Fálkinn - 21.12.1964, Side 20

FALKINN
Eftir GIOVAIMIMI GLARE8CHI
Leyniermd-
reki Krisís
Bæjarbúar í Grevenec voru
viðbúnir hinum ítölsku gestum.
Áróðurs- og útbreiðslufulltrú-
inn beið þeirra við bæjarhliðið
og fylgdi þeim til bækistöðva
sovétstjórnar héraðsins, þar
sem flokksforingi og stjórnandi
þess kolkhos buðu þá velkomna
með ræðum, sem félagi Petr-
©vna túlkaSi af samvizkusemi.
Peppone flutti svarræðu og
lýsti fögnuði sínum yfir því að
vera hingað kominn og hlaut
ákaft klapp, sem hann tók sjálf-
ur undir að landsvenju.
Auk stórborgaranna voru
nokkrir minni spámenn, sem fé-
lagi Petrovna kynnti sem fram-
kvæmdastjóra ýmissa deilda,
svo sem svína- og nautgripa-
deildar, ávaxtadeildar, korn-
yrkjudeildar, véladeildar o. s.
frv. Salurinn, sem móttökuat-
höfnin fór fram í, líktist tölu-
vert hlöðu að byggingalagi, og
hann var búinn grófgerðum
viðarhúsgögnum, löngu borði
og tveim stólaröðum. Á miðj-
um stafnvegg hékk stór mynd
af Lenin. Móttökunefndin hafði
skreytt gylltan rammann um
myndina með fagurgrænum
laufsveigum, en sú skreyting
stóðst þó ekki samkeppni við
flöskurnar á borðinu um at-
hygli gestanna.
Glas af vadka, sem rennt er
niður eins liðlega og það væri
rauðvín, hressir bæði líkama
og sál. Peppone lét slika hress-
ingu ekki ónotaða. Þegar félagi
Petrovna hafði skýrt frá því,
að þetta kalkhos hefði hlotið
sérstaka viðurkenningu fyrir
yfirburði í framleiðslu svína-
kjöts, mjólkur og kornvöru,
vék hann þegar að öðru. Hann
stóð andspænis félaga Oregov
og talaði hátt og hiklaust, en
gætti þess þó að gera nægar
hvíldir á máli sínu til þess, að
félagi Petrovna gæti túlkað
ræðuna.
— Félagi, sagði hann. — Ég
kem frá héraðinu Emilia á
ítalíu, en þar var eitt fyrsta
samvinnufélag fólksins stofn-
sett fyrir einum fimm árum.
í þessu héraði er landbúnað-
urinn vel vélvæddur, og kjöt,
mjólkurvörur og korn þaðan
eru ætíð í efstu gæðaflokkum.
Ég stofnaði til samvinnubú-
skapar ásamt nokkrum félög-
um í þorpi mínu, og þetta félag
var ekki alls fyrir löngu heiðr-
að með sérstakri vinargjöf frá
Sovétríkjunum.
Peppone tók til tösku sinn-
ar og dró þar upp nokkrar
allstórar ljósmyndir, sem hann
rétti félaga Oregov. Myndirn-
ar sýndu athöfn þá, er sovét-
sambúið „Nikita“ á Ítalíu tók
við glæsilegri dráttarvél að
gjöf frá Sovétríkjunum. Einnig
sást dráttarvélin að vinnu á
ökrum félagsins á nokkrum
myndum. Myndirnar gengu frá
manni til manns, og allir létu
hrifningu sína í ljós.
— í landi okkar er auðvalds-
stefnan mjög á undanhaldi, hélt
Peppone áfram máli sínu. — í
héraði okkar er hún að vísu
ekki með öllu þurrkuð út, en
okkur hefur þó orðið mikið
ágengt eins og félagi Tarocci,
sem er frá sama héraði, getur
borið um. Sérréttindi landeig-
enda og presta munu verða
þurrkuð út, og ný frelsisöld
rennur upp. Brátt munu sam-
bú bænda skipulögð eins og
kalkhos, svo og samyrkjubú að
frumkvæði ríkisvaldsins, rekin
eins og sovkos, taka við af
stórbændum, sem reka bú sín
með þrælahaldi, og litið verður
á þessa búskaparhætti sem
smánarblett á liðnum tímum.
Þið hljótið því að skilja gleði
mína, er ég stíg fæti mínum í
fyrsta sinn í rússneskt kalkhos.
Mér er það nú efst í huga að
biðja félaga Oregov og ykkur
stjórnendur þessa búsfélags að
sýna mér allan búreksturinn
sem nákvæmlegast.
Félagi Oregov svaraði því til,
að hann skildi mjög vel mikil-
vægi þeirrar bónar, sem hinn
ítalski félagi hans bæri fram,
og mundi hann reyna að full-
nægja óskum hans. Hann ræddi
málið síðan nokkru nánar í
hljóði við kolokhos- leiðtogana,
og félagi Petrovna skýrði Pepp-
one síðan frá því, að þeir væru
allir af vilja gerðir til þess að
þægjast honum. Svo bætti hún
við frá eigin brjósti:
— Félagi, við metum mikils