Vikan - 14.09.1961, Blaðsíða 5

UEfNT RRIR HOOD
Brezki flotinn neyddist þannig til
að hefja orrustuna, að Hood lenti
i vegi fyrir Prince of Wales og gat
þess vegna ekki beitt nema nokkrum
hluta fallbyssna sinna.
Það var einnig í upphafi, að Hood
skaut í vitlaust mark, en fær þá brátt
að reyna, að Þjóðverjar beindu skot-
um sínum í rétta átt.
Fyrsta skotið, sem Hood varð fyr-
ir, hæfði i stórsigluna eða skotturn-
ana aftari. Gaus þá upp eldur og kol-
svartur reykmökkur steig upp frá
skipinu. Hood hélt samt áfram skot-
hríðinni.
Þá varð Bismarck fyrir skoti, sem
eyðilagði þrýstiloftsleiðslu, sem lá að
flugvélabrautinni. Dró þá nokkuð úr
ferð Bismarcks. Skömmu siðar fékk
hann annað skot, er laskaði hann þá
talsvert meira.
Þrátt fyrir það sendi Bismarck frá
sér hverja kúlnadembuna af annarri.
Og skyndilega, fyrr en nokkurn hefur
grunað, gerast umskipti á hinu mikla
skipi Breta. Glóandi eldtungur brjót-
ast út og teygja sig upp úr kolsvört-
um mekki, sem hylur Hood, en haf-
flöturinn i kring vellur í logandi olíu.
Bismarck hefur nú hæft fullkom-
lega i mark í sjálfa skotfærageymsl-
una, og Hood springur i loft upp og
sundrast með ferlegum gný og ógn-
um. Kúlan frá Bismarck hafði rofið
stálplöturnar í þilfari, en það voru
einmitt þessar stálplötur, sem taldar
voru veikasti punktur á orrustuskip-
inu. Hafði strax árið 1924 komið til
orða að skipta um þessar plötur og
styrkja þær til muna. En þrátt fyrir
miklar viðgerðir og endurbætur, sem
gerðar höfðu verið á skipinu, vannst
ekki tími til þessarar viðgerðar, enda
Sjórinn moraði af mönnum eftir að
Bismarck var sokkið.
var Hood mjög í förum við flotaæf-
ingar og flotasýningar á árunum milli
styrjaldanna.
Við sprenginguna þeyttust ýmsir
skipshlutar hátt í loft, mörg hundr-
uð metra, hlutar úr reyháfum og sigl-
um spýttust út á hafflötinn, en sumt
féll aftur niður á hið glóandi skip.
Síðan reis stefni skipsins upp og
Hood seig niður í dýpið, en þar seni
skipið sökk sauð og kraumaði sjór-
inn enn um stund. Nokkurt rekald
flaut á sjónum, en skipshöfnin var
horfin, 1421 talsins, að undanteknum
nokkrum mönnum, sem börðust íyrir
lífi sínu á sundi, þar innan um brakið.
Tundurspillir var sendur á vett-
vang til bjargar. Hann fann aðeins
3 skipverja á fleka. Þeir voru með
lífsmarki, en illa komnir. Voru það
merkjamaður, Briggs að nafni,
Dundes liðsforingjaefni, og Tillburn
háseti. Hinir 1418 höfðu látið þarna
lífið.
Vár haldið til Keykjavíkur með
þremenningana, en þar voru þeir
lagðir í sjúkrahús.
Lýsing Tillburns.
Robert Tillburn, einn þeirra, sem
bjargaðist úr þessum ógnum, hefur
lýst þeirri ógnarstund, þegar Hood
sundraðist og sprakk í loft upp. Þar
segir m. a.:
—- Kúla kom með ægilegum hvin
eins og hraðlest færi að okkur. Það
varð ægileg sprenging, og á eftir
varð grafarþögn. — Annað skot hæfði
staðinn undir brúnni, þar sem loft-
varnarliðið hafði leitað skjóls. — Eínn
hæfði eitt skot siglutoppinn, en þaðan
stjórnuðu liðsforingjarnir skotum
okkar. Efri hlutinn var skotinn burt,
svo að líkum og braki rigndi niður
á þilfarið. Næst varð ægileg spreng-
ing aftur á. Á eftir varð allt hljótt.
Ég reikaði og fann, að Hood hall-
aðist á bakborða. Kinnungarnir hóf-
ust, jafnframt Því sem skipið seig
niður að aftan. Ég losaði mig við
allan búnað, sem ég mátti. Alda skol-
aði mér fyrir borð. Eg synti eins
hratt og ég gat burtu frá skipinu
þar sem ég óttaðist að dragast rneð
því niður i djúpið. — Spottar slógust
um fótleggin|a og loft.net flæktust
um fæturna. Ég sogaðist niður með
skipinu og mér lá við köfnun, er ég
gat loks rifið mig lausan og brotist
upp á yfirborðið aftur.
Nú vissi stefnið beint i loft upp.
Það var eins og andstyggileg loka-
kveðja. Siðan seig Hood hægt í hafið.
Ég synti í áttina að braki. Ég sá
aðra af áhöfninni halda sér í fleka.
Allt 4flaut í olíu. Sumsstaðar loguðu
eldar. Ég synti umhverfis í hér um
bil klukkustund, en þá var mér öll-
um lokið. Sjávarhitinn var rétt yfir
frostmarki. Ég náði mér í fleka og
buslaði til merkjamannsins okkar.
Sunderland flugbátur flaug rétt yfir
höfðinu á okkur, án þess við sæjumst.
Eftir eilífðartíma sigldi tundurspill-
ir í áttina til okkar. Það var feg-
ursta sýn, sem ég hef augum litið.
Tundurspillirinn hægði ferðina, er
áhöfnin kom auga á okkur og okkur
var borgið.
i I i v:':|
Um borð í Bismarck.
Þegar svo hafði skipazt og Hood
var uF'sögunni, urðu óhemju fagn-
aðarlæti um borð í Bismarck, svo
mikil, að áhöfnin reif sig úr öllum
heraga, þeir hlupu um með hávaða,
söng og alskonar látum, föðmuðust
og hrópuðu „heil" fyrir foringjanum.
Og klukkan 6,32 sendi Liitjens yfir-
foringi svohljóðandi skeyti til her-
stjórnar sinnar um atburðinn:
— Orrustubeitiskipi sökkt á Því
næst 63 gráðum og 12 mínútum norð-
lægrar breiddar og 32 gráðum vest-
lægrar lengdar.
Hálfri klukkustund síðar sendi
hann skeyti um ástand Bismarcks:
1. Rafmagnsvélarúm IV. ónothæft.
2. Leki í bakborðsketilrúmi. Hefst
þó undan. Leki einnig i framskipi.
3. Mesti hraði 28 hnútar.
4. Tvær radarstöðvar óvina fundnar.
5. Hyggst fara inn til Nazaire.
Þetta gerðist laugardagsmorguninn
24. maí.
Þegar Hood var úr sögunni, bjóst
Bismarck strax til undankomu, svo
sem í skeytinu segir. Undanfarið hafði
Bismarck haft því hlutverki að gegna
að sökkva kaupskipum og ráðast ;tð
skipalestum, en samkvæmt skipun
flotamálastjórnar skyldi forðast sjó-
orrustu.
Bismarck var talinn 35 þúsund
smálestir, en var raunverulega yfir
40 þúsund smálestir.
Á skipinu voru 89 fallbyssur af ým-
iskonar hlaupvídd, þar voru fjórir
tvísettir turnar með 38 cm (15 þuml-
unga) fallbyssum, hlaðnar með þrýsti-
vökvatækjum. Þjóðverjar höfðu nctað
svona stórar fallbyssur i fyrri he'ms-
siyrjöldinni, en nú var nýjung orðin,
að með radar var miðun orðin jafn
markviss í náttmyrkri og þoku scrn
á björtum degi.
Bismarck var 246 m á lengd, 36 m
á breidd, hraði þess var 28 hnútar,
Framhald á bls. 42.
H.M.S. DORETSHIRE — til hægri — skýtur síðasta tundurskeytinu á Bismarck, sem varð til þess að það sökk.