Samvinnan - 01.02.1950, Síða 18

um það. Hinn maðurinn er Andre
Minaux. Mynd lians, „composition
númer 69“, hlaut verðlaun á haustsýn-
ingunni ('sjá mynd að ofan). Báðir þess-
ir menn fordæma list Matisse og Pi-
cassos. Matisse er í augum þeirra alls
ekki listamaður, heldur „décorateur",
og um Picasso segja þeir, að hann sé
„gamalt fat“. Einn úr þessum hópi lét
nýlega svo ummælt í blaðagrein:
„. . . . Pablo Picasso er sekur um að
hafa dregið franska málaralist niður í
algjöra kyrrstöðu og nærri ólýsanlegan
glundroða. . .. Það eina, sem Picasso
er nú algerlega um megn að gera, er að
framleiða Picassomynd, sem er Picasso-
mynd“!
Þessi nýji skóli í myndlist, deilir nú-
tímalistinni í þrjá hluta: Hægri, miðju
og vinstri. Hægrimennirnir þarna eru
kallaðir Eilistear, og leggja þeir meg-
ináherzlu á að málverk eigi að vera
auðskiljanleg öllum almenningi,
vinstri skóli Lorjous og Minaux segir
hins vegar, að málverkið eigi að vera
réttlætanlegt „estetískt“séð en ekki
endilega „realistískt".
NÚ. HAFA Filistearnir allt í emu
fengið óvæntan bandamann, þar
sem er listagagnrýni rússneska blaðsins
„Pravda“, sem knýtti í bindini kúbista,
fauvista og aðra isma-áhangendur nú-
tímalistarinnar og kallaði þá „úrkvnj-
aða“ og „smáborgaralega". Og þeir eru
ekki svo fáir, hinir róttæku listamenn
Parísarborgar, sem hafa tekið þessa
gagnrýni bókstaflega og framleiða nú
málverk, sem eins auðvelt er að skoða
og skilja og auglýsingaspjöld frægra
kvikmyndadísa. Einn þessara manna,
Fougeron, vakti eigi lítið urntal og at-
liygli, er hann birtist á haustsýning-
unni með myndir, sem vel hefðu getað
verið lánaðar beint úr listasafninu í
Moskva. Þessi listastíll á að sýna „sósí-
alískan realisma“, segja áhangendur
hans.
Líklegast eru skynsamlegustu dóms-
orðin um þessi mál að finna í grein eft-
ir ungan amerískan listamann, sem
einnig vakti mikla athygli á haustsýn-
ingunni. Hann segir svo: „Enginn veit
raunverulega með vissu, hvað er að
gerast í listinni. Það er ein ástæða þess,
að við hverfum aftur til liins frum-
stæða og forna. Frumstæðir menn
höfðu tilfinningu fyrir formi, sem
einnig einkennir „abstrakt“-list. En
þeir höfðu eitthvað meira inni fyrir.
Þegar þú sérð mynd af skurðgoði, trú-
ir þú ekki á það, en þú getur metið þá
tilbeiðslutilfinningu, sem hefur búið
í brjósti listamannsins, sem skapaði
það. Ef til vill erum við að leita að
einhverju svipuðu.
Um mótvægið gegn þessu er það að
segja, að mér virðast ungir listamenn
í dag svo yfirskyggðir af áhrifum Pi-
casso, að þeir segja við sjálfa sig: Reyn-
um að rífa okkur upp úr þessu og
reyna að gera eitthvað, sem Picasso
hefur ekki gert! En er þetta ekki gamla
sagan í listinni? Fyrst er ein listastefna,
og leðri: Fataskinn, hanzkaskinn, bók-
bandsskinn, hestachevreaux, boxcalb,
vatnsleður, söðlasmíðaleður, hús-
gagnaleður, töskuskinn, sólaspalt, fóð-
urspalt, sætaleður, clnomleður og loð-
sútaðar gærur.
QKINNAIÐAÐURINN í landinu
O er þýðingarmeiri atvinnugrein en
margir gera sér ljóst og með því að efla
hann og bæta stuðlum vér að því að
unnin sé í landinu verðmætari vara úr
hráefnum, sem annars væru seld til
og svo mótvægið gegn henni og þá
önnur listastefna og svo framvegis. —
Miðar þetta ekki að lramför?"
LJÓSMYNDIR.
Forsíðumynd er eftir Edvard Sigur-
geirsson. Hann hefur einnig gert ljós-
myndir frá ullarþvottastöðinni. Ljós-
myndir frá skinnavörusýningunni eft-
ir Guðna Þórðarson. Teikning með
smásögunni eftir Jónas Jakobsson. —
Aðrar myndir frá ýmsum aðilum.
útlanda óunnin. En í staðinn þyrfti
aftur að kaupa fullunnar vörur úr
þessum hráefnum, sem reynslan hefur
sýnt að hægt er að vinna í landinu
sjálfu.
Eins og fyrr segir, var efnt til sýning-
ar á Iðunnarskinnum og framleiðslu-
vörum úr þeim í Reykjavík í ofanverð-
um febrúarmánuði.
Myndir þær, sem fylgja þessari stuttu
frásögn, sýna glögglega, hversu fjöl-
breyttur og fallegur margur sá varn-
ingur er, sem unninn er úr íslenzkum
skinnum. Sýningin var fjölsótt og vakti
mikla athygli. Guðni Þórðarson tók
þessar myndir fyrir „Samvinnuna".
Margar tegundir skófatnaðar úr islenzkum húðum og skinnum.
IÐUNNARSÝNINGIN.
(Framhald af bls. S)
18