Fálkinn - 13.12.1961, Page 31

Hann hafði komið inn í líf hennar eins og
skrautfugl sem stígur í vænginn
og sungið kringum hana fram á haust
hvort hún frétti af honum og sögðu
hann átt að vera líka því þær áttu
von á strákum. Þeir komu fyrir ell-
efu og sögðu gleðileg jól og drógu
upp flösku sem þeir höfðu axlað.
Það var sterkt. Hún afþakkaði að
fá það útí vermundinn.
Þeir settust hjá stelpunum í bekk-
inn. Hún sat á stól gegnt þeim og
horfði á glerin á borðinu. Strákarnir
blönduðu fyrir sig og gáfu með sér.
Þeir gerðust fjölþreifnir í bekknum
og skotruðu til hennar augunum til
að sjá hvert hún væri að horfa. Vin-
konurnar flissuðu og ýttu frá sér.
Hún starði jafnt og þétt á glerin og
lézt ekki vita það sem fram fór.
Strákarnir voru með hendurnar hér
og þar í bekkum og kirkjuklukka
byrjaði að slá tólf.
Hún greip það sterka og renndi úr
flöskunni í glasið. Strákarnir litu
upp. Flaskan var tæmd að kúlu. Hún
lyfti glasinu og svolgraði í sig Það
rann útúr munnvikunum á henni og
streymdi í lækjum niðurí hálsmálið.
Henni svelgdist á.
Þeir sögðu vinkona, og verðum að
sækja meira handa þér.
— Djöfull að ná í brennivín í
kvöld.
Var hægt að fá að hringja. —
Annar náunginn stóð á fætur og
skálmaði út.
Lagskona hans í bekknum gretti
sig og talaði um eiga börnin og
hvorteð er og sýndi henni dreggjarn-
ar með fýlusvip.
Hana svimaði þegar hún stóð upp.
Svo tautaði hún afsakanir um kló-
settið og reiknaði út. Hún tók káp-
una sína af snaganum og hélt á
henni meðan hún gekk. Nóttin var
hvít af ljósum og harðri birtu af
snjó sem marraði undir fæti.
Það hafði hreyft sig um kvöldið
einsog það ætlaði að sprengja af sér
þessa veggi af himnum sem umluktu
það og rífa sig útúr híðinu. Svo
kyrrðist það. Hún skynjaði gegnum
svefninn það var hætt að bæra á sér
unz hún rumskaði við hægan lima-
burð sem var einsog fyrsta hræring.
Stúlkan fór höndum um magann á
sér og fann létt högg innanfrá
skammt fyrir neðan bringspalirnar.
Það var komið upp. Frændkona
hennar hafði spurt hvað það væri
gamalt. Hún sagði henni einsog var
að það var í'arið að síga á seinni
hlutann. Frændkona hennar spurði
einskis frekar.
Það hafði komið undir um hásum-
ar meðan sólin hvarf af loftinu um
blánættið og mjúkar bokuslæður lágu
yfir nesjunum hvítar einsog mjólk.
Hann hafði komið inní líf hennar
einsog skrautfugl sem stígur í væng-
inn og sungið kringum hana framá
haust.
Hún skrifaði móður sinni um hann
en hann hvarf með farfuglum af
landi brott. Þá hafði hann sungið
henni barn.
Hann sat á rúmi hennar kvöldið
áður en hann fór og drakk gos og
maulaði kex sem hún hafði tekið heim
með sér og skildi flöskuna eftir í
glugganum.
Hún tók afleysingar í kexinu um
sumarið en ætlaði heim um jól. 1 síð-
asta bréfi hafði hún sagzt kvefuð og
gæti líklega ekki komið í betta sinn.
Móðir hennar sendi ullarpeysu í jóla-
gjöf og bað hana vera í henni og
hafa trefil um hálsinn. Hún skrifaði
langt mál um kvef og afleiðingar þess
að ganga í nælonundirfötum. — Og
hvernig hefur mágkona mín það. Eru
krakkarnir frískir? Hún ætti nú að
senda línu einhverntíma.
Stúlkan hafði skilað þeim tilmæl-
um.
Hún lá og horfði á flöskuna í
glugganum. Sólin var horfin úr
henni og komin í hvarf við húshorn.
Flaskan stóð í gluggakistunni eins
og umbúðir sem hafa þjónað tilgangi
sínum og bíða bess að verða kastað
eða notaðar aftur. Hann hafði sett
hana þarna urn leið og hann kvaddi
og gengið út án þess stúlkan fengi
sagt hún gengi með nýtt innihald.
Hún lokaði augunum en opnaði
þau aftur þegar hún heyrði rjálað
við hurðina. Sonur frændkonu henn-
ar gægðist inn.
Drengurinn kom að rúmi hennar.
— Mamma sagði ég ætti að þakka
þér fyrir bílinn .. .
Hún strauk honum um vangann.
— .. og gleðileg jól.
Drengurinn tvísté við legubekkinn.
Hann var með bílinn í hendinni að
renna honum yfir sængina.
— Gleðileg jól.
— Mamma sagði líka þú ættir að
koma niður.
— Segðu henni ég komi bráðum.
Drengurinn hóf bílinn á loft og
purraði með hann útað dyrum.
— Nei, bíddu annars, sagði stúlk-
an.
Drengurinn staðnæmdist en hélt á-
fram að purra með bílinn.
— Viltu gera nokkuð fyrir mig.
Veiztu hvort maðurinn í litlu búð-
inni er við í dag?
— Hann var við áðan. Mamma
sendi mig að kaupa ís handa okkur.
— Viltu skjótast og kaupa gos
fyrir mig. Taktu flöskuna þarna í
glugganum og legðu hana inn.
Hún sté framúr og seildist í vesk-
ið.
— Hérna eru aurar.
Drengurinn tók við peningunum
og greip flöskuna og purraði aftur til
dyra.
Séra Unndór blessaði söfnuðinn og
landslýð allan.
Hún gekk útað glugganum og opn-
aði hann. Dagurinn var frostmildur.
Það hafði hlánað af húsþökum. Sólin
hékk rauð niðurvið sjóndeildarhring.
Bíll lamdi keðjum við auða slóð um
götuna.
Hún heyrði drenginn fjarlægjast
niður stigann.
NÝ SMÁSAGA EFTIR BALDUR ÓSKARSSON
FALKINN
29