Vikan - 15.12.1955, Qupperneq 33

mannlegl, sagði hann, — en mér ber skylda
til að segja yður, að einmitt í morgun fékk
ég glæsilegt tilboð í jörðina. Hann bætti við
brosandi: — Frá Commandantinum.
Karla beit á vörina, og reyndi að leyna
brosi, en ég gat ekki setið á mér að segja:
— Ég býst við, signore, að það hafi komið
fólki á óvart, að ungfrú Carlucci skuli hafa
fengið jörðina, nema yður sjálfum, auðvit-
að.
■— Og Albrizio greifa, sagði hann, en varð
svo vandræðalegur, eins og hann hefði hlaupið
á sig. — Málafærslumaður verður auðvitað
að vera orðvar, en yður hefur sjálfsagt verið
kunnugt um, að föðurbróðir yðar og greif-
inn ræddu um möguleika á giftingu yðar og
unga greifans. Föðurbróðir yðar bað mig um
að útbúa giftingarsáttmála, samkvæmt ítalskri
venju. Svo að ég er viss um, að greifanum
hefur ekki verið ókunnugt um eignir þær,
sem þér áttuð í vændum.
Karla var eldrjóð í vöngum og starði út
um gluggann. -— En það er nú liðið, sagði
hún að lokum. — Ég ætla að afhenda frænku
minni þær, en ég set tvö skilyrði: I fyrsta
íagi, að þér segið engum frá þessu fyrr en
það er komið í kring. Og í öðru lagi: Ég
vil vera viss um, að lokið verði við stífluna,
nákvæmlega eins og frændi minn vildi að
hún yi’ði — á minn kostnað.
Falcone horfði forvitnislega á hana góða
stund. Það verður mjög kostnaðarsamt
signorina, og það á landareign, sem verður
ekki lengur yðar.
Mér er alveg sama, sagði hún, — ég vil
að þetta verði gert. En ég get ekki beðið
hér endalaust, þangað til þeim þama í Róm
þóknast að leyfa okkur að halda áfram verk-
inu. Mér datt í hug hvort þér þekktuð ekki
einhvern áhrifamann þar, sem gæti flýtt þessu.
Ef ég á að bíða hérna þangað til verkfræð-
ingurinn hefur samið skýrslu sína, og hún
verður send til Rómar eftir öllum hugsan-
legum krókaleiðum, og þeir i Róm að lok-
um taka ákvörðun . . . nú, þá verð ég orðin
piparmey.
Lögfræðingurinn hló. - - Þetta er kannski
alveg rétt. Og það vill svo til, að ég á góða
vini í Róm — ég skal athuga hvað ég get
gert. En fyrst verð ég líka að biðja yður um
tvennt: I fyrsta lagi, að þér segið engum frá
því, að ég ætli að hafa beint samband við
Róm. Þegar öllu er á botninn hvolft, þá er
Bardi verkfræðingur gamall vinur minn og
Cosenza er lítill bær. Enginn líður öðrum að
taka fram í fyrir hendurnar á sér. Og í öðru
lagi: að segja mér, hvers vegna Rizzo lög-
regluforingi spurði mig um rýtinginn, sem
Carlucci fann ?
Ég reyndi að hugsa fljótt. Ég býst við
að hann áliti yður sérfræðing í fornleif-
um.
Falcone brosti. — Allir eru meira eða minna
sérfræðingar hérna í Cosenza. Annars er það
mitt aðaláhugamál. Hann beygði sig niður
og opnaði neðstu skúffuna í skrifborðinu
sínu. Hérna er einkasafnið mitt — hluti af
því.
Þarna lágu alls konar brot úr bronzi, kop-
ar og leir. - Fólk færir mér þetta. Það veit,
ao ég hefi áhuga á því.
Vissuð þér ekkert, hvers virði rýtingurinn
var ? spurði ég.
Hann hristi höfuðið. - - Nei, ég kannaðist
hvorki við lögun hans né gerð. Hann gæti
hafa verið frá ýmsum stöðum: Grikklandi
eða Sikiley., Hann hélt áfram að tala um
kalabriskar fornleifar af miklum áhuga. Það
var greinilegt, að Rizzo hafði ekki minnst á
söguna um Alaric við hann, og ég sá enga
ástæðu til að gera það heldur. . . .
Rizzo hafði iátið hendur standa fram úr
ermum. Hann hafði grennslast fyrir um allt,
nema sígarettukveikjarann. Hann hafði ekki
enn talað við Commandantinn.
Fratnhald i næsta hlaði.
EINU 5INNI VAR...
ÉR er nœrri fimmtíu ára gömul mynd, sem á sér allmerkilega
sögu. Hvað er þetta prúðbúna fólk að gera í Alþingisgarðinum?
Jú, þetta er kór, sym stofnaður var í tilefni af komu Friðriks
konungs VIII til íslands 1907. Kórinn söng í Alþingishúsinu
undir stjórn Brynjólfs Þorlákssonar, en einsöngvarar voru þeir
Geir Sæmundsson og Elín Matthíasdóttir. Hér fara á eftir nöfn
söngvaranna:
Fremsta röð f. v.: Jón Halldórsson, Matthildur Kvaran, Ingibjörg Helgadóttir,
Ragnheiður Þórðardóttir, Magnþóra Magnúsdóttir, Hólmfríður Halldórsdóttir, Ágústa
Björnsdóttir, Þorsteinn Jónsson. Önnur röð: Jorgen Þórðarson, Hendrik Erlendsson,
Elín Magnúsdóttir, Bjarni Hjaltested, Margrét Þórðardóttir, Guðlaug Magnúsdóttir,
Elín Matthíasdóttir, sr. Geir Sæmundsson, Sveinbjörn Sveinbjörnsson tónskáld,
Brynjólfur Þorláksson, söngstjóri, frú Ásta Einarsson, píanóleikari, Benedikta
Benediktsdóttir, Helga Claessen, Guðrún Helgadóttir, Jan Rósenkranz, Herbert Sig-
mundsson. Þriðja röð: Martin Bartels, Benedikt Gröndal, Jakob Guðmundsson, Helga
Magnúsdóttir, Sigríður Björnsdóttir, Nikólína H. Sigurðardóttir, Bjarni Snæbjörns-
son, Þorkell Þorláksson, Sigríður Þorsteinsdóttir. Fjórða röð: Pétur Jónsson, Jón
Þ. Thoroddsen, Pétur Lárusson, Viggó Björnsson, Magnús Erlendsson, Sigurður
Þorsteinsson, Einar Viðar, Valdemar Ottesen, Símon Þórðarson, Pétur Halldórsson.
DÓMKIRKJAN ætti að hjálpa Reykvíkingum að minnsta kosti
að átta sig á því, hvar í höfuðstaðnum þessi gamla myncl
er tekin. Þetta er auðvitað Bankastræti (Bakarabrekka)
milli grjótgarðanna og Au>turstræti í beinu framhaldi af því.
Lækjargata sker svo þessi stræti.
33