Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1971, Blaðsíða 9

■
Hvort hins vegar einhverjar færslui milli þessara tveggja
aðila verða er of snemmt að segja til um. Og eins og ég
sagði áðan, eru verkamannabústaðastjórnirnar nýlega
komnar á legg. Ég vil því engu spá. En eitt er víst:
Framkvæmdanefndin mun halda sínu striki.
- Svo við hverfum aftur að Húsnæðismálastofnuninni.
Hvað starfa margir hjá henni?
- Starfsliðið telur 15 manns.
- Hafið þið þurft að neita um lán?
- Frá 1965 hefur engri lánsumsókn verið hafnað vegna
fjármagnsskorts. Við höfum hins vegar ákveðnar starfs-
reglur að fara eftir.
- Hvað með biðtímann?
- Hann hefur auðvitað reynzt misjafn. En ég held, að
frá því að hús er fokhelt, hafi varla liðið meira en 3—4
mánuðir að meðaltali, þar til okkar lán voru komin til
sögunnar.
- Hvað með framtíðina?
- Við munum auðvitað halda okkar striki - ég vona
af æ meiri krafti.
Það eru einkum tvö verkefni, sem ég vil hér drepa á.
Annars vegar verðum við að samræma betur stefnu og
starf þeirra tveggja lánakerfa, sem við höfum; Húsnæðis-
málastofnunarinnar og lífeyrissjóðanna, en auk þess er
bráðnauðsynlegt að skapa betri samvinnu milli veðlána-
kerfanna annars vegar og sveitarfélaganna hins vegar,
þannig að ekki verði of miklar sveiflur í íbúðabygging-
um. Ég get nefnt sem dæmi, að þegar Reykjavík setti í
gang bæði Fossvog og Breiðholt, kaffærðumst við alveg í
þessum tveimur verkefnum. Þessi svæði gerðu knýjandi
þörf til okkar, fyrir utan allt hitt. Slíka kúfa held ég að
sé hægt að fyrirbyggja með góðri samvinnu. Við þurfum
að fá jafna stígandi á þessu sviði sem öðrum.
Annað, sem ég ber mjög fyrir brjósti, eru frekari til-
raunir til að lækka byggingarkostnað íbúðarhúsnæðis.
Við verðum að gera stórátak á því sviði. Það er alls ekki
einhlít lausn að hækka alltaf lánin. Það borgar sig mun
betur að setja ríflegar fúlgur í að skera niður kostnaðinn.
Og þá meina ég að skera hann niður í alvöru.
TIMARIT iðnaðarmanna
45