Fálkinn - 21.12.1964, Page 33

Agfa Rapid um allan heim
Agfa
Agfa Rapid um allan heim - Agfa
Don Camillo . . .
Framhald af bls. 31.
hét Bagó, ættuðum frá Moin-
etto, var bjargað hér á sléttun-
um með svipuðum hætti.
— Já, þeir eru nokkrir, ó-
vinahermennirnir, sem eiga
bændafólkinu hér líf að launa.
En þessi stúlka var ekki rússn-
esk, heldur af pólskri fjöl-
skyldu, sem hafði leitað hing-
að atvinnu, þar sem skortur
var á verkafólki til landbún-
aðarstarfa. Þetta fólk gaf mér
mat af naumum vistum og
leyndi mér hjá sér í tvo daga.
Ég vissi vel, að svo gat ekki
haldizt lengi, og þar sem ég
gat gert mig skiljanlegan við
stúlkuna á bjagaðri rússnesku,
sagði ég henni, að hún skyldi
fara til sveitaryfirvalda og
skýra þeim frá því, að hún
hefði rekizt á týndan ítalsk-
an hermann fyrir nokkrum
klukkustundum. Hún gerði
þetta með tregðu. Ekki leið á
löngu, þangað til hún kom aft-
ur í fylgd með tveimur vopn-
uðum mönnum. Ég lyfti hönd-
um við komu þeirra, og þeir
skipuðu mér með bendingum
að koma með sér. Húskofi
pólsku fjölskyldunnar var í út-
jaðri þorpsins, og ég varð að
ganga drjúgan spöl. Loks kom-
um við á miðsvæði þorpsins,
þar sem nú eru kornturnarnir.
Þar var flutningabíll hlaðinn
hveitisekkjum, en bifreiðar-
stjórinn var að baksa við að
koma vélinni í gang. Ég sneri
mér þegar að öðrum gæzlu-
manna minna og sagði: Tovar-
isch, hann eyðir öllu rafmagn-
inu úr geyminum með þessu
háttalagi, og þá kemur hann
vélinni aldrei í gang. Brennslu-
olíudælan hlýtur að vera stífl-
uð. Segið honum að dæla úr
leiðslunni með loftdælu. Gæzlu-
menn mínir undruðust það, að
ég skyldi geta mælt þessi orð
á rússnesku. — Hvernig stend-
uh á því, að þú berð skyn á
þetta? spurði annar þeirra tor-
trygginn. — Ég er vélaviðgerð-
armaður að atvinnu, svaraði
ég. Maðurinn ýtti mér harka-
lega að bifreiðinni og skipaði
bílstjóranum að gera það, sem
ég hafði ráðlagt og fara eftir
minni fyrirsögn. í glugga
stýrishússins birtist andlit ungs
pilts. Hann var í hermannsbún-
ingi. Hann vissi ekki einu sinni,
hvers konar dælu ég var að
tala um, því að hann hafði
aldrei haft nein kynni af dísil-
vél áður. Ég bað um skrúfjárn,
losaði um lokið yfir olíudæl-
unni og hreinsaði hana. — Nú
fer vélin í gang, sagði ég, og
nokkrum mínútum síðar ók
pilturinn vagni sínum brott.
— Ég var næst lokaður
inni í klefa í bækistöð sveitar-
stjórnarinnar en fékk þó eina
sígarettu til hressingar. Tíu
mínútum síðar sóttu sömu
mennirnir mig aftur og beindu
að mér byssuhlaupum. Þeir
ráku mig þannig á undan sér
út og síðr.n inn í skýli skammt
frá. Þar voru léleg áhöld til
dráttarvélaviðgerða. Þar stóðu
einnig nokkrar dráttarvélar og
aðrar búvélar. Þeir bentu á
eina dráttarvélina og sögðu
mér að finna, hvað að henni
væri. Ég bað um nokkra lítra
að heitu vatni til þess að hella
í kælikerfið, og síðan reyndi ég
að setja vélina í gang. Það
tókst ekki, og ég sagði — Ein
strokkbullan er föst. Við verð-
um að taka vélina sundur. Ef
til vill er eitthvað meira að
henni. Það er margra klukku-
stunda verk. Ég stritaði við
þetta með fábrotnum tækjum
í þrjá sólarhringa samfleytt að
kalla. Þegar ég var að leggja
síðustu hönd að samsetningu
vélarinnar aftur, komu tveir
menn á vettvang, vopnaðir
hríðskotabyssum. Þeir horfðu
þögulir og þungbúnir á, er ég
hellti heitu vatni í vatnshólf
vélarinnar. Síðan reyndi ég að
setja hana í gang.
Framhald á næstu síðu.
33
FALKINN