Samvinnan - 01.12.1960, Blaðsíða 42

framkvæmdum, sem flestum einstak-
lingum hefðu verið um megn.
Þá tók Jónas til meðferðar þann
andróður, sem uppi hefði verið hafður
gegn samvinnusamtökunum bæði fyrr
og síðar. í upphafi liefðu andstæðing-
ar þeirra nefnt þau fjárglæfrafyrirtæki,
sem hlytu að bíða gjaldþrot og væri
því hin mesta fásinna að hætta fjár-
munum sínum í þvílíkt glæfraspil.
Nú væru þau hinsvegar kölluð hættu-
leg sökum ofurmagns auðs.
„Nú finnst kannske einhverjum að
ég sé kominn út á hálan ís. Þessi mál
eigi ekki að ræða á vettvangi sem
þessum. En þau eru verst hin þöglu
svik. Það þýðir ekki að loka augunum
fyrir þeirri staðreynd að nú er sótt að
samvinnuhreyfingunni harkalegar en
oftast áður. Og þetta á ekki að vera
okkur samvinnumönnum neitt feimn-
ismál, við eigum ekki og megum ekki
stinga höfðinu í sandinn og þykjast
eigi sjáandi sjá eður heyrandi heyra.
Þetta varðar okkur öll, hvert eitt og
einasta innan þessara samtaka. Ef til
vill segir einhver: Það er Sambandið
sem gagnrýnt er. En hvað eru kaup-
félögin og hvað er sambandið? Erum
við ekki í kaupfélagi og kaupfélagið í
Sambandinu? Erum við ekki sem ein
grein á þeim meiði? Jú, vissulega. Það
er ekkert til í þessum málum sem
heitir hlutleysi. Annað hvort ertu með
mér eða á móti mér. Þetta verðum við
að gera okkur ljóst.“
42 SAMVINNAN