Fálkinn - 27.06.1966, Blaðsíða 39

en fótunum, aC þetta bæri árang-
ur; Hattie gæti séð á augnaráði
Mrs. Manson, hvort stykkið hún
vildi.
George sagðist hafa verið kom-
inn að allra heilagra messu i
lækningaeintali sínu, höfuð úr
graskerum og þar fram eftir göt-
unum, þegar Hattie flóði allt I
einu í tárum og byrjaði að
blaðra.
„Mér lá við að örvænta," sagði
George. „Ég hafði gleymt þvi
að grasker stóðu í nánu sam-
bandi við afmælisdag Robbie.
Eri það hafði Hattie ekki. Hún
lét móðan mása um graskers-
Ijósin, sem þau hefðu verið vön
að láta í herbergi hans á af-
mælisdögum. Það var gert frá
því hann var þriggja ára þangað
til hann var átján ára. Þá lét
hann þau hætta því. Vissuð þér
það?“
„Já,“ sagði Cory. „Þau dekr-
uðu öll við hann.“
„Einmitt," samsinnti George.
„Jæja, meira var það ekki, en
það dró Mrs. Manson aftur niður
á byrjunarstigið og gerði mig
að öldungi. Hattie kemur enn
með diskinn og hráa kjötið en
hún segir ekki orð.“
Litli skemmtigarðurinn var nú
beint framundan og handan við
garðinn stóð stóra húsið um-
kringt björtu haustskrúði sinu.
Milly varð hugsað til hinnar
hreyfingarlausu veru, sem hún
hafði skiiið eftir við gluggann
og fótatak hennar varð tregt.
Hún hlustaði annars hugar á
samtalið. Þeir komust vel af án
hennar; George var orðinn ræð-
inn, eftir því sem gerðist með
hann. Gaf frá sér upplýsingar í
stað þess að sanka þeim að sér,
talaði við Cory sem jafningja
sinn. Nú var hann að segja eitt-
hvað iágum rómi um draum-
lynt barn.
„Hann var það alltaf,“ sagði
George. „Lifði alltaf í öðrum
heimi. Robbie hafði andlitsfall
rrióður sinnar, en hann hafði
ekki — örlyndi hennar. Ég sá
auðvitað aldrei föður hans; en
ef miðað er við yður þá myndi
ég ekki segja að Robbie hafi
likzt Coryunum heldur.“
Þetta voru augljósir gullhamr-
ar, rödd Georges var full virð-
ingar og aðdáunar og Cory roðn-
aði. Milly sagði við sjálfa sig:
„Sko George karlinn, hann á
eftir að herja atvinnu út úr
Cory."
„Þegar bróðir minn dó,“ sagði
Cory hæglátlega, „vonaði ég í
og með að hún myndi giftast
aftur. Það gladdi mig að hún
skyldi gera það. Nei, Robbie var
ekki líkur bróður mínum. Robbie
var — hann sjálfur."
George sagði: „Mér fellur illa
að tala um það. Ég vil jafnvel
helzt ekki hugsa um það.“
En Milly hugsaði um það er
þau gengu inn í garðinn, undir
gullaufguðum hlyn, meðfram
glóandi breiðum af dumbrauð-
COÍYSE
SALONE
FEGIJRÐ - LlFSGLERI - II AMIMi.l A
ERU OSKIR ALLRA STÚLKNA -
OG FAGURT UTLIT STYÐUR AÐ
UPPFYLLINGU ÞEIRRA.
mm
SALOHÉ
snyrtivörurnar ásamt góðri umhyggju,
er öruggasta hjálpin til aukins kvenlegs
þokka.
valhOjl,
..augavegi
í 7^ cím’ 99