Náttúrufræðingurinn - 1937, Síða 13

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
7
iiiiiiimmiimmiiiiiiiiiiimmimimmiimmiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimmiimmimiiiiimiimiiiHiuiiiiiiiimniiiiii
1. mynd. Mismunandi samgræðsla. I sýnir hina svonefndu græðikvists-
aðferð, í II er „grein grædd á grein“ og með III er græðibrums-aðferðin
sýnd. W er stofnplantan, en E græðikvisturinn eða græðibrumið. (Eftir Noll).
Um einn flokk samgræSlinga, samgræðslukynblendinga, eða
„kimærer" hefir verið mikið ritað og deilt. Ný plöntuafbrigði eru
sem kunnugt er oft framleidd með víxlfrjóvgun, þ. e. á fræni ein-
hverrar tegundar er strokið frjói annarar skyldrar tegundar.
Þessi frjó ná iðulega að frjóvga eggin og ný tegund getur mynd-
azt. — Gæta verður þess auðvitað vandlega við slíkar tilraunir,
að engin önnur frjó en þau réttu nái að komast á frænið. Nú álíta
margir að þessháttar kynblendinga væri unnt að framleiða með
samgræðslu. Hugsast gat að tvær frumur á samskeytunum, önnur
frá stofnplöntunni og hin frá græðikvistinum, sameinuðust ásamt
kjörnum þeirra og mynduðu kynblending. Lengi trúðu menn því,
að tekizt hefði að mynda slíkar plöntur, en síðar er þó sýnt og
sannað, að svo er ekki í raun og veru. Árið 1644 kom hið svokall-
aða „Flórens undur“ fram á sjónarsviðið. Það var myndað við
það, að appelsíp.utré og sítrónviður voru grædd saman. Ávextir
þessa samgræðlings vöktu mikla eftirtekt, því sumar greinar trés-