Vikan - 05.01.1961, Blaðsíða 5

KVENNABURSINS
gömul, egypzk stúlka og hin eina af f jölskyld-
unni, sem var læs og skrifandi. Hún átti f jög-
ur börn og bjó í sambýli við þriðju konuna,
er nefndist Houria, og börn hennar tvö.
Houria var morokkósk í húð og hár, —
lagleg, svarthærð stúlka, þeldökk með
dökkbrún, alvarleg augu. Hún var bónda-
dóttir og hafði mikinn áhuga á búskap.
Augu hennar ljómuðu af gleði, er hún var
að segja mér frá því ,hvernig hún hjálpaði
föður sínu'm til að plægja, sá og skera upp.
Hún var talandi tákn þess hreinleika og
góðvildar, sem margar Múhameðskonur
eru svo rikar af.
Aziza var hin eina, sem hélt ekki hin
ströngu fyrirmæli Múhameðstrúar um
tryggð eiginkonu við bónda sinn. Hún var
frá Tanger, 21 árs að aldri og óhamingju-
söm í kvennabúrinu. Þegar hún var fjórtán
ára varð hún ástfangin af efnuðum Frakka,
er Gerard nefndist og starfaði við stjórnar-
skrifstofu í Tariger. Hún vildi svo gjarna
giftast honum. En hann var kvæntur fyrir
og var auk þess af öðrum trúflokki. Aziza
bauðst þá til að gerast launuð ástmey hans,
en Gerard hafði ekki efni á að veita sér
slikan munað. Eftir þessa raun ákvað hún
að leita einvíörðungu þeirra manna, sem
efni höfðu á að borga fyrir unað þann, er
hún mátti þeim veita. Hún var ung og fögur
og fann það brátt, að hún átti vel við smekk
erlendra manna. Svo kom að því, að fund-
um þeirra Ahmeds bar saman. Hann var
álitlegur, rikur og örlátur. En Azizu var
annað betur gefið er tryggðin. Hún komst
í kynni við hinn sextán vetra gamla dans-
mann og lét ekki hin ströngu hegningarlög
hamla sér frá að hitta hann. Ást hennar
getur haft örlagaþrungnar afleiðingar. Hún
kann að verða barin svo, að við bana liggi.
Gjafirnar, sem hún fékk frá manni sínum,
er þau giftu sig, geta verið af henni teknar
og henni sjálfri varpað allslausri út á göt-
una.
En Aziza lét ekkert aftra sér. Eg skil
það ekki enn í dag, hvernig hún fór að þvl
að komast út úr höllinni til að hitta elsk-
hugí 'sinn. Þessi ótrauða, ógæfusama stúlka
var mér ákaflega hjálpsöm. Hún kom mér
inn í lífið í kvennabúrin og kenndi mér,
hvernig því er farið.
Það var margt forvitnilegt, sem ég komst
á snoðir um. Stúlkurnar hirtu um blómin
í höllinni, hjálpuðu þjónunum við matseld
og tóku sér gönguferðir um nágrennið eða
fóru í búðir. En þá voru alltaf tveir geld-
ingar frá Senegal í för með þeim, þvi að
konur máttu aldrei fara út fyrir hallar-
garðinn einar.
Tólf hjákonur áttu þarna heima. Flestar
voru þær fátækar bændadætur og fegnar
þvi öryggi og hóglífi, er þeim bauðst í
kvennabúrinu.
Omaya var þó ólík hinum. Hún var þritug
að aldri og æst í skapi. Hafði hún farið
úr föðurgarði í því skyni að gerast gleði-
kona og dvaldizt um fimm ára skeið í vin
nokkurri í Sahara. En þrátt fyrir fortið
sína var hún Ahmed trú allt frá þeirri
stund, er hún steig inn í kvennabúr hans.
Á öllu þessu mikla heimili var Thorya
hin eina, sem hataði mig. Hún þráði af öilu
hjarta að verða fjórða eiginkona Ahmeds
og óttaðist nú, að það væri einmitt það,
sem ég ætlaði mér að verða. Til þess að
losna við mig notaði hún hið máttugasta
afl, er hún megnaði: „hið illa auga“.
En ég hafði fullkomna reynslu af frum-
stæðum þjóðflokkum -- og lét mig engu
skipta, þótt hún reyndi stöðugt við mig
þennan svartagaldur sinn. Komið gat þó fyr-
ir, að erfitt væri að sitja á sér.
ÉG spurði Raríu, fyrstu konuna, um skoð-
un hennar á fjölkvæni.
— Enginn karlmaður getur öðlazt algera
fullnægju eða orðið fullkomlega hamingju-
samur með aðeins einni konu, svaraði frúin.
Ef karlmaður bindur sig um of við eina
konu, verður hann fljótlega þreyttur á
henni. Það er miklu betra, að hann eigi sér
konur af ýmsum manngerðum til að vera
með á víxl, eftir því hvernig skapi hann
er I. Hið eina, sem Múhameðskona óskar
sér, er að maður hennar sé góður við hana
og taki ekki eina af konum sínum fram
yfir aðrar. Hann á að skipta ást sinni jafnt
milli þeirra allra í kvennabúri sínu.
Þetta var í fyrsta sinn, að ég heyrði gifta
konu lýsa yfir þvi, að margar eiginkonur
gerðu hjónaband hamingjusamara.
En því lengur, sem ég var í kvennabúr-
inu, því ljósar skildist mér, að ýmsar þær
hugmyndir, sem ég hafði um kvennabúrin,
voru aðeins leifar frá eldgömlum ástalífs-
filmum. Ég komst að því, að konurnar þar
lifðu frjálslegu og hamingjuríku lífi. Þær
voru harðánægðar með hlutskipti sitt og
höfðu æðimargt við einkvæni Vesturlanda-
búa að athuga.
Raría hafði lesið mikið af evrópskum og
ameriskum bókum og var sannfærð um,
að vestrænar kynsystur hennar létu of mik-
ið á sér bera.
— Við það að eiga manninn með þeim
hætti verða þær allt of afbrýðisamar og
vaka með tortryggni yfir hverri hreyfingu
hans. Þær vilja ekki eiga hann í.félagi við
aðrar, enda þótt þær megi vita, að hann
þráir fleiri konur. Þetta viðurkennum við
sem hluta af lífi okkar, en þið lítið á það
sem eitthvað ósiðlegt. Það er okkar lífs-
speki, að ekki sé hægt að hafa eignarhald
eða yfirráð yfir mönnum sínum. Reyndist
það unnt, væru þeir ekki betri en geld-
ingarnir, sem vinna hér í höllinni og misst
hafa alla orku og kvenfærni.
— Eh á Vesturlöndum, segi ég, — hafa
konur bæði efnalegt og félagslegt frelsi.
Þær geta tekið þátt í viðskiptalífinu.
— Já. það er höfuðgallinn við það, sem
þið kalilð „jafnrétti kynjanna", hnussar í
Raríu. — En þrátt fyrir það eruð þið ekki
jafnréttháar, þegar alls er gætt. Okkur
Múhameðskonur langar ekkert til að keppa
við karlmenn okkar.
Hún hélt áfram að skýra mér frá því,
að foreldrar Múhameðskvenna semja yfir-
leitt um kvonfang þeirra, og iðulega kemur
það fyrir, að hjónaefni sjást ekki fyrr en á
brúðkaupsdaginn.
Framhald á bls. 24.
Konurnar í kvennabúrinu eiga rólega daga. Athyglis-
vert er, hversu vel þær halda grönnu vaxtarlagi sínu
þrátt fyrir hóglífi og fitandi mat.
í kvennabúrinu lifa konurnar Þetta er hin 21 árs
bak við múra og eru alls ekki gamla Aziza, ein af
frjálsar. En flestar þeirra syrgja mörgum konum Ahm-
ekki frelsið og taka öryggi og eds Yamans. Það var
þægindi lífsins í kvennabúrinu hún, sem hleypti
fram yfir það. blaðakonunni inn.
— Enginn karlmaður getur öðlazt algera full-
nægju eða orðið fullkomlega hamingjusamur
með aðeins einni konu, sögðu þær í kvennabúr-
inu. Ef karlmaður bindur sig um of við eina
konu, verður hann fljótlega þreyttur á henni. Það
er miklu betra, að hann eigi sér konur af ýmsum
manngerðum til að vera með á víxl eftir skapi
hans. Hið eina, sem Múhameðskona óskar sér, er,
að maður hennar sé góður við hana og taki ekki
eina af konum sínum fram yfir aðrar.