Fálkinn - 13.12.1961, Blaðsíða 32

25. nóvember 1943.
Pabbi spurði mig, hvað ég
ætlaði að gera með nýja
glósubók. Ég svaraði, að Ell-
inger lektor hefði sagt okkur
að við ættum að punkta nið-
ur hjá okkur atriði til þess að
geta skrifað stíl eftir nýár.
Pabbi sagði, að þegar hann
hefði verið drengur, þá hefði
ekki þýtt að reyna að fá pen-
inga fyrir glósubókum. Þegar
hann var strákur. krafðist
pabbi hans þess af honum, að
hann notaði bakhliðina af
gömlum umslögum til þess
háttar verka. Síðan klipptu
þeir þau niður og bjuggu til
litlar glósubækur sem þeir
saumuðu svo saman með
stoppunál og tvinna.
Mamma sagði, að tvinni
væri skammtaður. svo að ég
yrði að gera svo vel og nota
eitthvað annað.
Pabbi sagði, að úr því að
svo væri, yrði ég að notast
við þá hluti, sem maður fyrst
stingur í gegnum pappírinn
og beygir svo sitt til hvorrar
handar. Ef maður hugsar sig
aðeins um, finnst alltaf ein-
hver leið úr ógöngunum í líf-
inu.
30 FÁLKINN
Það er margt
skrítið og
skemmtiiegt
sem gerist
í augum
lítiis snáða
eins og
þessi dagbókar-
brot
bera með sér
Svo fékk ég fimmtíu aura
til þess að kaupa hlutina fyr-
ir.
Ég keypti síðan glósubók
fyrir þrjátíu aura, þá voru
tuttugu aurar eftir. Hefði
pabbi lesið um þetta í bók,
hefði hann sagt, að það væru
slíkir drengir er eitthvað yrði
úr í lífinu. Þeir yrðu miklir
menn. Fyrir tuttugu aurana,
sem afgangs voru keypti ég
vínarbrauð með gulum glass-
úrbletti í miðjunni. Maður
kemst ekki hjá því að sjá, að
gulu blettirnir verða alltaf
minni og minni og verri og
verri.
Pabbi sagði, að þegar afi
hans hefði verið ungur, þá
varð hann að éta barkar-
brauð. Þá var ekki neinum
gulum glassúrblettum fyrir að
fara á brauðunum.
27. nóvember.
Við hádegismatborðið í dag,
sagði mamma, að við gætum
víst ekki haldið jólin í ár eins
hátíðleg eins og við værum
vön.
Pabbi sagði, að við yrðum
að láta af öllum kröfum. Já,
sögn eftir
Sigrid Bo
við þyrftum að herða sultar-
ólina.
— Það þýðir ekkert að tala
um jólagjafir. sagði mamma.
— Ættum við ekki að geta
verið glöð án gjafa, sagði
pabbi. Þegar ég var strákur.
— Varstu alveg í sjöunda
himni yfir litla gula blýant-
inum, sem Friðrika frænka
þín gaf þér, sagði Magga.
— Hvernig veiztu það?
spurði pabbi hissa.
— Af því að þú hefur sagt
þetta um hver jól frá því ég
man eftir mér, sagði Magga.
Jobbi og ég teljum þessa sögu
eins konar forleik að jólun-
um. Hvenær ætlarðu að byrja
á að baka mamma?
— Forleikur, — bakstur,
núna? hrópaði mamma.
— Getum við ekki látið
okkur líða vel, þó að engar
kökur séu bakaðar? sagði
pabbi.
29. nóvember.
Aðalhreingerningin er byrj-
uð. Mamma segir, að við verð-
um að hafa húsið hreint og
þokkalegt um jólin, enda þótt
allt annað skorti.
30. nóvember.
í morgun gat pabbi ekki
fundið skjalatöskuna sína.
Hann spurði mömmu, hvort
ekki væri hægt að gera hreint
í húsi án þess að fjarlægja
allar eigur manns. Mamma
þaggaði niður í honum með
skelfingarsvip og fetti sig alla
og bretti, benti síðan í áttina
til eldhússins.
— Hún er að borða, sagði
mamma.
— Hver er að borða? þrum-
aði pabbi.
— Frú Bráten, hvíslaði
mamma.
— Má ég ekki einu sinni
opna munninn í mínu eigin