Fálkinn - 27.06.1966, Blaðsíða 7

hefði haldið að hefðu ærnu starfi að gegna. Öll þessi blöð
bera gott vitni um þá staðreynd, að ritstjórunum er annað ofar
í huga en upplýstur almenningur. Mánudagsblaðið er elzt
þessara núlifandi vikublaða. Ritstjóri þess hefur aldrei sýnt
nokkra tilburði til blaðamennsku. Hann er raunar þekktastur
‘ sem baráttumaður fyrir sjónarmiðum smáborgarans, er hrif-
inn af því að búa „vestan við læk“, og einn þeirra sem teldi
sig réttborinn erfingja Reykjavíkur, ef borgin gengi í erfðir.
Hann þekkir hugarfar litlu Reykjavíkur og hefur fóðrað hana
á slúðursögum og kjaftæði með dvínandi árangri þó, vegna
þess að samkeppnin hefur harðnað. Hann gerir sér ákaflega
tíðrætt um ýmiss konar menningu, en með þeim hætti að
menn grunar að hann hafi verið staðinn að því að borða sós-
una með hnífnum. Honum hefur aldrei tekizt að fjalla um
neitt sem máli skiptir í blaði sínu, og þar hefur aldrei verið
tekið á hlutum, sem almenning varðar. Kannski hefur hon-
um þótt slík jákvæð upplýsingastarfsemi ófín, og verður þá
að hafa í huga að menn vilja halda mannorði sínu flekklausu.
Aftur á móti hefur hann verið duglegur við að deila á veit-
ingamenn. En stundum hefur hann þá til skýjanna, og ryðst
þá úr blaðinu lofrollan, eins og tappi hafi verið tekinn úr
flösku.
Ný vikutíðindi koma næst að árum óháðra vikublaða í
Reykjavík. Ritstjóri þess telur sig ekki hafa neinu Messíasar-
hlutverki að gegna, hvorki hvað snertir smáborgarann eða
blaðamennskuna. Hann var lengi ritstjóri Heimilisritsins sál-
uga, tók vel á móti skáldum og sá um þennan skemmtiþátt
Ragnars í Smára af þeirri alúð, að ritið dugði vel. En svo
fór Ragnar á enn hærra plan og nokkru seinna dó Heimilis-
ritið. Þótt blaðið heiti nú Ný vikutíðindi er því stjórnað með
sama hugarfarinu og Heimilisritinu, af velvild og trúgirni sem
hefur komið ritstjóranum í bobba oftar en einu sinni, þegar
óvandaðir menn hafa logið í hann. Hann talar ekki lengur
við skáldin og lætur sér nægja að selja slúður. Hjálmtýr í
Nonna og Helgi Benediktsson í Vestmannaeyjum senda hon-
um öðru hverju línu, þegar þeir þurfa að létta á sér, og
hann gætir þess ekki alltaf sem skyldi, að slíkt aðsent efni
; skrifast á reikning ritstjórans. Ný vikutíðindi hafa aldrei
flutt neitt sem máli skiptir fyrir almenning. Þjóðmál fyrir-
finnast engin í því blaði. Aftur á móti hefur það flutt lang-
hund, sem það kallar Mafiubæinn, og er víst átt við Vest-
SVART
HÖFÐI
SEGIR
mannaeyjar. Höfundur er ókunnur, en mönnum er frjálst að
geta.
Yngst vikublaðanna er Nýr stormur. Tveir menn ritstýra
blaðinu, sem er að deyja innan frá. Það hefur innleitt nýja
tegund slúðursagna. Þegar Mánudagsblaðið er til með að nafn-
greina veitingamanninn, sem hefur brugðizt skyldu sinni við
guð og föðurlandið og Ný vikutíðindi segja umbúðalaust fra
kynsjúkdómum á einhverjum ákveðnum stað, segir Nýr storm-
ur eitthvað á þá leið, að ólyginn hafi sagt en það megi ekki
nefna nein nöfn. Úr þessu verður svo aumkunarvert slúður,
að það reitir jafnvel slúðurkerlingar til reiði sem þó þrífast
á lestri svona blaða. Nýr stormur hefur uppi tilburði til að
skrifa um pólitík. Blaðið virðist jafnvel vera í stjórnarand-
stöðu um þessar mundir. En pólitísk þekking ritstjóranna
ristir ekki djúpt. Hún er eins konar kaffihúsarabb um krón-
una. Þessi þrjú blöð eiga það sameiginlegt að þau höndla
með slúður. Ritstjórar þeirra kæra sig ekki um upplýsingar
og kunna ekki að leita þeirra, en berist góð saga inn úr dyr-
unum þykir sjálfsagt að birta hana, þótt engan varði um
hana og ekki sé fótur fyrir henni. Skrif þessara blaða bera
keim af upphrópunum, sem strákar krota á veggi símaklefa
og annarra afhýsa — og þetta eru óháðu blöðin í landinu.
í boðsferðmn
ÞAÐ lýsir svo ótta manna við slúðursalana, að ritstjórar
fyrrgreindra vikublaða munu varla komast yfir öll þau
boð sem berast. Flugfélag fslands og Loftleiðir bjóða þeim
í langar reisur til útlanda. Þeir eru gestir í öllum kokteil-
boðum sem stofnanir og fyrirmenn halda og þeir eru svo
eftirsóknarverðir á veitingastöðum, að þjónar mega engu
öðru sinna ef einhver þeirra birtist. Einn og annar telur
sér vernd í því að flaðra upp um þá, í trausti þess að þeir
stingi næstu slúðursögu um þá undir stól. Ráðamenn þessara
vikublaða vita að óttinn er harður húsbóndi og opnar þeim
flestar dyr. Mönnum er að sjálfsögðu frjálst að þjóna undir
þennan ótta með þeim ráðum sem tiltæk eru. En það ber
vott um sálarástandið almennt, að þriðja flokks blöð skuli
vera orðin að stórveldum í augum ýmissa framámanna þjóð-
félagsins — og að hér skuli ekkert raunverulegt óháð blað
þekkjast nema af afspurn.
við höfum verið gift í nærri
tvö ár, þá tölum við aldrei um
neitt svoleiðis. Nú virðist hann
telja að konur séu til þess eins
að halda hús og ganga með
börn og getur ekki talað um
nokkurn skapaðan hlut Iengur
af viti. Ef ég reyni að tala við
hann er eins og hann hlusti
bara með öðru eyranu. Hvers
vegna hefur hann breytzt
svona? Svaraðu mér sem fyrst.
Einmana, eiginkona.
Svar:
Það er ekki víst að liann
hafi breytzt, og það er heldur
,ekki víst að ]>ú hafir breytzt.
En aðstæður ykkar beggja hafa
breytzt. Nú ert þú heima mest-
allan daginn, ein að gæta bús
og barna, ]iú ert þreytt á ein-
veru og hefur engan til oð
blanda geði við mestallan dag-
inn. Hann vinnur á daginn,
kannski í miklu þvargi. Hann
er þvi þreyttur á hávaðanum
og vill fá frið. Þetta þurfið þið
bœði að skilja, og þið verðið
bæði að lmgsa svolítið hvort
um annað, þú að lofa honnm
að þegja, og hann að lofa ]>ér
að tala. Þetta er algengur
misskilningur i hjónáböndum.
Manninum finnst konan vera.
málgefin og nöldursöm. Kon-
unni finnst maðurinn vera þög-
ull og drumbslegur. En skiln-
ingurinn kemur af því að Uta
ekki á málið bara frá sínu
sjónarmiði. Annað skaltu llka
muna.. Þangað til þið genguð
i hjónaba.nd hafið þið sennilega
verið að leika ykkur. Ungt
fólk nú á dögum leikur sér
mikið. Hinn grái hversdags-
leiki er kominn. Ykkur finnst
hann kannski báðum leiðinleg-
ur, en hann er lífið sjálft, allt
annað en hann er blekking.
Mundu þetta góða, og skrifaðu
mér aftur ef þér sýnist.
*
PCJSTl
hölfI
14111

FALKINN
7