Vikan - 05.10.1961, Blaðsíða 30

i
^.^HIH^Iuminlum flsklkassarnlr frá Hoyang uppfylla allar kriifur, sem gerftar
eru «11 flskikassa. Notkun þeirra um borö í fiskibátunum tryggir: betri nýtingu aflans. meiri
gætl, hærra gæöamat og hærra verö. Notkun Heyang fiskikassanna í fiskvinnslustoðum trygg-
Ir melra geymsluþol og betri vöru. bar sem kassarnir staflast saman og falla í betta valsa svo
lott leikur ekkl um bá. bráönar ísinn mun hægar en í öörum gerðum
fiskikassa og vatniö rennur allt burt. Aluminium í Hoyang fiskiköss-
unum er „seltuvariö". Foröist gerlagróöur. Notiö Höyang fiskikassa.
FRIÐRIK JÖRGENSEN
Æ C I S C Ö T U 7 — S í Bl I 1 1020

GRUNSAMLEGIR MENN.
Framhald af bls. 13.
Langanes og Raufarhöfn. Var full-
yrt, að fleiri mundu hafa verið með
þeim en voru á því á norðurhöfn-
unum. Sýslumaður hafði látið hrýna
það fyrir hreppsbúum að segja til
þess, ef vart yrði við grunsamlega
menn þar um slóðir. Myndu menn
sæta ábyrgð fyrir, ef þeir leyndu
nokkru sliku lútandi.
Þegar bræðurnir sögðu félögum
sínum á liinum bátunum frá þessu,
var litill trúnaður lagður á það,
þar eð þeir á hinum bátunum höfðu
ekki orðið varir við neitt. Sízt var
því trúað, að þarna væri um að ræða
menn af norska skipinu.
Það fór þvi á sömu leið, þegar
komið var til Bakkagerðis, lítill
trúnaður var lagður á, að þarna
væri um útilegumenn að ræða. Sag-
an flaug samt manna milli á svip-
stundu. Þegar Eyjólfur Hannesson
hreppstjóri heyrði þessar fregnir,
brá hann við og fór að grennslast
eftir því nánar. Hafði hann með
hraðsamtali samband við sýslu-
mann, eftir klukkan 7 um kvöldið
og tilkynnti honum þetta, svo sem
fyrr er frá greint.
Síðar um kvöldið fregnaðist það,
að setuliðið á Seyðisfirði hefði
fengið vitneskju um hina grunsam-
legu menn ,og hefðu sent skip mann-
að hermönnum áieiðis til Borgar-
fjarðar, en þar vildu þeir fá tvo
kunnuga menn til þess að vísa leið-
ina norður í Selvog. Töldu setuliðs-
menn ótvírætt, að hér væri um ein-
liverja sendimenn Þjóðverja að
ræða.
Klukkan 11 um kvöldið kom svo
fallbyssubátur frá hernum og lagð-
ist á höfnina 1 Borgarfirði.
HERMENN KOMA Á HNOTSKÓG.
Foringjar úr bandaríska hernum
liöfðu samband við þorpsbúa, hrepp-
stjórann Eyjólf og þá Þórð og Björn,
scm flutt höfðu tíðindin um hina
grunsamlegu menn í Selvognum.
Spurði yfirforingi margs um
þessa menn og háttalag þeirra, en
einkum þó, hvort þeir hefðu verið
vopnum búnir.
Þórður, sem aðallega varð fyrir
svörum, kvaðst geta gizkað á, að
þetta væru Norðurlandabúar, Danir
eða Norðmenn, en ekki Englend-
ingar, eða jafnvel íslendingar, sem
dvalizt hefðu erlendis. Vopn hefðu
þeir engin séð.
Foringinn taldi þá, „að hér gæti
ekki verið um neina njósnarmenn
að ræða, heldur væru þetta islenzk-
ir ferðamenn“.
Þórður hélt því enn fram, að
þetta væru ekki eðlilegt framferði
manna, sem væru venjulegir ferða-
menn. Varð þá úr, að foringinn
ákvað að hefja leit að mönnunum
og kvaddi Þórð til fylgdar og leið-
sögu. Var Þórði það heldur óljúft,
en hann hafði verið allan daginn
á ferðalagi, lét hann þó tilleiðast.
Björgvin Vilhjálmsson i Bakka-
gerði flutti svo hermennina og Þórð
„upp yfir“ á sínum bát, en herskipið
skyldi bíða á Borgarfirði.
Komið var fram yfir miðnætti og
því skuggsýnt til landsins, þegar
lagt var af stað, einkum var dimmt
yfir fjörunni, þar sem klappirnar
voru auðar.
Segir nú ekki af ferðum þeirra
annað en það, að þegar komið var
norður að Kögri, sá Þórður glitta
í eitthvað á floti á sjónum rétt við
borðstokkinn. Var þar kominn kassi,
er þeir félagar höfðu séð á floti á
sjónum rétt við borðstokkinn. Var
þar kominn kassi, er þeir félagar
höfðu séð á floti á Selvognum, en
ekki hirt. Vildi foringinn ná kass-
anum til athugunar. Við athugun
töldu hermennirnir, að naglarnir
i kassanum væru ekki ameriskir, en
vel gætu þeir verið þýzkir.
Þegar inn i Selvoginn var komið,
taldi Þórður leiðsögn sinni lokið,
og skildi þar með þeim.
Segir séra Ingvar svo frá:
RAKIN SLÓÐIN.
„Hermennirnir fóru þegar i land
og gengu hvatlega upp klappirnar
og lýstu fyrir sér með vasaljósum.
Fundu þeir brátt mannaslóðir í
snjónum, er lágu fram og aftur og
sumar margtroðnar. Tók þá heldur
að lifna yfir foringjunum.
Beint upp af vognum fundu þeir
hellisskúta á að gizka 3 faðma á
breidd og góða 2 faðma á lengd
inn i bergið, og var vel manngengt
fremst i honum.
1 hellismunnanum var hár steinn,
er sprungið hafði úr berginu fyrir
ofan, sem nálega byrgði fyrir hell-
isopið, svo naumast sást inn í það
að utan. Var sjáanlegt, að menn
hefðu hafzt þar við nýlega. A gólf-
inu var þykkt lag af lyngi og bæli
eftir menn. Sást, að þeir höfðu not-
að vaxkerti sér til lýsingar, því vax
hafði dropið niður á lyngið á stöku
stað.
Hermennirnir höfðu þar aðeins
stutta viðstöðu, en hröðuðu sér upp
á bakka, eftir slóð, sem þeir fundu
þar.
Borgfirðingarnir ræddu þá um
það sín á milli, hve óvarlegt það
væri að skilja þá eina eftir við bát-
inn, því að mennirnir gætu leynzt
eftir i vognum, þrátt fyrir þessa
leit og komið og átt allskostar við
þá. Þórður fór þvi á eftir hermönn-
unum, náði tali af yfirforingjanum
og sýndi honum fram á, að fleiri
væru fylgsni í vognum en þeir hefðu
rannsakað, sem mennirnir gætu
leynzt í, og kæmu þeir að íslend-
ingum vopnlausum, gætu þeir gert
það sem þeim sýndist og jafnvel
náð bátnum á sitt vald. Bauð þá
foringinn einum hermannanna að
fara niður til þeirra.
Foringjarnir héldu svo áfram
eftir slóðinni, er lá upp í djúpt
klettagil og þaðan upp eftir brattri
fjallshlíðinni og komu hermennirnir
í humátt á eftir þeim.
Þórður fylgdi þeim eftir upp i
gilið og beið þar eins hermannsins,
sem dregizt hafði aftur úr. Var
Þórður þá á báðum áttum, hvað
hann ætti að gera: hann var illa
lagaður til gangs i þungum og há-
um sjóstigvélum, en hátt og bratt
upp fannirnar.
Er hermaðurinn nálgaðist hann,
tók Þórður eftir slóð, eins og eftir
skíði, en við nánari athugun sáu
þeir, að hún var eftir sleða. Her-
maðurinn hélt svo áfram eftir sleða-
slóðinni, en Þórður sneri við niður
í hellisskútann. Höfðust þeir þar
við og rannsökuðu hann til hlítar,
en fundu þar ekkert nema bréfmiða
með gotneskum stöfum, sem þeim
tókst ekki að fá neitt orð út úr.
Eftir klukkustundar bið kom her-
maðurinn aftur, sá, sem Þórður átti
síðast tal við, og kvaðst ekki hafa
náð í hina. Biðu þeir svo þarna 4
í hellinum, það sem eftir lifði næt-
ur. Höfðu hermennirnir sér það til
skemmtunar að skjóta til marks með
rifflunum. Og mátti vart á milli sjá,
hvorir væru hæfnari.
Klukkan 5 um morguninn komu
báðir hinir hermennirnir slæptir
og uppgefnir til baka. Kváðu þeir
foringjana hafa sagzt ætla alla leið
til Egilsstaða og leita mannanna, en
hinir ættu allir að fara U1 baka á
3D VIXAK