Náttúrufræðingurinn - 1942, Blaðsíða 27

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
153
bæði í lungu og þó sérstaklega í mænu út frá þessari skeinu og;
varð honum að bana. Hann var auðvitað krufinn af eigandanum,
til þess að komast fvrir um dauðaorsökina.
I fyrravor fékk Malthías enn kálfa að austan, í þetta sinn tvo
og voru þeir sinn af hvoru kyni.
Með alla þessa kálfa hefir verið farið eins og þá fyrstu. Og allir
eru þeir jafn-gæfir — nema kvígan, sem fæddist í fyrra. Hún
fer lielzt undan manninum, lætur ekki gæla við sig eða taka sig,
en hin dýrin jal'nvel elta manninn.
Hinn 20. maí i vor (]). e. síðast í 4. vilcu sumars) bar elzta kýrin
á ný og fæddi enn kvígu. Kvigur þær, sem nú eru tvævetur, höfðu
þá þegar fellt liorn, svo að útséð er um það að þær eru ekki með
káll'i. Kýrnar fella annars ekki hornin fyrr en nokkrum dögum
eftir að þær bera. Einkennilegt að þessar seinni kvígur skyldu
komast seinna i gagnið en fyrsta kvígan, þó að farið liafi verið
nákvæmlega eins með þær og iiana. Sýnir það, hve tilraunir geta
misjafnlega lekizt og live varlega má dæma út frá einhæfum
íilraunum.
Það má annars segja um þessa tilraun Matlhíasar, að hún hefir
gengið merkilega vel. Ég hef liaft spurnir af því að menn liafi
2. mynd. Tvævetur tarfur. Ath. húðina á hornunum.