Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1971, Blaðsíða 19

GRÍMUR Bjarnason pípulagningameiscari, lézt á Ríkis-
spítalanum í Kaupmannahöfn 22. október sl. 69 ára að
aldri. Af því tilefni langar mig að setja á blað nokkur
minningar- og kveðjuorð.
Okkar fyrstu kynni voru í sambandi við verkfram-
kvæmdir við húsbyggingar hér í bænum. Þá vann hann
sem meistari í sínu fagi og ennfremur hafði ég spurnir
af honum í verkframkvæmdum við hið mikla mannvirki
Hitaveitu Reykjavíkur, ásamt fleiri aðilum í hans stétt, en
sú verkframkvæmd stóð mest í kringum árið 1940, og fór
þá sem endranær orð af honum fyrir traust og áreiðan-
leika í öllum viðskiptum.
En það er ekki fyrr en um einum áratug síðar að leiðir
okkar lágu saman á ný að nokkru ráði, en það var þegar
Sameinaðir verktakar voru stofnaðir árið 1951, en til-
gangur þeirra samtaka var að taka að sér byggingafram-
kvæmdir á Keflavíkurflugvelli, sem áður höfðu verið
framkvæmdar af erlendum aðilum. Félagsuppbygging var
á þann veg, að hún samanstóð af deildum úr hverri fag-
grein. Grímur var þá strax einn af forsvarsmönnum Vatns-
virkjadeildar, stjórnarmaður og framkvæmdastjóri allt
frá stofnun og til dauðadags, ennfremur var hann í stjórn
heildarsamtaka S. V. frá árinu 1954.
Störf Gríms í þágu iðnaðarsamtakanna eru orðin bæði
mikil og merk, hann var strax ungur að árum kominn í
forustusveit stéttar sinnar, ýmist stjórnarmaður eða for-
maður í meistarafélagi pípulagningamanna og um nokk-
urra ára bil formaður Meistarasambands byggingamanna,
þar til hann lét af þeim störfum að eigin ósk á síðastliðn-
um vetri. í Iðnaðarmannafélaginu í Reykjavík hefur hann
gegnt mörgum trúnaðarstörfum, meðal annars verið full-
trúi þess á mörgum iðnþingum. Síðasta iðnþing sæmdi
hann heiðursmerki Landssambands iðnaðarmanna úr gulli
fyrir frábær störf í þágu iðnaðarsamtakanna, sem að sjálf-
sögðu sýnir bezt hvers álits hann naut.
Grímur var félagshyggjumaður að eðlisfari og var op-
inn fyrir hvers konar framfaramálum og lagði þeim lið
eftir beztu getu bæði með fjárframlögum og með sínu
starfi. Eitt var það mál, sem hann var flutningsmaður að
á iðnþingi, það var starfsemi tryggingafélags fyrir iðnað-
inn. Þetta félag var stofnað og fékk nafnið Iðntrygging,
en hefur ekki enn starfað sem upphaflega var áætlað, er nú
aðeins umboðsaðili í sambandi við annað tryggingafélag.
Hans áhugamál var fyrst og fremst að hvetja atvinnurek-
endur í iðnaði að tryggja sig á sem flestum sviðum fyrir
hvers konar skakkaföllum, sem menn geta orðið fyrir í
atvinnurekstri, og gera það á sem hagkvæmastan hátt. í
þetta mál var hann búinn að leggja mikla vinnu og mér
er kunnugt um að hann hafði ætlað sér að vinna meira
að þessum málum, ef honum hefði enzt aldur til.
Eitt var það sem gerði Grími létt um vik í öllu hans
félagsmálastarfi og það var það, hve afbragðsgóður ræðu-
maður hann var á fundum eða á öðrum mannamótum.
Hann talaði gott mál, notaði orð sem sögðu mikið, því
laus við orðmælgi, raddbeiting og áherzlur bundnar efn-
Grímur Bjarnason
Minning
inu, sem flutt var, og að síðustu málefninu sjálfu skipu-
lega raðað í hugann á þann veg, að ræðan var órofin
heild, sem menn gátu ekki annað en hlustað á með athygli.
Eg tel mér það til ávinnings í lífinu að hafa átt þess
kost að hafa átt samleið og oft á tíðum náið samstarf með
Grími Bjarnasyni sakir mannkosta hans. Hann var maður
prýðilega gefinn og raunsær, enda hafði hann tamið sér
að grandskoða hvert mál frá fleiri hliðum en einni. Hann
var velviljaður og sáttfús, og vildi jafna deilur í millum
manna með góðu ef mögulegt var, en fastur fyrir ef hann
mætti ójöfnuði eða ósanngirni.
Ætlan mín var aðeins að flytja Grími vini mínum
nokkur kveðjuorð, þar sem ég veit að skrifuð verða eftir-
mæli eftir hann af öðrum, sem geta um ætt hans og upp-
runa. Þessi fáu og fátæklegu orð, sem ég hef sett hér á
blað, eru aðeins svipmyndir, sem koma í hugann þegar
leiðir skiljast.
Ég vil svo leyfa mér, fyrir hönd Landssambands iðnað-
armanna og stjórnar Iðnaðarmannafélagsins í Reykjavík,
að votta Grími Bjarnasyni virðingu og jafnframt þakklæti
fyrir vel unnin störf í þágu iðnaðarsamtakanna.
Að endingu vil ég votta einkadóttur hans, Thelmu,
mína innilegustu samúð, svo og öðru venzlafólki.
Hafðu þökk, gamli vinur, fyrir samfylgdina og vinskap
þinn til mín.
Ingólfur Finnbogason
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
55