Vikan - 05.10.1961, Page 26

40. verðlaunakrossgáta
Vikunnar.
Vikan veitir eins og kunnugt er
verðlaun fyrir rétta ráðningu á kross-
gátunni. Alltaf berast margar lausnir.
Sá sem vinninginn hefur hlotið fær
verðlaunin, sem eru:
100 KRÓNUR.
Veittur er þriggja vikna frestur til
að skila lausnum. Skulu lausnir send-
ar í pósthólf 149, merkt „Krossgáta."
Margar lausnir bárust á 35. kross-
gátu Vikunnar og var dregið úr rétt-
um ráðningum.
INGUNN ÞÓRÐARDÓTTIR
Sjúkrahúsinu Blöndósi.
hlaut verðlaunin, 100 krónur og má
vitja Þeirra á ritstjórnarskrifstofu
Vikunnar, Skipholti 33.
Nafn.
Heimilisfang.
Lausn á 35 krossgátu er hér að
neðan.
rr = ra y n d b r e y t i n g = =
f r e m J a = á 1 n i r = a f k
r = n J 6 1 i n D d n = e b r 0
0 r n a t 1 1 = a i d a k r 0 n
s k i P t a m u n u r = k i s u
k = n á r = a r 6 m a = r e k k
u n g r a r = t i 1 f k a 1 s i
D c = ö = s i = = 1 0 ■p = i n
g = = = k e n n s 1 u s t u n d
i n g V a r 0 = 1 a g s u s s i
& á 1 a = = t a u t e r r -- m n
= a r 0 n u r m u 1 é = m ö =
— = u m f e r ö a r s t J 6 r n
- = ra 1 n s k = f 1 a t k a k a
ALLI HELDUR YEIZLU.
Framhald af bls. 22.
Anna vildi líka gjarnan vekja at-
hygli á því, að hún hefði farið í fín-
asta kjólinn sinn, en hún þorði það
ekki. Alli móðgaðist svo auðveldlega,
ef einhver var fínni en hann.
Svo komu þau að rjóðrinu í skógin-
um, og þar sá Anna merkilega sjón.
— Hvað, sagði hún, þetta eru allt
saman dýr? Ég hélt, að vinir þínir
væru einhverjir, sem maður gæti tai-
að við.
— Ég get talað við þá, sagði Alli,
svo ef þú vilt spyrja þá um eitthvað,
Þá segðu mér það. Svo skal ég segja
þér, hvað þeir segja í staðinn.
■—■ Já, en Alli, hér eru bæði högg-
ormar, broddgeltir og mýs, sagði Anr.a
skelkuð.
— Já, auðvitað, sagði álfurinn.
Komdu, og heilsaðu höggormlinum
kurteislega.
Anna var vel upp alin lítil stúlka,
svo að hún reyndi að standa graf-
kyrr, þegar höggormurinn liðaðist á-
fram í grasinu. Hann hneigði sig dá-
lítið, þegar hann var kominn alveg
að henni, og hún hneigði sig og brosti
á móti, en það var alls ekki svo auð-
velt.
— Og hérna kemur broddgölturinn,
sagði Alli.
Broddgölturinn hljóp svo fast upp
að fótum önnu, að langir broddar
hans rispuðu húð hennar. Hún var
næstum þvi farin að gráta, en stillti
sig.
—• Og þessi litla mús hérna, hún
vill gjarnan komast upp í höndina á
þér, sagði Alli, því að annars getur
hún ekki séð þið almennilega. Anna
lokaði augunum og rétti höndina nið-
ur að músinni. Hún skreið og kitlaði
hana í höndina, svo að hún flýtti sér
að setja hana niður aftur.
— Æ, sagði Alli, hvað þú ert skrýt-
in. Veiztu, hvað dýrin segja um þig?
Þú skilur það ekki, en það geri ég.
Þau segja, að þú sért einkennileg og
skrýtin stelpa. Þau kæra sig alls ekki
um að vera vinir þinir.
— Já, en Alli, ég get ekki að Þessu
gert, sagði Anna, og nú grét hún í
alvöru. Ég er ekki vön að umgangast
svona dýr. Ég er hrædd um,
að höggormurinn bíti mig og brodd-
gölturinn stingi mig, -— og músin,
ó, hún skríður svo óhugnanlega. En
mér geðjast ágætlega að þeim öllum.
Og þó, — ég veit ekki, hvað ég á að
gera.
Alli náði ekki að svara, því að um
leið heyrðu þau krákuna hrópa hátt:
— Kra, . . . Krakra, . . . kri, . . . kra..
— Hjálp! hrópaði Alli. Krákan seg-
ir, að refurinn sé á leiðinni hingað.
Nú verðum við öll étin nema þú, þvi
að hann þorir ekki að ráðast á þig.
Æ, elsku Anna mín, þú verður að
hjálpa okkur.
—- Já, ef ég bara get, sagði Anna
og snökti.
— Flýttu þér, og seztu í grasið, og
leyfðu okkur öllum að koma upp í
í kjöltuna á þér, sagði Alli. Og Anna
gerði eins og hann sagði. Músin kom
fyrst og tróð sér niður í fellingu á
kjólnum. Svo kom Alli og klifraði
upp i beltið. Broddgölturinn læddist
varlega áfram til að stinga ekki, og
höggormurinn kom síðastur og vafði
sig upp í marga hringi. Að síðustu
kom krákan og settist á aðra öxlina
á önnu.
— Þið megið ekkert gera mér,
hvislaði Anna.
— Krej . . . krej . . . , sagði krákan.
— Það þýðir nei, nei, sagði Alli.
Og svo kom refurinn. Hann stóð
lengi í felum bak við runna. Hann
fann lyktina af öllum þessum dýrum
og dauðlangaði til að éta þau. En
hann þorði ekki að koma nálægt
Önnu. Það endaði með því, að hann
sneri við og fór burtu.
— Ég átti að þakka þér frá öllum
dýrunum hérna, sagði Alli á eftir,
og segja, að þeim fyndist þú vera sæt
og elskuleg stúlka og spyrja hvort Þú
ætlir að halda áfram að vera hrædd
við þau.
— Nei, svo sannarlega ekki, sagði
Anna og brosti niður til litlu dýr-
anna, því að nú veit ég, að þau eru
einnig falleg og geta einnig orðið
hrædd. Svo kitlaði hún broddgöltinn
á nefið, klóraði músinni á bakinu og
leyfði krákunni að narta í eyrað á
sér. Höggormurinn var sá eini, sem
hún hreyfði ekki við, því að maður
veit aldrei ...
Þannig vildi það til, að Anna eign-
aðist góða vini meðal vina Alla litla.
Og þau höfðu mörg skemmtileg boð
eftir þetta.
Ungfrú
Yndisfríð
Ungfrú Yndisfríð er kominn á dag-
bókaraldurinn, og á hverjum degl
skrifar hún nokkrar siður í dagbókina
um atburði dagsins. Hún heíur það
fyrir venju að geyma dagbókina sina
í Vikunni, en henni gengur mjög illa
að muna, hvar hún lét hana. Nú skor-
ar hún á ykkur að hjálpa sér og
segja sér blaðsíðutalið, þar sem dag-
bókin er. Ungfrú Yndisfrið veitir
verðlaun og dregur úr réttum svörum
fimm vikum eftir að Þetta blað kem-
ur út. Verðlaunin eru:
CARABBLUA UNDIRFÖT.
Dagbókin er á bls...........
Nafn.
Heimilisfang.
Sími.............
Síðast er dregið var úr réttum lausn-
um, hlaut verðlaunin:
JENNA JBNSDÓTTIR.
Drekavogi 12.
26 VIKAN.