Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1945, Blaðsíða 46

Náttúrufræðingurinn - 1945, Blaðsíða 46
108 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN Björn. Guðmundsson: Kynblendingar af silfurref og fjallref í Lóni, Kelduhverfi í nóvember 1939 slapp sill'urrelslæða út úr refabúinu hér í Lóni. Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir náðist liún ekki, en þrálátar ofsóknir af liendi manna gerðu hana stygga og svo varfæra, að enginn villi- refur — eða fáir — komust til jafns við hana, t. d. kom hún aldrei tit úr urð eða greni, ef maður lá fyrir henni, og sæu menn liana úti á víðavangi unr bjartan dag, komst hún ævinlega frá mönnum, sem aldrei komu skoti á hana. Allt fram í rnarz 1940 liélt hún til í fjöllunum vestan við Lóns- lónin, en lengst af í hamrakrikanum innan og ofan við Fjallahöfn- ina. Var þaðan líka skammt að leita fanga, þar seni örstutt er jraðan niður á sandöldu þá, er skilur milli lónanna lrérna og sjóarins, en þar rekur oft dauðan fugl að landi og hálfdauðir fuglar, bæði svart- fugl og æðarfugl skríða upp á sandinn, bæði af lónunum og sjónum. Þarna í hamrakrika Fjallahafnar eru víðáttumiklar stórgrýtis-urðir, sem eru iðulega heimili refa, bæði vetur og sumar. Og þennan sarna vetur liélt til þarna í urðunum íslenzkur refur, mórautt karldýr, sem talið er að læðan hali tekið saman við. En ntt fór svo, að snemrna í marz var þessi íslenzki refur drepinn frá læðunni, og þá flutti hún sig í burtu — cnginn vissi hvert. Nú leið sumarið og annar vetur, án jtess menn vissu hvert leita skyldi læðunnar, en grun liöfðu rnenn um, að hún hefði flutt sig norður á Tjöfnestanga í land jarðarinnar Mánár, sem er austasta byggð norðan á nesinu. Sá grunur reyndist á rökum byggður, jrví að vorið 1941 var hún drepin þar við greni, senr hún hafði lagt í — frá 3 yrðlingum — sem allir náðust lifandi. — Aldrei kom hún í skot- færi við skyttuna, meðan hann var heima á greninu, fór allt af svo víðan hring um grenið, að hún var stöðugt utan skotfæris. Þessi stöðuga liringganga varð henni til falls. Skyttan konist af greninu og bak \ ið liana, svo að hún, sem beindi allri athygli sinni að heimili sínu og átti sér engrar hættu von að baki sér, hlaut skjótan dauð- daga er hún kom í gott færi við skotmanninn: Eigi l'ylgdi henni þá að lagi og til heimilisaðdrátta, nokkurt karldýr — eða jress urðu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.