Fálkinn - 27.06.1966, Blaðsíða 38

SWIR/TT
h^ernig sem þer ferðist
ferðatrygging
ALMENNAR
TRYGGINGARU
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
SÍMI 17700
• Léyndardómar
Framh. af bls. 27.
saman myndað hina svoköll-
uðu „dropasteina“ eða salakit.
Járn og magnesía, sem borizt
hefur með vatninu hefur litað
kalksteininn, svo hann glitrar
í undursamlegum litbrigðum,
rauðu, fjólubláu, jadegrænu og
azurbláu. „Þar sem kalkið er,
þar eru hellarnir,“ segja hella-
könnuðirnir. í mörgum tilvik-
um eru hellarnir fullir af
fjársjóðum bergkristalla, agat-
steina og smaragða, en þá ger-
ist margur fingralangur, og
fjársjóðunum er rænt áður en
hellakönnuðirnir fregna af
fundinum. Kráreigandinn í
Kolm Seigure í. Austurríki
farm slíkan helli, en tók leynd-
armálið með sér í gröfina.
23 ja ára gamall Frakki,
Michel Siffre að nafni, dvaldi
63 sólarhringa samfleytt í
jökulhelli hjá Scarasson í Pyre-
næafjöllum í þeim tilgangi að
komast að, hvar mörk mann-
legs þols lægju og hver áhrif
langvarandi dvöl 130 metra
fyrir neðan sjávarborð hefði á
manninn. Siffre var þaulvan-
ur hellakönnuður, og þann 16.
júlí 1962 steig hann niður í
undirdjúpin, þar sem myrkrið,
kuldinn og grafarþögnin ríkir
og þar sem sagginn gegnvætir
alla hluti, fötin, svefnpokann,
sokka og skó og matvæli.
Hann hafði ekkert úr eða
klukku og missti fljótlega tíma-
skynið, sem aftur á móti hafði
lamandi áhrif á matarlystina.
Hann reyndi að halda tímatal
með því að fylgjast með hve-
nær hann sofnaði og vaknaði
aftur, en gafst fljótlega upp á
því. Eftir tveggja vikna dvöl
var hann orðinn litblindur.
Verst átti hann með að þola
myrkrið, og þess vegna eyddi
hann rafhlöðum sínum of ört,
og síðustu vikuna sat hann al-
gerlega sinnulaus og kvartaði
um svima og missti meðvitund-
ina stund og stund.
Morguninn 17. september
varð að draga Siffre upp á
yfirborðið, og félagar hans
urðu að bera hann á bakinu
til byggða. Hann var með dökk
sólgleraugu til að dagsbirtan
gerði hann ekki blindan. Fjór-
um klukkustundum síðar var
hann lagður í rúm og rannsak-
aður gaumgæfilega af læknum.
Blóðþrýstingurinn var aðeins
50/80.
Þetta met var slegið árið
1965 af samlanda hans Antoine
38
Sennis, sem var fjóra mánuði
niðri í hellinum. Hann missti
líka tímaskynið, og þegar hann
var dreginn upp á yfirborðið
þann 5. apríl, hélt hann að
kominn væri 6. febrúar. Þetta
gerðist í 90 metra djúpum helli
við Nissa.
Því miður hafa oft orðið slys
í hellum. T. d. hrapaði fransk-
ur maður í helli í Pyrenæa-
fjöllum árið 1951 vegna þess
að taugin, sem hann hékk í
slapp út af vindunni. Hann
_hét Marce Luobend og var
grafinn á slysstaðnum. Árið
1959 festist svo brezkur stúdent
í sprungu á 310 metra dýpi og
kafnaði af súrefnisskorti, þrátt
fyrir að allra bragða væri leit-
að til að bjarga honum.
í næstu grein munum við
reyna að fjalla lítillega um
hella og hellakönnun hér á fs-
landi.
• Bítlatízkan
Framh. af bls. 29.
ríkjunum hafa ekki undan að
breyta framleiðsluháttum sín-
um til samræmis.
Á útleið mætum við tveim
flakatrússum í gallabuxum.
Ekki er ólíklegt að þær hafi
hamskipti bak við græna tjald-
ið í Karnabæ.
• Sviðsljósið
Framh. af bls. 37.
Hefurðu aldrei lent í neinum
skakkaföllum í sambandi við
þessar skemmtanir?
Kannski ekki beint skakka-
föllum, en óneitanlega lenti ég
í óþægilegri aðstöðu eitt sinn.
Þannig er mál með vexti, að
efni það, sem ég hef notað
lengst framan af fjallar um
bjórdrykkjukeppni, sem fjórir
mætir menn taka þátt í og sá
telst sigurvegari, sem lýkur
fyrstur við lítrann, en þetta
efni hefur undantekningarlaust
fengið mjög góðan hlátur. Svo
var það einn daginn, að ég var
beðinn um að skemmta á stúku-
fundi. Ég var mjög á móti því
á þeim forsendum, að ég hafði
aðeins þetta eina prógram
handbært þá stundina, en þó
fór svo að lokum, að ég lét
til leiðast og flutti þetta pró-
gram með hörmulegum afleið-
ingum. Lengi vel kom ekki
nokkur hlátur frá áheyrendum,
þó var auðséð, að margir höfðu
lúmskt gaman af, en þorðu
ekki að láta það í ljós, ef til
vill vegna þess, að á fundin-
um voru ýmsir vel þekktir
andstæðingar bjórsins, en undir
lokin gat ein frúin ekki leng-
ur haldið niðri i sér hlátrinum
og þá brast stíflan og að lok-
um fékk ég glymjandi lófa-
klapp, en það var nokkuð, sem
ég var búinn að afskrifa.
Notarðu eingöngu raddstæl-
ingar, þegar þú skemmtir?
Nei, langt því frá, ég hef
einnig flutt stutta leikþætti
þar sem ýmist eru ein eða
tvær persónur, sem við sögu
koma. Ég á t. d. mjög gott
með að túlka rödd gamals
karls, sem getur bæði verið
sjóari eða bóndi að austan. Nú
eða kærulausan ungan mann,
sem er að hringja upp á
fæðingardeild og allt er í pati.
Ég hef mikinn áhuga á því að
fara að læra leiklist, hvað sem
verður úr því, en allavega
stefni ég að því að hafa eftir-
hermurnar í minni hluta á
skemmtiskránni hjá mér. Þær
eru orðnar dálítið útjaskað fyr-
irbrigði.
• Draugtirmn
Framh. af bls. 25.
Árið 1938 ásótti draugur
þessi steinhöggvara sem vann
að viðgerðum á steinhleðslu í
kórnum, og nokkru síðar tré-
smiðinn Klevse. Af vitnisburði
alls þessa fólks mátti fá nokkuð
heillega mynd af útliti dóm-
kirkjudraugsins, og dagblaðið
Aftenposten lét búa til tvær
ljósmyndir, þar sem greina má
höfuð á munki milli tveggja
súlna í dómkirkjunni í Þránd-
heimi.
Fyrirsögnin yfir draugamynd-
unum var á þessa leið: Ferða-
maður ljósmyndaði drauga-
munkinn síðastliðið sumar. En
þarna var reyndar um fölsunar-
brall að ræða.
Dr. Medtboe, hinn skyggni
næturgestur í Þrándheimsdóm-
kirkju, sýndi líka að hann er
ekki sneyddur kímnigáfu í sam-
bandi við þetta mál. Þegar
hinir kuflklæddu stúdentar
bii'tust frammi fyrir kennara-
púltinu, afsakaði listasögufræð-
ingurinn sig stuttlega við nem-
endur sína og yfirgaf stofuna.
Fimm mínútum síðar var hann
mættur aftur, og þá sjálfur í
munkakufli með logandi kerti
í hendi.
• Leikið fjórhent
Framh. af bls. 24.
aldrei óróleg þegar hann var
einn hjá henni, enda þótt hann
teldi fullvíst að hún heyrði ekki
helminginn af þvi sem hann
sagði. Hún horfði einungis á
hann, sætti sig við hann, og
meira gerði enginn sér vonir um.
Þá gerðist þetta atvik með elda-
buskuna.
„Smáræði í sjálfu sér,“ sagði
George, „en ágætt dæmi um
hversu áhættusamt það er að
hafa ekki fullt vald á öllum,
sem koma nálægt henni."
Hann kvaðst hafa gert það
sama þennan dag og endranær,
talað um heima og geima, feg-
urð himinsins og sjáðu hvernig
laufin bregða lit, Mrs. Manson.
Þakkargerðardagur á næsta
leiti, jólin koma áður en maður
veit af, og svo framvegis. Þá
kom Hattie inn með kótelettu
og kjúklingslæri á diski. Hrátt.
Heimilisvenja, ráðagerð sem átti
að hvetja Mrs. Manson til að
hugsa. Emma átti hugmyndina.
Hérna eru tvö kjötstykki. Þú
mátt fá eitt til kvöldverðar.
Hvort? Emma stóð á þvi fastara
FALKINN