Vikan - 05.01.1961, Blaðsíða 20

Kristín Magnússon.
-— Hvað ertu gömul?
— 17 ára. »
— Er það alveg ábyggilegt?
— Já.
— Ertu trúlofuð?
— Nei.
— En þú ert með einbaug, lof mér
að sjá. Það var nefnilega stúlka, sem
við áttum viðtal við seinast og hún
var líka ólofuð og með einbaug.
— Þetta er hringur frænku minnar.
— Sem að hætti við trúlofunina?
— Jahá.
— Sautján ára gömul og vinnur í
Álafossi. Hvað ertu búin að vinna
hérna lengi?
Kristín Magnússon
— Einn og hálfan mánuð.
— Og ætlarðu að gera það lengi?
— Ég veit það ekki.
— Ertu í skóla?
— Nei, en ég er búin með gagn-
fræðapróf.
— Og ætlarðu ekki að læra meira?
— Nei, ekki nema þá tungumál.
— Tungumál. Og hvaða tungu-
mál?
— E’nsku.
— Jæja, og hefurðu eitthvað lært
i henni?
— Já, hérna í skóla og svo var
ég úti.
— Úti já, og hvar úti með leyfi
að spyrja?
— 1 Englandi, ég var þar í sex
vikur í málaskóla.
■— Og nú kanntu ensku, er það
ekki ?
— Nei, ekki get ég sagt það.
— En ætlarðu þá ekki að læra
meira, ekki lætirðu þetta verða svona
endasíeppt og búin að vera á sex
vikna námskeiði?
— Jú, ætli ég læri ekki eitthvað
meira.
— Og svo sækirðu um stöðu hjá
S. Þ., sem túlkur?
— Nei, ég geri það varla, því þetta
er bara áhugamál. Að minnsta kosti
hef ég ekki hugsað sérstaklega út í
það að lifa á málakunnáttunni, en
það getur svo sem vel verið að ég
geri það seinna, ef ég verð rekin.
— Hvaða áhugamál hefurðu, önn-
ur en mál?
— Ég er i handbolta.
— Handbolta? En hvernig er með
karlmenn?
— Það kemur ekki fram þegar þú
grettir þig, þú verður að segja það
skýrt og skorinort.
— Það er aldrei að vita.
— Ef þú hefur ekki áhuga á
strákum, hafa strákar líklegast áhuga
á þér, ef við þekkjum þá rétt.
— En þú ferð nú á skemmtistað-
ina?
— Svona stundum.
— Borgina, Lidó, Klúbbinn, Röðul
o. s. frv.?
— Það er nú ekki oft. Helzt rneð
einhverjum vinkonum.
— Með vinkonum, já. Þetta eru
huggulegar fréttir. Við trúum ekki
öðru, en að þú farir stundum út með
strákum. Ekki svo að skilja að okkur
komi það eitthvað við.
Síðan förum við út í það að ræða
skeggvöxt, en sá vöxtur er kominn
á dagskrá út um allt land. Kristínu
finnst hvorki tii né frá um skegg,
segir það auðvitað geta verið sér-
kennilegt, annars standi sér alveg
á sama.
Það þýðir ekki mikið að tala um
skegg við fólk sem ekki einu sinni
nennir að hugsa um slíka hluti. Við
eigum þá ekkert ógert nema smella
einu sinni eða tvisvar og Þegar við
erum búnir að því neyðumst við til
að sleppa stúlkunni og fara á brott.
hlj<5mplötur
Haukur Morthens er aldeilis ekki
af baki dottinn. Á skömmum tíma
hafa verið gefnar út tvær piötur með
honum. Önnur er tveggjalaga plata
og lögin eru — Með blik í, auga —
og — Síldarstúlkan. — Jörn Grauen-
gárd útsetti og hann og hljómsveit
hans leika undir. Útgáfufyrirtækið
heitir Faxafón, ekki svo slæmt nafn.
Það eru orðin mörg árin, sem Hauk-
ur hefur sungið fyrir landann og virð-
ist ekki ætla að hætta því og er það
vel. Annars stelur fegurðardrottn-
ingin Sigrún Ragnars hálfgert kápu-
myndinni af Hauki. Þau eru nú
greinilega bæði með blik í auga.
Skyldi það koma af miklum söng?
hl j ($mlist
Thad Jones, sem leikur á trompet
í hljómsveit Count Basie sagði um
árið, að enginn lagahöfundur hefði
eins mikla tilfinningu fyrir því hvað
hann ætti að semja fyrir Count Basie
og Neal Hefti. Útsetningar hans fyrir
þá væru beinlínis saumaðar fyrir
þeirra stil. Það má vel taka undir
þetta, þvi hann gefur öiium hljóm
sveitarmönnunum tækifæri. Heil út-
setning er miðuð við einstakan leik-
ara. T. d. lagið Pony Tail gefur T.
Jones fyrst orðið með ferskum og
einbeittum einleik, siðan mýkri tónar
frá pianóinu hans Counts og loksins
kraftmikinn trommuleik hjá Sonny
Payne. E'kki er sniðið af þvi í lag-
inu Sloo Foot, þar leikur Joe Newman
skemmtilegan einleik.
Count Basie hefur löngum verið í
hljómleikaferðum úti um allan heim,
þó við höfum ekki verið svo heppin
að fá hann hingað. En eitthvert
slangur er alltaf til af plötum með
honum og er það nokkur huggun. Nú
þegar stereoplötur fara að koma á
markaðinn, verður auðvitað meira
gagn af, heldur en að hlusta á mónó-
útgáfur, þar sem margt gott hverfur
algjörlega í heildinni.
textinn
Hér eru svo þrír textar eftir Björn
Braga við vinsæl lög.
DRAUGASAGA
(ONE WAY TICKET)
Lengst vestur á Nesi lítil stúlka býr,
langar hana á kvöldin mest í œvintýr.
Hún er ekki laus við draugatrú.
Og þegar náttar oft hún fer í
fjósiö ein,
aö finna lítinn karldraug, sem engum
gerir mein.
Æ-æ-œ-œ!
Og svo rokka þau um allan bæ.
En drauggreyið faer ekkert upp úr því,
— sem aörar vofur stundum fá.
Því stúlkan káta vill ei kelerí,
og kemst þvi alltaf hjá.
Svo rokka þau á lcvöldin, rokka fram
á nátt;
í rjáfrinu þá syngur oft á tíöum hátt.
O-ó-ó-ó!
Já, ■— þaö er víst meira en nóg.
KLARA MÍN
(KIDDIO)
Bak viö fjöllin beiö ég þín
einn bjartan sumardag.
Og lóan söng þar IjóÖin sin
um laut og hæöardrag.
Allt var svo milt,
allt var svo bjart,
er komstu þar, Klara mín.
Viö hlýddum tvö á hafsins niö
þá horfnu gleöistund.
Mitt hjarta fylltist heitri þrá
er húma tók og þig ég sá.
Allt var svo milt,
áfengt sem vín,
er komstu þar, Klara mín.
Ég eignaöist þig alla;
þú dllt mér veittir þá.
Og síöan höfum viö saman dváliö
síökvöld mörg í ást og þrá.
Þetta litla Ijóö til þín
léttir allt sem höfugt vín.
AÖ dreyma þig fær öllu eytt,
öllu döpru, — í gleöi breytt.
Allt var svo milt,
allt var svo bjart,
er komstu þar, Klara mín.
Haukur og Sigrún
Ú-ú-ú-ú!
za VIKAN