Vikan


Vikan - 15.12.1955, Blaðsíða 9

Vikan - 15.12.1955, Blaðsíða 9
„Fjolskylda mín er mér dýrmætari en allt annað í veröldínní." Jivernig; ætli hann kbmist út úr þessari flækju? En það gerir hann nú .samt!“ „Láttu þig bara dreyma, elskan," sagði vinkonan, „láttu þig bara dreyma.“ „Þetta er enginn draumur," sagði Dinah. Nokkrum vikum síðar var hún komin til Hollywood, þar sem Eddie Cantor hafði ráðið hana til að syngja í útvarpsþætti sínum. Bandarikja- menn voru komnir i stríðið og Dinah hafði skráð sig til sjálfboðavinnu á hermannaheimili. Kvöld eitt hringdi síminn og hún var beðin um að koma í hermannastofuna og syngja nokkur lög, því að söngvari kvöldsins hefði veikst. Hún lofaði þvi samstundis og um leið og hún lagði frá sér símann, sagði hún hæglátlega: „1 kvöld mun ég hitta George Montgomery.“ Hún hitti naglann á höfuðið. Ári siðar voru þau gefin saman í hjónaband. „Hvað er hægt að gera við svona kvenmann?“ spyr maðurinn hennar. „Ég hefði •ekki getað forðað mér, þó ég hefði viljað.“ Hvort sem valdið hefur framsýni eða djúpgróin festa, þá er svo mikið víst, að Dinah var viss um það þegar frá barnæsku, að hún ætti eftir að verða fræg. 1 fyrstu var hún staðráðin að verða leikkona. Svo uppgötvaði hún, að hún hafði fallega söngrödd. Þá fannst henni ekki ósennilegt, að hún ætti eftir að verða hvortveggja í senn, söngkona og leikkona — hugboð, sem vissu- lega hefur rætst. Hún hélt til New York eftir fjóra vetur í menntaskólanum. Þá var hún búin að taka upp nafnið Dinah — eftir samnefndu sönglagi, sem hún hafði miklar mætur á. Hún fór til New York til þess að afla sér fjár og frama. Faðir hennar var því mjög mótfallinn. Hann hafði að vísu alltaf verið því heldur meðmæltur, að hún fengist við að syngja. En hann var mátulega gamaldags til að vera sannfærður um, að í heimsborginni færi hún beint I hundana. „Hann sagði það við mig berum orðum,“ segir Dinah. Kvíði hans xeyndist þó ástæðulaus. Annað mál er það, að Dinah gekk ekki eins auð- veldlega að leggja New York að fótum sér eins og hana hafði dreymt um. Hún kom allstaðar að lokuðum dyrum. En ferðin vai' ekki með öllu árangurslaus. Hún eignaðist mikilvægan vin, kynntist manni að nafni Martin Freeman. Freeman var píanóleikari hjá hljómlistarfyrirtæki einu, þar sem Dinah reyndi að fá atvinnu. Henni var sagt að syngja með undirleik Freemans. Forstjórinn lét sér fátt um finnast en Freeman var orðlaus af hrifningu. Hann hefur verið undirleikari Dinuh ætíð síðan. Hann er líka náinn vinur hennar og leiðbeinandi. Það hefur aðeins orðið eitt hlé á samstarfi þeirra. Faðir hennar þrábað hana að „hætta þessari vitleysu, koma heim og Ijúka námi.“ Hún lét það eftir honum að hefja skólagöngu aftur, þótt hún hefði síður en svo i hyggju að leggja „þessa vitleysu“ á hilluna. Að loknu stúdentsprófi, seldi hún það af eigum sínum, sem hún gat verið án, og hélt til New York. Faðir hennar var enn andvígur ferðinni. Aleiga hennar var 3.500 krónur. I þetta skipti leigði hún sér herbergi í snotru hóteli. En ennþá lét frægðin bíða eftir sér, og svo fór, að Dinah varð að flytja úr hótelinu í annað ódýrara. Fáeinum dögum seinna mátti hún enn flytja; það var sama hvað hún reyndi, enginn vildi hlusta á hana. Hún hélt þessum flutningum áfram þar til hún endaði í pínulítilli herbergiskytru með fjórum stúlkum öðrum. Enn lækkaði í pyngjunni, þar til á gamlárskvöld að Dinah átti nákvæm- lega eina krónu og sextíu aura. Hún var stödd í útvarpsstöð einni — að falast eftir vinnu að sjálfsögðu — þegar einn starfsmannanna var beðinn að útvega stúlku til þess að syngja með hljómsveit, sem átti að leika í nýársveizlu. Launin voru 25 dalir fyrir nóttina. Dinah var spurð, hvort hún kærði sig um þetta. Hún hélt það nú! Hún þeyttist út úr útvarpsstöðinni og heim í herbergiskytruna, til þess að hafa fataskipti. Hún vai' ofsalega glöð. Hver vissi nema þetta væri byrjunin; þetta var að minnsta kosti engin smáræðis veizla; þarna kynnu að vera saman komnir ýmsir ríkir og frægir menn; kannski— já, kannski væri einhver þeirra leikhúsmaður, sem félli í stafi, þegar hann heyrði söng hennar, og biði henni samstundis sönghlutverk í frægu leikhúsi. Hún var að hneppa að sér kjólinn þegar síminn hringdi. Þetta var eintómur mis- skilningur. Það var búið að aflýsa veizlunni. Dinah fór á fund húsvarðar- ins og bað hann að lána sér fáeinar krónur fyrir landssímasamtali. Svo hringdi hún á föður sinn og sagði: „Jæja, pabbi, ég gefst upp. Ég skal koma heim.“ Það er mjög náin vinátta með Dinuh og eldri systur hennar, Elizabeth. Dinah hefur oft leitað ráða hjá henni, þegar mikið hefur verið i húfi. Þegar hér var komið, greip Elizabeth til sinna ráða. Hún heimsótti föður þeirra og hélt yfir honum stuttan fyrirlestur um sálfræði. Hún útskýrði fyrir honum, að það kynni að verða Dinuh fjötur um fót til æviloka, ef hún yrði nú að koma heim án þess að hafa fengið að reyna sig til fulls. Elizabeth fékk talið Shore kaupmann á að senda Dinuh næga peninga til þess að hún gæti dvalið áfram í New York. Og svo brá svo við, að gæfuhjólið byrjaði að snúast — í rétta átt. Dinah Framhald á bls. 45. Dinali var í bíó þegar luin ákvaö að giftast George. Skömmu eftir að þessi mynd var tekin, fékk Dinali lömunarveikina. Hún heldur sér í pils móður sinnar. Jlissy er fimm ára og syngur sig oftast í svefn. 9

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.