Fálkinn - 16.11.1964, Blaðsíða 36

opin, ekki aðeins fyrir ykkur
sjálfa, heldur einnig fyrir
félaga ykkar, sem heima sitja.
Þegar þið komið aftur, eigið
þið að segja vinum ykkar og
félögum frá því, sem þið hafið
séð og heyrt í hinum dásamlegu
Sovétríkjum.
Peppone fölnaði af kvíða við
þessi orð, en Don Camillo baðst
rólegur leyfis að mega bera
fram tillögu.
— Félagi, sagði hann. — Ég
held, að það geti varla verið
ómaksins vert að ferðast svo
langan veg til þess eins að geta
sagt vinum okkar frá því á
eftir, sem við höfum séð og
heyrt. Flest það, sem við mun-
um geta sagt þeim, vita þeir
þegar, og andstæðingar okkar
munu ekki trúa okkur. Tillaga
mín er sú, að erindi okkar sé
ekki aðeins þetta, heldur ekki
síður hitt að færa hinum veg-
lyndu, rússnesku gestgjöfum
okkar þakkarkveðjur og óskir
frá ítölsku þjóðinni fyrir
björgunina úr helgreipum
stríðsins.
— Að sjálfsögðu, félagi,
sagði flokksfulltrúinn. — Þetta
ætti varla að þurfa að leggja
ykkur á hjarta.
Hann reigði sig töluvert og
sneri sér snúðugt undan. Pepp-
one leit hvasst á Don Camillo.
— Það, sem er sjálfsagt, ætti
ekki að þurfa að segja, hreytti
hann út úr sér. Þar að auki
ættir þú að haga orðum þínum
svo, að það sýndi hæfilega
virðingu fyrir þeim, sem þú ert
nú að tala við. Líklega veiztu
ekki, hver það er.
— O, jú, ætli það ekki,
sagði Don Camillo rólega. Þétta
er hálfþrítugur maður, $em
ekki var nema tíu ára, þegar
stríðið hófst. Hann barðist ekki
uppi við Þjóðverja í fjöllunum
með okkur, svo að hann gerir
sér varla ljóst, hve skelfilegt
stríðið er, né heldur hve mikil-
væg för félaga Krústjoffs til
Ameríku er í því skyni að vinna
að friði og afvopnun.
— Vel mælt, sagði félagi
Nanni Scamoggia, stór og stirð-
lega vaxinn maður frá öreiga-
hverfinu Trastevere í útjaðri
Rómar. — Þegar maður er að
berjast, eru þessir flókksleið-
togar aldrei nærri.
— Og þegar þessir leiðtog-
ar fara að koma sér upp
skrifstofubákni. . . bætti félagi
Walter Rondella við. Hann var
verkamaður frá Mílanó. En
áður en hann kæmist lengra,
tók Peppone fram í.
— Við erum ekki á umræðu-
fundi hérna núna. Ef við höf-
um ekki hraðann á, missum
velur þú hann sjálfan til farar.
Síðan fer ég með þér í hans
stað, meðan hann nýtur hvíldar
í hálfan mánuð á rólegum stað
uppi í sveit. Ég mun hafa aug-
un hjá mér í Rússlandsferðinni
og segja honum sem gleggst
af því, sem við ber.
Peppone gat varla haldið
reiði sinni i skefjum.
— Ég veit ekki hvort nokk-
urt heivíti er til, en sé það til,
þá er ég viss um, að þú lendir
þar að lokum, hreytti hann út
úr sér.
— Þá hittumst við aítur og
getum rifjað upp endurminn-
ingarnar, félagi, sagði Don
Camiilo brosandi.
En nú var Peppone öllum
lokið. Hann sagði nærri þvi
kjökrandi: — Faðir, hvers
vegna leggurðu mig í einelti?
Hvers vegna viltu um fram
alil steypa mér í glötun?
Vvorki mig né aðra lang-
ar til þess að steypa þér í glöt-
un, félagi. Tilgangur minn með
því að komast í Rússlandsför
með þér, er ekki sá að vinna
neitt til meins, hvorki Rússum
né þér. Hið góða þar og hér
mun verða jafngott, og hið illa
jafnillt, hvort sem ég fer eða
ekki. Hvers vegna hefurðu
svona mikinn ótta af þessu?
Ertu ef til vill hræddur um,
að þarna sé ekki eins mikið
sæluríki verkamanna og komm-
únistablöðin segja?
Peppone yppti öxlum en
sagði ekkert.
— Satt að segja vona ég,
hélt Don Camillo áfram, — að
það sé ekki eins illt og blöðin
segja.
— Það er dálagleg ósk-
hyggja, sagði Peppone háðs-
lega. — En þér stendur víst
hér um biJ á sama, hvernig það
er.
— Nei, það er ekki rétt,
sagði Don Camillo alvarlegur.
— Mér er hugað um það, að
rússneska þjóðin sé hamingju-
söm. Ef svo er, munu Rússar
hugsa um sin eigin mál en láta
aðra að mestu í friði.
Viku síðar fékk félagi Ca-
millo Tarocci tilkynningu um
það, að hann hefði verið valinn
í förina til Rússlands. Hann
birtist síðan í aðalstöðvum
ítalska kommúnistaflokksins
með litla og ódýra ferðatösku
í hendi og settist í hóp níu
ferðafélaga. Flokksfulltrúi tók
á móti Rússlandsförunum, og
þingmaðurinn kynnti þá fyrir
honum. Síðan lét hann í té
nokkrar leiðbeiningar um för-
ina.
Félagar, ykkur hefur verið
falið að gegna mikilvægu hlut-
verki. Ykkur er lagt á herðar
að læra, hafa augu og eyru
r/OM/
JOMI
NUDDTÆKIN
og
NUDDPtJÐARNIR
fara sigurför
um landið.
Fegrunar- og nuddtœkin, ómissandi á hverju heimili.
BORGARFELL H.F. Laugaveg 18 — Sími 11372.
36
FALKINN