Fálkinn - 16.11.1964, Blaðsíða 13

yztugreinum dagblaðanna.
FJÓRIR FRÉTTAIUEIXIIM SEGJA FRÁ MIMIXIISSTÆÐL ATVIKI ÚR STARFI SÍIML
Stefán Jónsson
Thorolf Smith
Þegar ég er spurður þess-
arar spurningar svara ég
henni hiklaust: Morðið á
Kennedy Bandaríkjaforseta.
Föstudaginn 22. nóvember
1963 klukkan rúmlega 6 var
ég heima að lesa þegar sím-
inn hringdi. Það var starfs-
félagi minn Sigurður Sig-
urðsson og hann saeði mér
þær fréttir að Kennedy herai
orðið fyrir skotárás. Mér
brá illa og það setti að mér
klökkva. Ég braðaði mér þó
niður í Fréttastofu ef vera
mætti að ég gæti orðið þar
að einhverju liði. Fréttirnar
voru í fyrstu óljósar, og lítill
tími gafst til að hugsa um
atburðinn sjálfan, það varð
að skrifa fréttirnar og frétta-
auka um hinn látna forseta.
En þegar það var um garð
gengið varð manni fyrst
ljóst hvað hafði gerzt og
mér lá við gráti. Þessi stund
mun mér aldrei úr minni
líða. Mér fannst sem snöggv-
ast, að í einni andrá hefði
vonarneistinn um frið og
góðvild í mannheimi verið
slökktur. Sá, sem líklegastur
var til að glæða þann neista
hefði verið hrifinn brott, og
við blasti aðeins vonleysið,
óvissan, tómið.
Emil Björnsson
Úr 20 ára starfi mínu
fyrir útvarpið er mér einna
minnisstæðast er við gátum
flutt þjóðinni þá gleðifrétt
að áhöfnin af flugvélinni
Geysi, sem týnd hafði verið
í nokkra daga, væri á lífi
og enginn alvarlega méidd-
ur. Þá snerist þjóðarsorg í
mikinn fögnuð. Undir niðri
hygg ég að flestir hafi talið
áhöfnina af. Fréttir af svip-
uðum atburðum eru mér
yfirleitt ljósastar í minni,
af mönnum sem taldir voru
af en komu fram síðar, eða
var bjargað, svo sem við
Látrabjarg.
Fyrsti september 1958 —
á fiskislóð undan Dalatanga
í upphafi þorskástríðsins. Sá
dágur er mér kannski minn-
isstæður öðrum fremur úr
19 ára starfi, beinlínis vegna
þess að ég var með þarna
úti. Það var heiðmyrkur
við tólf sjómílna línuna,
biksvört þokuslæða upp í
siglutoppa en bjart yfir
og sólskinsbollar í þok-
unni á milli. í því skyggni
sá ég heimspólitíkina í nýju
. ljósi.
Sigurður Sigurðsson
Það er dálítið erfitt að
svara þessari spurningu,
svona í fljótu bragði, því
eitt og annað hefur á dag-
ana drifið, og margt af því
minnisstætt. Ég gleymi t. d.
seint fyrsta verkefninu, sem
mér var falið á fréttastof-
unni. Það var árið 1944, í
sambandi við talningu at-
kvæða í lýðveldiskosning-
unum. Ég átti að reikna út
hundraðstölu kjósenda í hin-
um ýmsu kjördæmum. Þetta
var mjög auðvelt verk, því
yfirleitt var þátttakan 99 til
10Ö,%. Vandinn varð meiri,
þegar kosningaþátttakan fór
yfir 100%, þetta kom fyrir
og man ég eftir einu kjör-
dæmi, þar sem þátttakan
var 104%.
Ánnars eru ánægjuleg- '
ustu minningarnar í sam-
bandi Við ýmsa viðburði sem
ég hef þurft að lýsa (þrátt
fyrir alla þá skelfingu, sem
því fylgir, að sitja fyrir opn-
um hljóðnema). Nægir þar
að minnast á Evrópumeist- |
aramótið 1950, þriggja landa
keppnina í Osló 1951 og
knattspyrnuleikinn í Kal-
mar 1954.
FALKINN
13