Náttúrufræðingurinn - 1992, Qupperneq 40

5. mynd. Ólafsfjörð-
ur og vegurinn út
í Ólafsfjarðarmúla.
Skammt utan við bæ-
inn sést gangamunn-
inn við Kúhagagil og
handan Eyjafjarðar
sjást Gjögur og Gjög-
urtá. Ljósm. Mats
Wibe Lund.
hluti þess fylgir berggöngum og
sprungum og misgengjum og við eitt
misgengið náði rennslið 50-60 1/s.
Heildarvatnsrennslið er talið hafa
farið upp í um 200 1/s er mest var en
síðan dró töluvert úr því. Arstíða-
sveiflur koma fram í rennslinu, eink-
um að vestanverðu, og er vetrar-
rennsli nú áætlað um 100 1/s en vor og
sumarrennsli um 130 1/s. Hiti vatnsins
er aðeins 2-3°C og engar marktækar
hitabreytingar mældust í gegnum
göngin. Samsætumælingar á súrefni
benda til að grunnvatnið í jarðgöng-
unum sé tiltölulega ungt og skammt
að komið.
Til jarðganganna teljast steyptir
vegskálar við báða gangamunnana (5.
og 6. mynd).
BÚNAÐUR GANGANNA
Til þess að bægja vatni frá akbraut
var víða sett upp á loft og veggi sér-
stök klæðning úr fjöletýlen (polyethyl-
en) plastefni. Efnið er frauðkennt,
létt og sveigjanlegt og er ætlað bæði
sem vatns- og frostvörn. Vegna hins
mikla vatnsaga í göngunum þurfti að
setja upp helmingi meira af klæðningu
en gert hafði verið ráð fyrir og þekur
hún alls um 1/3 af yfirborðsflatarmáli
ganganna.
Frárennslislagnir eru allar úr plasti
og var mest af rörunum framleitt á
Reykjalundi. Tvöfalt malbiksslitlag er
í göngunum. Lýsingin er miðuð við
norska staðla og við munnana stjórn-
ast hún m.a. af birtu utandyra. Um-
ferðarstýrðar hurðir, tengdar skynjur-
urn í akbraut, eru í báðum endum
1. tafla. Berggerðir og þykkt jarðlaga í
jarðgöngunum.
Berggerð Hlutfall í jarðgöng- um (%) Fjöldi bergein- inga Meðal- þykkt (m)
Basalt 78,4 12 8,5
Kargaberg 6,4 7 1,4
Setberg 2,3 6 0,7
Gangberg 10,5 39 8,7
Misgengis- breksía 2,4 60 1,3
118