Náttúrufræðingurinn - 1937, Síða 22

16 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
iiiiiiiiiimiimiimiiimiimiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiii
Hlíðaburkni (Cryptogramme crispa).
a er gróbært blað, en h grólaust; c er
hluti úr gróbæru blaði (Eftir Blytt).
anum í sprungum og á klettastöllum þarna á hlíðarhorninu, og óx
hann víða einvörðungu, í smá brúskum á svipaðan hátt og tófu-
gras, sem hin grólausu blöð hans líkjast allmikið.
Hlíðaburkninn hefir stuttan, láréttan jarðstöngul. Blöðin
eru tvennskonar, gróbær og grólaus. Þau eru breiðegglaga og
þrífjöðruð og eru gróbæru blöðin stilklengri og hærri en hin.
Rendur gróbæru blaðanna eru uppundnar, og er það gott einkenni.
Eg leitaði víðar að burkna þessum, en árangurslaust. Samt má vel
vera, að hann finnist á fleiri stöðum, þegar leitað verður í fleiri
héruðum, og skal engum getum leitt að því að sinni, hvernig
burkninn er til Hesteyrar kominn. Hann er algengur í norðan-
verðum Noregi og vex þar, eins og hér, einkum í urðum og klettum.
Önnur sjaldgæf planta á Hesteyri er broddkrækill (Sagina
subulata). Lítil planta, kirtilhærð, og eru blöðin með löngum gagn-
sæjum oddi. Á Vestfjörðum er hún aðeins fundin á tveimur stöð-
um áður, Eyri í ísafirði og Nausti við Skutulsfjörð, af Ingimar
Óskarssyni. Nú fann eg hana bæði á Hesteyri og í Aðalvík.
„Mógrafaveiðimanninn“, blöSrujurtina (Utricularia minor),