Náttúrufræðingurinn - 1947, Blaðsíða 24

1G6
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Útbreiðsla heiðavorblóms. Staðirnir, sem merktir eru með hring, eru ehki ná-
Iwœmlega settir i kortið.
Þau eintök, sem við tókum í ágúst á Vaðlaheiði og Heiðarf jalli, eru
aðeins 1—3 cm á hæð, en eintökin, sem Strömfeldt liafði safnað, vorn
mun liærri. Stærðarmunurinn getur verið afleiðing ýmissa ytri áhrifa,
þótt ekkert verði fullyrt um í bráðina, livað honum hefur valdið
í þessum tiltellum.
Þau tvö eintök, sem álitin voru tilheyra D. lactea, voru skírð
heiðavorblóm árið 1945 í „íslenzkum jurtum". Það rná vafalaust
deila um, livort hentugt sé að flytja það nafn ylir á aðra tegund,
en l'yrst hið latneska nafn, sem notað var í það skipti, var í'angt, en
sömu eintök liafa aðeins skipt um latneskt nafn, er ekkert því til
fyrirstöðu frá sjónarmiði hinna alþjóðlegu nafngiftarreglna, að ís-
lenzka nafnið verði notað áfram um þessi eintök og ættingja þeirra.
Þar eð ekki er liægt að fara að ráðum reglnanna og skíra tegundina
íslenzku nal'ni í samræmi við hið latneska nafn hennar (nafnið þýðir:
vorblóm frá Flattnitz í Kárnten), leggjum við til, að Draba flad-
nizensis WULF. verði nefnd heiðavorblóm á íslenzku.