Vikan - 07.09.1961, Blaðsíða 11

A
Við hittum þessa kappa upp við Selás
á drungalegum regndegi. Þeir eru ekki
aðeins menn, heldur líka hestam/enn, sem
er miklu meira. Þeim fjölgar ár frá ári,
sem leggja þessa þjóðlegu iþrótt fyrir
sig og telja hana allra skemmtana
ánægjulegasta. Það kostar víst varla
minna en.fimm þúsund krónur á ári að
veita sér þá ánægju að eiga hest, en
okkur var sagt, að í hópi hestamanna
væru engu síður efnalitlir daglaunamenn
en auðmenn. Aðstaða hestamanna hefur
nú breytzt til muna með byggingu nýrra
hesthúsa inn við Elliðaár, sem Hesta-
mannafélagið Fákur hefur látið reisa.
Þar geta menn komið hestum sinum
fyrir í fóðrun og hirðingu, og gerir það
mörgum kleift að eiga hest, sem annars
hefðu enga aðstöðu til þess.
Það eru þeir Friðþjófur Þorkelsson
trésmiður og Jón Ingi Rósantsson yfir-
klæðskeri, sem við sjáum á þessum
myndum, og voru þeir að leggja upp í
útreiðartúr, isem oftast nær ieitthvað
inn fyrir Rauðavatn og austur undir
Elliðavatn og siðan niður með Elliða-
ánum. Það er frekar þokkaleg leið, eftir
því sem um er að ræða á eyðimörkinni
fyrir innan Reykjavík.
Við urðum þess láns aðnjótandi að
fá að koma á bak, og höfðu þeir ágæta
gæðinga á boðstólum. Var farið liðlega
fetið, og skyldu gæðingar eigi ofþreyttir.
Þegar fallegir hvammar urðu á vegi
okkar, var áð og sprett af, eins og um
langferðamenn væri að ræða. Sá, er þess-
ar línur ritar, fékk til umráða einn gráan
af eldri kynslóðinni, og var það hinn
bezti gripur, vakur og viðráðanlegur.
Alls munum við hafa verið tvo tíma í
ferðinni, og voru gæðingar að lokum
kembdir og burstaðir, líkt og þegar biiar
eru þvegnir og bónaðir eftir langferðir.
Það er haft fyrir satt, að læknar hafi
ráðlagt fólki að fá sér hest og 'stunda
útreiðár. Það þykir hafa róandi áhrif á
taugar, og eru rnargir þurfandi fyrir
slíkt úr ys og þys borganna. Það er ákaf-
lega ólíkt ferðalag að þeysa í bíl á ryk-
ugum og holóttum þjóðvegum eða lulla
á sæmilegum hestum eftir þröngum
troðningum í þolanlegu landslagi. Maður
kemst einhvern veginn í nána snertingu
við náttúruna líkt og meistari Þórbergur
upplifði i runninum.
Hestamenn rifja gjarna upp erindi úr
hinu ágæta kvæði E’inars Benediktsson-
ar, Fákum. Þykir þeim hvert orð sann-
mæli í því kvæði:
Ef inni er þröngt, tak hnakk þinn
og liest,
og hleyptu á brott undir loftsins þök.
Hýstu aldrei þinn harm. ÞaÖ er bezt.
Aö heiman, út, ef þú berst í vök.
Þaö finnst ekki mein, sem ei breytist
og bœtist,
ei böl, sem ei þaggast, ei lund,
sem ei kœtist,
viö fjörgammsins stoltu og sterku tök.
Lát hann stökkva, svo draumar þÍ7is
hjarta rætist.
Það þarf að búa betur
að þeim.
Á því herrans ári 1970 eða þar um
bil gætu þeir orðið liðtækir þessir
drengir, sem sjást að æfingum i
stangarstökki á myndinni. Það er
Laugarásinn og nýi Laugardalsleik-
vangurinn í baksýn, og vonandi sjá-
um við þá þar síðar. Það er komið
undir áhuga og getu þessara drengja
og annarra á svipuðum aldri, hvernig
okkur vegnar i landskeppni eftir svo
sem tíu ár. Þá verður þessi ungi
stangarstökkvari búinn að læra að
færa hendurnar saman í uppstökk-
inu og farinn að glima við meiri
hæðir.
Þeir höfðu sjálfir útbúið stökk-
gryfju og stengur þarna, og mætti af
því tilefni skjóta því að forráðamönn-
um iþróttamála og bæjarfélags, að
gott væri að koma upp hér
þar um bæinn örlitlum blettum
með stökkgryfjum, súlum fyrir há-
stökk og stangarstökk, og þar mætti
líka hafa stutta hlaupabraut og ef
til vill létta kúlu. Þessir drengir eru
feimnir við stóru vellina, þar sem
fullorðnir menn æfa, og til þess að
góður árangur náist, er nauðsynlegt
að byrja snemma. Með þessu móti
gætu unglingar náðst til þátttöku,
sem annars byrjuðu ef til vill aldrei.
■ ji — ■
Manngildishugsjón Skagfirðinga
Það hefur lengi viðgengist, að lögð væri einhver mæli-
stika á manngildið, en það er aftur á móti mjög mismunandi,
hvað Þjóðir og þjóðflokkar telja tákn fyrir manngildi og
hvað ekki. Við höfum heyrt að einstaka þjóðir hafi mælt
manngildi eftir fengsæld við veiðar og einn þjóðflokkur í
Afríku metur manngildið eftir því, hversu menn geta stokkið
hátt jafnfætis. Á Norður-lslandi er þjóðflokkur, sem heitir
Skagfirðingar og manngildishugsjón þeirra er mjög merkileg
og sérstæð eftir því sem við höfum fregnað, en hún er I
þrennu lagi:
1 fyrsta lagi: Að vera kvennamaður.
1 öðru lagi: Að vera kvennamaður og drykkjumaður.
í þriðja lagi: Að vera kvennamaður og drykkjumaður og
vondur við vín.
Þóra með vatnaskíðin.
Ungir áhugamenn á æfingu í Laugardal.
Á vatnaskíðum í IVauthólsvík
Hingað til hafa vatnaskíði verið óþekkt fyrirbrigði á Islandi,
en eitthvað munu þau hafa verið reynd í sumar. Birtust í
blöðum myndir af Þóri Jónssyni skíðakappa, þar sem hann
brunaði um Nauthólsvikina. Ekki vitum við til þess, að aðrir
hafi reynt þessa iþrótt á undan Þóri. Fyrst kvenna, sem reyndi
þessa iþrótt hérlendis, mun vera Þóra Johnson, til heimilis
að Miklubraut 15. Vildi svo vel til, að Vikan var stödd í Naut-
hólsvíkinni í sama mund og gat filmað Þóru. Lét hún sig
hafa það, þótt sjórinn væri hrollkaldur, enda er kvenfólk
þekkt fyrir að vera mun harðara af sér, þegar um kulda og
vosbúð er að ræða. — Eða svo segja þær sjálfar.
VIKAN 11