Samvinnan - 01.12.1960, Blaðsíða 41

vískum forstjóraefnum, enda almælt,
að stundi maður ekki laxveiðar, sé
hann ekkert efni í forstjóra.
— Þú hefur að ýmsu sérstöðu meðal
kaupfélagsstjóra, enda yngstur þeirra
að árum og flestum yngri í starfi. Hver
myndirðu telja helztu áhugamál þín
í framtíðinni?
— Fyrst og fremst að leysa af hendi
sem fullkomnasta og happadrýgsta
þjónustu við félagið og þá, sem að því
standa.
— Þér gengur efalaust vel í þeim
efnum.
— Auðvitað vona ég það, en nú er
við mikla erfiðleika að etja, vegna
þeirrar óstjórnar, sem virðist ríkjandi
á hæstu stöðum. En forráðamenn kaup-
félaganna mega ekki missa kjarkinn.
Þeir verða að standa fastir fyrir við
lilið bænda í þeirri raun, sem þeim
er nú búin vegna kjaraskerðingar af
hálfu stjórnarvaldanna.
— Ertu bjartsýnn á úrslit þeirrar
baráttu?
— Það verður maður að vera. Við
verðum að vinna að aukinni framsókn
og alhliða framförnm, enda þótt ráð-
stafanir stjórnarvaldanna miði í öfuga
átt, segir Steinþór að síðustu.
„Þau eru verst . . ..
Framhald afbls. 14.
Næstur talaði Kjartan Guðjónsson,
áður kaupfélagsstjóri á Borðeyri.
Minntist hann æskuára sinna í Hrúta-
firði og taldi æskustöðvarnar jafnan
eiga sterkust ítök í hverjum manni.
Þá tók til máls Pétur Siefússon.
Kvaðst hann álíta, að meðan til væru
litlir staðir út um byggðir landsins,
þar sem husrsjónir væru fvrir hendi
og kiarkur til að standa vörð um þær,
væri íslandi borgið.
Síðastur talaði Tónas Tónsson bóndi
á Melum. Þakkaði hann ræðumönn-
um árnaðaróskir beirra félaginu til
handa, og þeim öllum. er laet höfðu
hönd að verki við byggineu verzlunar
hússins. Lagði hann áherzlu á bær
framkvæmdir, sem kaunfélöerin hefðu
staðið og stæðu fyrir til sjávar osr
sveita, öllum almenningi til haesæld-
ar. Þau hefðu verið einn virkasti bátt-
takandinn í hinu mikla unnbysrsring-
arstarfi. sem unnið hefði verið í land-
inu hin síðari ár. í fámennum hvggð-
arlögum hefðu þau hrundið af stað
SAMVINNAN 41