Fálkinn - 27.06.1966, Blaðsíða 25

ÞRANDHEIMS-
Kunnur frœðimaður stendur á því fastara en fót-
unum, að hann hafi sé3 draug.
Dr. Jon Medtboe, 43 ára
gamali listasögufræðingur
við Tækniháskólann í Þránd-
heimi, var einmitt í þann
veginn að hefja fyrirlestur
sinn, þegar dyrnar að
kennslustofunni opnuðust og
inn komu 20 stúdentar
klæddir munkakuflum með
logandi kerti í höndum. Það
kváðu við hlátrasköll í hin-
um akademíska áheyrenda-
hópi dósentsins.
Þessi grímuklædda hers-
ing var þarna komin vegna
tilraunar sem Medtboe hafði
gert til þess að komast að
því, hvort eitthvað óhreint
Draugur í veggskotinu;
Dr. Medtboe.
væri á sveimi í Þrándheims-
dómkirkju. Tilraunina fram-
kvæmdi hann á þann hátt,
að hann dvaldi í kirkjunni
heila nótt, og árangur henn-
ar hefur orðið tilefni til
fjörugra blaðaskrifa í norska
höfuðstaðnum.
Árangur tilraunarinnar
var þessi; Dr. Medtboe sá
með eigin augum hinn sögu-
fræga „Þrándheimsmunk“ í
skuggsýnum hvelfingum
dómkirkjunnar.
Medtboe, sem er þekktur
fræðimaður, m. a. hefur
hann skrifað margar athygl-
isverðar ritgerðir í sinni
grein og hann kennir við
fimm norska æðri skóla,
svaraði efahyggjumönnum
með því að g?fa nákvæma
greinargerð um draugagang-
inn, sem hann varð vitni að.
— Afturgangan sást í fjór-
ar mínútur. Hún birtist kl.
0.30 í kórnum, 20 m fyrir
ofan háaltarið, heyrðist
syngja þrjár raddir sam-
tímis, tenór, annan tenór og
bassa. Hún hvarf kl. 0.34.
Dr. Medtboe tókst einnig að
þekkja, hvað það var sem
munkurinn söng. Það var
messa eftir Perotinus, eins
og sungnar voru um 1280 í
Notre Dame í París.
Draugurinn hans Medt-
boes olli miklu umtali
manna á meðal í Noregi.
Dagblöðin sendu fréttamenn
út af örkinni til Þrándheims,
og fjöldi fólks gerði sér ferð
að skoða drauga-dómkirkj-
una. Norska útvarpið fékk
nokkrá fræðimenn til um-
ræðna um draugamunkinn í
umræðuþætti útvarpsins.
Það kom brátt í ljós, að
dómkirkjudraugurinn átti
sér fleiri og merkari formæl-
ehdur en jafnvel vatna-
skrímslið í Loch Ness getur
státað af. Auk Medtboes eru
Vofumunkurinn fyrir altari-
tveir norskir biskupar og
meira en tylft virtra borgara
fúsir til þess að ábyrgjast
„tilveru“ draugamunksins,
Hann er sagður hafa geng-
ið ljósum logum í kirkjunni
allt frá því á 12. öld, að
biskup nokkur að nafni
Laurentius lét strýkja hann
til dauðs fyrir háaltarinu.
Hverjar sakargiftir munks-
ins voru, veit enginn.
Á síðari tímum, eða nánar
til tekið árið 1928 varð þá-
verandi biskup, Jens Gled-
itsch, fyrir óþægindum af
völdum reimleika í' dóm-
kirkjunni. Það var við síð-
degisguðsþjónustu hjá þess-
um æruverða embættis-
manni kirkjúnnar, að kona
hans Marie, sem sat á
fremsta bekk, sá hvar munk-
urinn kom gangandi aftan
að manni hennar, tók báðum
höndum fyrir kverkar hon-
um og hvarf síðan leiftur-
skjótt. Um leið var eins og
biskupinn næði ekki andan-
um áugnablik. En biskups-
frúin var sú eina af kirkju-
— Ljósmyndaglettur. '
fólkinu, sem sá þessa sýn í
kirkjunni.
Fimm árum síðar, 1933,
birtist munkurinn 22 ára
gömlum guðfræðinema, Alex
Johnson. Hann hafði féngið
leyfi til að sitja inni í kórn-
um við næturmessu í dóm-
kirkjunni. Johnsori skýrði á
sínum tíma frá því sem fýrir
hann bar. — Allt í einu sá
ég mannveru til hliðar við
mig klædda munkakufli. Ég
gekk í áttina til mannveru
þessarar, en hún hörfaði
undan, og skyndilega var
hún horfin. Við eftirgrennsl-
an kom í ljós, að ég var
eini maðurinn, sem hafði
vérið léyfðúr aðgangur ‘ áð
þessum hluta kirkjurin'ar.'
Alex Johnson er nú bisk-
up í, Hamar. Þegar Osfóar-
dagblaðið Arbeiderbladet
átti við hann símaviðtal fyr-
ir skömmu, sagði hann hálf-
hikandi: — Ég vil ekkert
um þetta segja. Ég fullyrði
ekki annað en það, að ég
varð fyrir þessari reynslu,
þegár ég var 22 ára.
Framh. á bls. 38.
FÁLKIISÍN 25