Fálkinn - 27.06.1966, Blaðsíða 22

AU óku henni i helgarrósirnar hennar. Hún
hjólastólnum að hafði keypt húsið vegna þessa
stóra bogaglugg- skemmtigarðs. Góður fyrir barn.
anum i svefn- Skemmtigarðurinn og skrúðgarð-
herberginu henn urinn stór og mikill. Fyrir rólur
ar. Hún hafði og leikhús,. seinna fyrir tennis-
verið mötuð og völl... Það var laugardagur.
þvegin. Hún var Ralph, eiginmaður hennar, var
búin að fá það ekki í bankanum, hann hafði
sem þau kölluðu hjálpað til við hádegisverðinn,
blundinn henn- matað hana svo gætilega á súp-
ar. Þau sögðu að þetta væri unni með skeið, kallað hana litlu
falJegur dagur, og væri hún ekki telpuna sína. Hann beindi þó
heppin að hafa slíkan glugga? ekki orðum sínum til hennar,
Svo fóru þau frá henni. Það var heldur til hjúkrunarkonunnar.
laugardagur. Hún vissi að það hann hafði sagt. „Miss Sills, nú
var Jaugardagur, vegna þess að er hún allt sem ég á. Hún er
skólabörnin voru að leik i litla litla telpan mín, og hún er allt
garðinum handan við götuna, og sem ég á."
blómasaJinn hafði komið með Miss Sills hafði verið á svip-
EFTifc LAWRENCE-
ekkert nema þau kæmu alveg’
að henni og veifuðu höndunum,
Það gerði ekkert til, hún viidi
láta þau tala sín á milli. Þvi
meira sem þau gerðu það, þeim
mun betra. Er þau fóru út úr
herberginu, vildi hún vita hvert
þau ætluðu. Hún vildi vita hvar
þau væru sérhverja stund úr
deginum. Og nóttunni. Nóttunni.
Þau íóru frá henni, og hún
heyrði fótatak þeirra fram eftir
ganginum; Ralph fór inn í bleika
herbergið. Þar svaf hann nú,
Hún hafði heyrt lækninn segja (
honum að sofa þar, til þess að
vera í kallfæri. Kallfæri hvers?
Ekki hennar; hún gat ekki opn-
að munninn. Hún gat opnað hann '
en ekki komið upp nokkru hljóði.
KalJfæri hjúkrunarkonunnar
Miss SiIIs.
Miss Sills svaf á bedda við
fótagaflinn á stóra rúminu henn-
ar. Ef Miss Sills kallaði til hans
að næturlagi, gæti hann komizj
til þeirra á augabragði, eftir
ganginum, eða yfir svefnsvalirn-
ar, sem voru á þeirri hlið hússr
íns. Ég býst við að þau ræði um
það sín á milli, á neðri hæðinni,
að ég kunni að deyja að nætur-
lagi, hugsaði hún. Skyldi ég geta
brosað. Ég veit það ekki, þau
færa mér aldrei spegil. Þau aka
aldrei stólnum mínum fram hjá
neinum spegli. En geti ég brosað
þá er það það sem ég er að gera
núna, innvortis. Varlega. Farðu
varlega.
Fótatak Miss Sills fór fram
hjá bleika herberginu og stiga-
palhnum, niður stigann og hvarf
í þykkri gólfábreiðunni á neðri
ganginum. Ot í síðdegisgöngu
sína. Bráðum heyri ég útidyrn-
ar lokast, og svo veifar hún til
mín úr garðinum. Siðan sé ég
hana handan við götuna í litla
skemmtigarðinum, ganga löng-
um, léttum skrefum, sveiflandi
handleggjunum. Yndislegar, yna-
islegar hreyfingar. Og innah
stundar mun Emma koma inn
til að sitja yfir, skríkjandi, bros-
andi, talandi. Talandi, talandi,
talandi. En ég er vön Emmti. *
Hún hefur verið hjá mér svo
lengi að hún telst nærri því til
inn eins og hún ætlaði að fara fjölskyldunnar. Hún segir mér
að gráta. Hún hafði rétt fram verð á vörum, lætur eins og ég
höndina eins og hana langaði til haldi enn hús. Slátrarinn, ávaxta-
að strjúka fallegt, hvítt hár hans. salinn, bóndinn með vagn sinn
Hún sagði: „Þér megið ekki — okrarar allir með tölu, eh
vera þunglyndur, Mr. Manson. hvað á maður að gera? Og
Það er sama hve illa yður líður, Emma mun segja: „Ja hérna þú
þér verðið að reyna að vera lítur sannarlega vel út i da'g.
glaðlegur hennar vegna. Hún er Þú hefur fengið roða í kinnarn-
ákaflega viðkvæm, hún finnur ar.“
hlutina á sér.“ Kinnalitur. Miss Sills bar hann
Hún gat líka heyrt. Stundum á_ Hún var óstöðvandi. Kinna-
gleymdu þau því. Þegar þau litur, krullupinnar, handsnyrting.
töluðu beint til hennar, hækk- Hún sagði að það væri nauð-
uðu þau röddina og böðuðu út synlegt fyrir andlega vellíðah.
höndunum eins og hún væri Andlega vellíðan.
heyrnarlaus. En þegar þau töl- Emma myndi setjast j lága
uðu sin á milli, höguðu þau sér st61iml; 6aðfinnanleg'í snyrtilega
eins og hún væri hvergi nærri. siðdegisbúningnum sínum, og
Þau virtust halda að hun heyrði ta]a um kaffið og kvöldmatinn.
Og hún myndi hafa gimbið sitt
22
FALKINN