Vikan


Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 19

Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 19
V I K A N Það var fyrir hádegi á laugardegi, og Tímaraenn voru mættir til þess að hrista sunnudagsblnSið frara úr erminni. Tndriði G. Þor- steinsson var har fremstur i f'oVki og hé't nppi nga í liSinu. Yið komum inn f hví. er hann hafði fengið loforð um skilvrSisIíu.isqi h’ýðni, o<i há fannst honum óhætt að snúa sér að komumönnum. Hann var tiHöhiIcgn alvarlegur, meðnn tmnn hé't á spinlrl- iru m?ð hókstafnum, og kvið sár mikla ánægiir ?S fá tæVifæri fil hess rð ósVa hióðinni rleðilcgs sumars. Ská'd verða nð v°ra alvarteg nú á dön_ um anars væru hau ?f ti1 v-1] p’-ki toi<in s'vr- frgn. og forleggjarinn neitaði að taka af þeim ha-'Vit. tT'ð or-uð'im heh'"" v'lrfæl'nistegr -'ð T"'1"5ðp. pð hiAð5nri hætt* r','lri verra að vita eitthvð um áform h"ns í snmar. — Fg f{p rlór Trkkju, sagði skáldið .. . — 0« hvnð svo? — TVð nnrður í Skagafjörð. — TTm Kjöl? — Auðvitað, — með fleyg og svipuna i stígvélinu. -— Það verður svona frekar heldrimannasnið á þér. —• Nú, cn ekki hvað? — Jú, sknld eru auðvitað heh'1'1 menn. En hvað ætlarðu að gera, heSar norður kemur? — Enginn veit sinn næturstað. — Skáldlega er nú mælt. -— Ég hirði aldrei, hvort ég er lengur eða skemur á einu kotinu en öðru. Skagfirðingar eru atlir vinir minir. —■ Hvort mun skáldið drepa niður penna þar norður frá? — Varla, — í mesta lagi yrki ég nokltrar klámvisur. Og við leggjum leið okkar niður á Vatnsstig, í verzlun- ina Óíýmpíu, og liittum þar unga og laglega stúlku, sem kveðst heita Edda Jónsdótt- ir. Og við spyrium enn: Hvernig hefur þú liugsað þér að eyða sumrinu? — Ég er nú lítiö farin að velta þvi fyrir mér strax, ■— ég fæ 3 vikna sumarleyfi frú vinnunni og fer liklegast bara eitthvað út úr bænum í útilegu, eins og ég hef gert undan- farin ár. — Langar þig ekki til bess að fara eitthvað ti! útlanda? — Jú, en það verður víst ekkert af því þetta árið. — En ef einhver kæmi nú og byði j)ér í skemmtiferð til meginlandsins í sumar. Held- urðu, að þú mundir fara? — Það fer náttúrlega mikið eftir því, hver ])að væri, en ég hugsa, að ég mundi bara þakka fyrir gott boð og vera kyrr hérna heima. — Þú varst þátttakandi i tízkusýningú núna snemma i vetur. Var það ekki ógurlega spenn- andi? — Jú, jú, það var ágætt. — Varstu nokkuð „nervus“? — Nei, ekki mikið, held ég. — Og ætlarðu kannski að leggja það starf fyrir þig í framtíðinni? — Nei, áreiðanlega ekki. — Ætlarðu kannske að fara að búa? — Nei, ég heid nú, að það geti beðið. Indriði

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.