Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 52

46
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
og fór það á sömu leið, að þær flugu upp er við komum alveg að
þeim og fórum við þá í bílinn og héldum áfram. Þetta bendir til
þess, að uglan muni hafa orpið þarna um vorið og hafi fyrir nokkru
verið komin með ungana burtu úr breiðrinu til að kenna þeim að
iifa lífinu.
Viðauki við gróðurskrá Hegraness.
1 XI. árg. Náttúi'ufræðingsins, bls. 31—40 birtist skrá eftir mig
j'fir gróður í Hegranesi. Síðan hefi ég fundið þar eina plöntu, sem
ég vil láta hér getið. Það er græðisúra (Plantágo major) af sam-
nefndri ætt (Plantaginaáceæ). Plöntu þessa fann ég seint í júlí s. 1.
sumar (1913), sunnan í valllendisbrekku, við ldettahöfða einn,
fyrir neðan bæinn Hamar í Hegranesi. Þar vex talsvert af henni,
en ekki veit ég til að hún vaxi nærri þessum stað annars staðar en
við Reykjarhólslaugar hjá Víðimýri eða í um 20 km fjarlægð. í
sambandi við áðurnefnda gróðurskrá Hegraness, vil ég nota tæki-
færið, þótt seint sé, og leiðrétta prentvillu, sem er þar, á bls. 32.
Þar segir, að köldugrasið (Pobrpodium vulgare) vaxi í Lógarbergi,
en það á að vera Lágarberg (á i stað ó). Villa þessi hefir svo slæðst
í grein Steindórs Steindórssonar i XIII. árg. Nf. á bls. 29 en leið-
réttist og hér með.
7. jan. 1944.
Björn Frinzson:
I. Penicillín.
Lesendur Náttúrufræðingsins munu flestir kannast við súlfa-
lyfin svonefndu, annað hvort af greinum, sem um þau hafa birzt
i íslenzkum blöðum og timaritum, eða þá af eigin reynd, því að
þau munu nú þegar hafa bjargað heilsu eða jafnvel lífi þó nokkuð
margra hér á landi. Þessi efni hafa reynzt ágæt læknislyf við
lungnabólgu, heimakomu, blóðeitrun og ýmsum öðrum hættuleg-
um sjúkdómum, einkum þeim, sem svonefndir keðjusýldar valda.
Uppgötvun þessara lyfja verður að teljast eitt mesta framfara-
sporið, sem stigið hefir verið í læknisvísindum. Þó er einn galli á
þessum lyfjum. Af þeim geta stundum stafað eiturverkanir, og
verður þvi jafnan að beita beim með varúð.
En á þessu sama sviðí hefir nú á allra síðustu árum komið fram