Fálkinn - 16.11.1964, Blaðsíða 39

R ESTAU RANT
NAUST
Ef þér vítjfð veíta
yður og gestum yðar
urvals máltíðir,
fullkomna þjónustu
og hlýlegt umhverfi
þá veljið þér
örugglega NAUSTIÐ
■ v(kdii} i;]^'lV
VES íUPGó i'

Prjénað harnateppi . . .
Framhald af bls. 41.
og prjónið 16 umf. garðaprjón
(hver umf. slétt). Því næst er
mynstrið prjónað nema á 10
yztu 1. hvorum megin, sem eru
prjónaðar áfram með garða-
prjóni. Þegar teppið er nál. 65
cm, er endað á 15 umf. garða-
prjón. Fellt af. Sléttað vel úr
teppinu og það lagt milli rakra
stykkja. Látið þorna.
Heklaða teppið:
Efni: 400 g meðalgróft,
mjúkt ullargarn. Snox heklu-
nál nr. 6. 11. = loftlykkja,
fl. = föst lykkja.
Fitjið laust upp 63 11. (= 55
cm) og síðan er heklað eftir-
farandi hnútamynstur.
1. umf.: Dragið upp síðustu
11. um IV2 cm langa, stingið
heklunálinni inn í næstsíðustu
1. í uppfitingunni og dragið upp
1. (2 1. á nálinni), haldið áfram
á sama hátt við næstu 3 1. í
uppfitingunni (= 5 1. á nál-
inni) ★ tengið þessar 5 hnútal.
saman með 1 fl., sem er diægin
upp IV2 cm, stingið nú heklu-
nálinni aftan í sömu 1., sem
seinasta 1. í hnútnum var sótt
og dragið upp 1 1., dragið upp
1 1. framanfrá gegnum báða
lykkjubogana í sömu 1., einnig
1 1. úr 2 næstu 1. í uppfiting-
unni (=5 1. á nálinni). Endur-
tekið frá ★ út umf. endað á
1 11., snúið.
2. umf.: Heklið 1 fl. (tekið
yfir báða lykkjubogana) í
hverja 1. í fyrri umf. Það verð-
ur 1 fl. fyrir ofan og milli
hvers hnúts. Umf. lokið með
3 11., snúið.
Þessar 2 umf. endurteknar 1
sífellu. Þegar teppið er 70 cm
langt er endað á 2. umf.
Heklið falleg lykkjulauf
kringum teppið.
Ei heldur máninn . . .
Framhald af bls. 9.
ekki af því, hélt hún róleg
áfram. — Raunverulegra óvina.
Ég hef brotið heilann um
þetta... hver hefur komið
þessum orðasveim af stað.
Harriet — hálfsystir mín —
hataði mig og þegar hún frétti
um arfinn — tvö þúsund pund,
sem móðir mín arfleiddi mig
að — varð hún örvita af bræði.
Hún réðst á mig þá — en hún
vissi að mamma var hættulega
veik og átti ekkert eftir nema
deyja... Og hún vissi að ég
elskaði mömmu. Rödd hennar
brast.
Andrew sagði mildilega: —
Reyndu að segja okkur ná-
kvæmlega hvað gerðist, Alice.
Kannski getum við hjálpað þér.
— Það er ekki rétt gagnvart
ykkur. Þessi saga snertir ykk-
ur ekki.
—Kannski er bezt að ég segi
til um það sjálfur.
Rusty hafði hellt koníaki í
glas handa sér og gengið út að
glugganum. Hann virtist sætta
sig við að þetta væri einkamál
þeirra Andrews og Alice. Hann
vissi líka að framtíð þeirra
þriggja, sem þarna voru, var
háð því hverjar yrðu lyktir
málsins.
Hún sagði lágróma:
— Ég skrifaði lítið — um
hvernig lífið var heima þessa
síðustu mánuði.
— Það var undarlegt, Alice.
Langaði þig ekki að trúa mér
fyrir erfiðleikum þínum. . .
fyrst við vorum orðnir svona
nánir vinir — og kannski
meira.
— Ég vildi ekki angra þig.
Bréfin okkar voru einhvern
veginn á öðru sviði...
Einmitt þetta hafði Thea
sagt, hugsaði Andrew dapur í
bragði. Til vina og kunningja
skrifar maður í hversdagsleg-
um rabbtón, en öðrum sýnir
maður sparihliðina á sér.
— Þú mátt ekki misskilja
mig, sagði Alice biðjandi.
— Þú getur áreiðanlega
aldrei skilið hve mikils virði
bréfin þín voru mér — þau
gerðu mér lífið bærilegt, Síð-
ustu mánuðina fór mamma að
verða óskaplega tortryggin
gagnvart öllu og öllum — og
meira að segja gagnvart mér.
Hún hélt að öllum væri í nöp
við hana. Það var þá að ég
fór til London — nokkru áður
en hún dó. Á meðan ég var í
burtu var önnur hjúkrunar-
kona hjá henni, en hún þoldi
hana ekki heldur. Hún vildi að
ég kæmi aftur og vc.rð mjög
fegin þegar ég kom. En það stóð
ekki lengi...
— Vesalingurinn litli... og
ég las milli línanna í bréfum
þínum að þú áttir í erfiðleik-
um, en ég vissi auðvitað ekki,
hversu alvarlegir þeir voru.
— Betty Swansson var sú
Framhald á bls. 43.
38
FALK.INN