Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1971, Blaðsíða 12

„Blessaður vertu — það vantar allt skipulag í byggingar-
iðnaðinn hjá okkur. Og ekki bara í byggingariðnaðinn -
heldur allt eins og það leggur sig. Hér má aldrei lofta af
nýrri hugmynd. Ungu mennirnir eru þá beztir, þegar þeir
feta dyggilega troðnar slóðir. Sá, sem ekki fetar slóðann,
er bara vitlaus. Á íslandi er það nefnilega hnefinn, sem
rceður - ekki hugsunin!' Þannig mcelir Sigurlinni Péturs-
son, byggingameistari, völundur, uppfinningamaður og
skáld með meiru, í viðtali við Tímarit iðnaðarmanna.
- Hver er forsaga Einingahúsa, Sigurlinni?
- Eg var lengi búinn aS ganga með hugmyndina um
forsteyptar veggeiningar í huganum. Eg lærði til húsa-
smíða á ísafirði og maður með jafn skrýtinn haus og ég,
kemst ekki hjá því að velta hlutunum fyrir sér.
Hvers vegna erum við eiginlega að tvíbyggja? Svona
spurði ég sjálfan mig. Hvaða vit er í því, að reisa fyrst
tréhús, hella svo í það steypu og rífa síðan tréhúsið utan
af? Og ég velti þessari vitleysu mikið fyrir mér.
Fyrstu sporin steig ég svo á árunum 1945-47, að þar
kom, að ég fékk leyfi Guðjóns heitins Samúelssonar til
að byggja bakhlutana á nokkrum bílskúrum á Vífilsstöð-
um úr einingum. Og það í fulla hæð. Þá þekktust ekki í
Danmörku einingar, það hef ég staðfest frá einum
dönskum ingeniör, sem hingað kom. Guðjón heitinn er
eiginlega eini vitmaðurinn, sem ég hef kynnzt. Og hann
var raunverulegur maður. Ekki fúskari - hvorki í huga né
hjarta - eins og hinir. Nú, þessir bílskúrsbakhlutar urðu
svo byrjunin á því, sem ég hef síðan dundað við og heitir
nú virðulegu fyrirtækjanafn': „Einingahús".
„Ég dunda fyrir
mína hugsjón”
segir Sigurlinni Pétursson, byggingameistari
faðir Einingahúsa.
- Hvað hefurðu byggt mörg slík?
- Ætli ég sé ekki búinn að byggja ein 80 hús og nú
erum við með tíu í gangi í Garðahreppi. Þetta eru alls
konar hús; geymsluhús, bílskúrar, peningshús og íbúðar-
hús. Og öll jafn góð!
- Viltu ekki lýsa þessari byggingaraðferð þinni?
- Það er nú fljótgert, drengur minn. Hún gengur út
á það að steypa veggeiningar sem plötur á sléttu undir-
lagi. Þær geta verið járnbentar sem vill og gluggaðar
eftir teikningum. Þegar búið er að steypa plötur í húsið
- samkvæmt teikningum - er að koma þeim á staðinn.
Þá þarf grunnurinn að vera til. Plöturnar eru svo reistar
og tengdar og þannig er fljótgert að reisa húsið.
- Ertu með staðlaðar plötustærðir?
- Já. Þú notar það nýjasta! Ójú, staðlaðar geta þær
heitið. Við framleiðum tvær stærðir; 125x252 sm og
180x252 sm. Þær minni vega um 500 kíló og hinar um
700, þannig að þetta er ekki erfitt í meðförum.
- Hvernig festirðu plöturnar saman?
- Eg ber plastsement í kantana og bolta svo allt
saman.
- En þakið?
- Þar verð ég enn að notast við timbur og járn. Eg er
samt viss um, að ná má fram léttum og góðum þökum
úr vikri - brunagjalli. Um þetta hef ég mikið hugsað,
en ennþá vantar mig aliar eksperimentasjónir.
Þú veizt auðvitað, að á íslandi má lítið eksperimenta
með nytsama hluti. Nytsemdin er nefnilega harla lítils
virði. Hér situr annað í fyrirrúmi. Veiztu, hvað það er?
- Nei.
- Það er heimskan. Og hún er víðast ómæld.
- Höldum okkur í bili við byggingarnar. Hvaða kosti
telur þú svo þessa byggingaraðferð þína hafa?
- Eg held ekkert um það sem ég veit. Hún er auðveld-
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
48