Fálkinn - 16.05.1966, Blaðsíða 39

NEWg:j
Toiií:|
faady-ní?
cremíS
XMtrali^
Toni
NEW
HOME PERM
ast eru úr garði gerðar eru
blöðin jafnstór, en stundum er
auðséð að sá sem handritið lét
gera hefur orðið að nýta hvern
snepil af bókfellinu, og er þá
skrifað á útnára, hálf blöð eða
götótt blöð, þannig að allt
skinnið hefur verið nýtt, nema
skæklarnir.
En hér höfum við hlaupið
•yfir einn þátt. Ef bók var í
litlu broti var algengast að
skrifa einn dálk á hverja blað-
síðu, en tvo ef bókin var stærri.
En ef bókin átti að líta þokka-
lega út var nauðsynlegt að
dálkar væru jafnháir og breið-
ir í allri bókinni; ennfremur
varð að gæta þess að línur
hölluðust ekki og bil milli
þeirra væri jafnt. Þetta var
gert þannig, að stungin voru
göt við jaðar blaðsins; til hlið-
ar voru gerð göt með jöfnu
millibili, jafnmörg og línurnar
skyldu vera, en að ofan og
neðan voru stungin göt sem
markað var með fyrir dálk-
breidd og bili milli dálka, ef
tveir áttu að vera á blaðsíðu.
Síðan hefur verið tekin reglu-
stika (nefnd -regla eða rétti-
skíð í Stjórn) og stíll væntan-
lega úr beini, og markað fyr-
ir línum og dálkum með fín-
um dráttum, eftir því sem göt-
in á jöðrum blaðanna sögðu til
Um. Auðséð er af sumum hand-
ritum að götin við jaðrana hafa
verið stungin á eitt kver í einu,
og hefur það þá verið gert
áður en tvinnin voru brotin
saman í miðju.
Þegar kverið var tilbúið var
komið að skrifaranum. Þeir
sem skrifuðu skinnbækur á ís-
landi munu einvörðungu hafa
notað fjaðrapenna: ’Þessi penni
þóknast mér, því hann er úr
hrafni. . .* stendur í vísu, sem
raunar mun ekki vera ákaf-
lega gömul. Líklega hefur ver-
ið töluverður vandi að skera
penna, og getur hver reynt sem
vill: fundið sér fjöðurstaf og
beittan hníf og séð hvernig
gengur. Auk pennans hafði
skrifarinn hjá sér fáein önnur
áhöld; í enskri fróðleiksbók
um þessi efni (Old English
Libraries eftir Ernest A.
Savage) er þetta talið: pensill
(þ. e. áhald það sem Konráð
Gíslason nefndi pentaraskúf),
sirkill, skæri, alur, hnífur til
að skafa af ef rangt var skrif-
að, reglustika og eins konar
lóð til að halda bókfellinu
niðri.
Hér á landi virðist eingöngu
hafa verið notað jurtablek,
sennilega búið til úr sortu-
lyngi á þann einfalda hátt, að
lyngið var soðið í vatni. Efna-
fræðingur einn íslenzkur gerði
eitt sinn að gamni sínu að búa
til þannig blek og skrifaði með
því á skinnsnepil, og virtist
þetta blek hans vera mjög
svipað og á gömlum skinnbók-
um íslenzkum; t. d. virtist það
haga sér mjög svipað í útbláu
Ijósi. í sortulyngsbleki kvað
vera dálitið af sútunarsýru. og
víst er um það að blek það
sem gömlu mennirnir notuðu
hefur gengið mjög vel í sam-
band við bókfellið. Það er
mjög sterkt og hefur þolað slit
furðu vel, en mikla bleytu
hefur það hins vegar ekki þol-
að. Svo virðist sem bókfellið
hafi fúnað síður þar sem skrif-
að var á það, og er miklu
meira um fúagöt á spássíum
og milli lína í handritunum en
í línunum sjálfum. A sumum
skinnbókum, einkum 15. ald-
ar handritum, er svart blek og
gljáandi, og virðist svo sem
það hafi verið þykkt. Þarnig
blek er hægt að fá úr sortu-
lyngi með því að sjóða það
lengi.
Þegar lokið var að skrifa
bók var hún bundin inn. K'mr-
FÁLKINN 39
Toni gefur fjölbreytileika
Sama stúlkan. Sama permanentið.Ólíkt útlit
TONI lífgar og gerir hár yðar meðfærilegt. Gerir yður kleifr að
leggja og greiða hár yðar hvemig sem þér óskið. Heldur lagningunni.
Sama permanentið heldur hvaða lagningu sem er. Hcr eru þrjár
ólíkar hárgreiðslur, sem eru grundvallaðar á einu Toni. En þér
getið greitt yður á tugi mismunandi vegu.
Um Toni—Aðeins Toni hefur tilbúinn bindivökva. Engin
fyrirhöfn. Tilbúið til notkunar í handhægri plastik flösku. Vefjið
aðeins hárið upp á spóíumar og þrýstið bindivökvantnn í hvem
lokk. þér munið öðlast fullkomið Toni. Engar krullur. Engir
stifir broddar. Toni gerir hár yðar mjúkt og skinandi. Auðveldar
hárgreiðsluna. Reynið Toni.