Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 7

Ingimar Óskarsson:
Sæskeídýrarannsóknir í Eyjafirði.
i.
INNGANGUR.
Síðan þeir Egger t Ólafsson og B j a r n i Pálsson
gáfu yfirlit sitl j'fir íslenzk sælindýr árið 1772, liafa sárafáir
Islendingar gefið sig við atliugunum íslenzkra skeldýra. Sú
þekking, seni fengin var í þeim efnum fram yfir fyrsta tug
20. aldarinnar, var öfluð af erlendum vísindamönnum, annað-
livort beintínis við söfnun hér umhverfis landið eða óbeinlin-
is fyrir milligöngu annarra. Dr. Bjarni Sæmundsson
safnaði t. d. allmiklu af skeldýrum á fiskirannsóknarferðum
sínum við Vesturland eftir aldamót. En þar sem skeldýra-
rannsóknir voru að mestu leyti utan hans verkahrings, hafði
hann Iivorki tíma né tækifæri til þess að vinna úr því, sem
hann safnaði.
Sá Islendingur, sem fyrstur manna fæst við sjálfstæðar sæ-
skeldýrarannsóknir hér við land, var hinn ágæti náttúrufræð-
ingur og vísindamaður G u ð m u n d u r G. B á r ð a r s o n, pró-
fessor. Hið ýtarlega rit hans: Om den marine Molluskfauna ved
Vestkysten af Island, markaði tímamót i þekkingu á íslenzk-
um sælindýrum. Væri óskandi að jafn glöggt yfirlit væri til
frá norður-, austur- og suðurströnd landsins.
Tvo síðustu áratugi hafo nokkrir íslendingar bætzt i hóp-
inn, sem hjálpað hafa til að auðga þekkingu okkar i þessum
efnum, og má þar til nefna þá náttúrufræðingana dr. F i n n
G u ð m u n d s s o n og Á r n a Friðriksson, magister. Hafa
þeir meðal annars aðstoðað vísindamenn nú síðastl. áratug
við útgáfu hókarinnar: Zoology of Iceland. Á síðastl. ári kom
út sá hluti hókarinnar, sem fjallar um sæsnígla, eða það, sem
á vísindamáli er kallað: Marina Gaslropoda prosobranchiata.
Er hér safnað saman i eina heild þeirri þekkingu,. sem fengin