í hreiðrið og át alla ungana. Þetta
var í júní, en það sem eftir var af mánuðinum og fram yfir miðj-
an júlí voru maríuerlu-hjón á sífelldu flökti kringum tóftina. Þá
fannst maríuerlu-hreiður með 2 eggjum í taðhlaða, sem var við
tóftina. Síðar bættust 3 egg í hreiðrið og þá settist fuglinn á það.
— En 2. ágúst s. á. kom afarslæmt snjóáfelli, og fennti í allar
smugur í taðhlaðanum. Eftir þetta áfelli fannst erlan dauð á
hreiðrinu.
Lóni, 28. okt. 1936.
Björn GuSmundsson.