Vikan - 05.10.1961, Blaðsíða 29

nð yfirganga stjórnmálamennina í
daSurlátum. AS lokum varfS hann
að biðjast stöfSvunar á leiknum til
afS fá svefnfrið. Einn af vitrustu
stjórnmálaleiStogum Afríku aflaSi
sér yndislegrar stúlku frá Vestur-
Indium í snöggri ferð til Banda-
ríkjanna, og hefur lifaS meS henni,
svo aS mánuSum skiptir, i sambúS,
sem Vesturlandamenn mundu telja
svndsamlega. Hann var aS visu
löglega kvæntur áSur, en er engu
aS síSur mjög dáSur fyrir dugnaS
sinn aS ná svo eftirsóknarverSum
feng.
I>aS, sem vestriS kallar synd,
kallar Afrika ekki synd. Hin sér-
stöku hlunnindi, sem háttsettir
stiórnmáia- og embættismenn i
Afríku njóta, gera sitt gagn. Þeg-
vr stiórnmálnhrautin er öSrnm veg-
nm areíSari til rikidæmís og ann-
°rrq góSrn hluta, e'ns og var á
dögum Cecils og Marlboroughs,
aukast miög líkurnar á hvi, aS gáf-
aSir menn veljist til stjórnarstarfa.
1 afrisku stjórnmálalifi er aS visu
aS finna mútuhæga menn og sér-
góSa, en einnig eru þar til mjög
duglegir náungar. Auk Balewa
hreifst ég mjög af Sekou Touré i
Gineu (hótt kommúnistavinur sé),
Sylvanusi ÓHrmpió i Tógóiandi og
Azikiwe (Zik), forserta Nigeriu.
Á sama hátt getnr ýmislegt, sem
vestanmenn telja hlægilegt og i fett
viS lýSskrum, skipaS heiSurssess
í afriskum stjórnmálum. Tökum til
dæmis „FagnaSarhátiS Osagyefos",
er ég varS vitni aS á krossgötum
fáeinar milur fyrir utna Accra.
Framhaid i næsta hlaSi.
YIKAN OG TÆKNIN
Framhald af bls. 5.
stuttbylgjum og sérstökum móttöku-
tækjum, sem aS visu hafa veriS
lengi notuS i sambandi viS veSur-
bjónustu, haS er aS segja sendingu
veSurkorta stöSva á milli.
Hér birtist mynd af einu sliku
móttökutæki. ÞaS er póstmeistarinn
í Newark í New Jersey, sem hjá
tækinu stendur, en bréfið, sem hann
er að veita viðtöku, er merkilegt að
bví leyti, að hað var sent með að-
stoð gervihnattarins Echo I, sem
gerður er i jwí skyni að endurkasta
últrastuttbylgjum, sem að honum er
beint. Var harna um að ræða tilraun
á vegum bandarísku yfirpóststjórn-
arinnar i Washington, og jjótti tak-
ast vel, — bréfið var ekki nema
tæpar fimm mínútur á leiðinni frá
Washington, og mundi sending þess
ekki hafa tekið lengri tima, þótt um
meiri vegalengd hefði verið að ræSa.
„Meiri gervihnettir."
Skyldu englarnir ekki verða
hissa, mamma, þegar þeir mæta
gervihnöttunum? er haft eftir
litilli telpu, — og var von hún
spyrði? Hér á myndinni má sjá nýj-
asta gervihnött Bandarikjamanna,
þegar tæknisérfræðingarnir eru aS
prófa hin fjölbreyttu tæki. sem hann
er búinn, og er þetta lokaprófiS,
áður en honum verður komið fyrir í
snjáldri geimflaugarinnar. Speldin,
sem standa út frá gervihnettinum,
safna sólarorku og umbreyta henni
i rafstraum með sérstakri tækni, og
nægir sá straumur öllum hinum
mörgu tækjum í gervihnettinum,
þegar út í geiminn kemur, svo að
þau eiga að geta haldið virkni sinni
von lír viti. Speldi þessi eru hrot-
in að hnettinum. þegar honum er
skotiS, en um leiS og hann er kom-
inn á braut og tekur aS hitna viS
hraSanúninginn. losnar um sneldis-
armana, svo aS þeir réttast út. Alls
hafa Bandarikjamenn nú skotiS 50
gervihnöttum á loft, og eru tæki
margra þeirra enn virk og senda vis-
indnmönnum á jörðu niðri hinar
merkilegustu upplýjingar dagl'gn.
SiSasti gervihnötturinn, sem þeir
sendu á braut umhverfis jörSu, var
Könnuður 13., sem skotið var upp
frá Wallopeyiu i Virginiu. Hann veg-
ur 80.5 kg, og liggur sporhraut hans
120 km næst, en 274 km fjærst
JörSu. Er honum einkum ætlaS aS
afla upplýsinga um hiS svokallaSa
geimryk, uppruna þess og eSli, sem
enn er visindamönntim aS mestu
leyti óleyst ráðgáta.
ttt \ T'rT> \ r. \ T?T>TTi?nvnvr
Fra-^'halfl af bls. 15.
svartamarknSshrask m"S lóðir og
haS er t siétfn cír á<rætt.
— HvaS eru sfórnr ihúSir i hrssn
húsi?
— Þær OTll nllnr 110 frrmetrnr os»
teljast vern fimm herherfíi. har nf
hrjú svefnherhersi. Auk þess er
hvotfnhús os sevmstn á hverri hæS.
— f hvernig ástandi selur þú i-
húSirnar?
— Þær verSa fokheldnr meS sér-
stakri hitalögn aS hverri fhúS. húsiS
múrhúSaS aS utan og málnS, iárn á
haki. stigagangur múrhúSaSur ásamt
geymslum og öSru sameisinlegn f
kiallara. ViS leggium til ketil og ket-
ilhús. hvi hitaveita kemur ekkf alveg
strax. enda hótt hennar sé von áSnr
en iangt HSur. Þetta er aS nokkru
levti frábrugSiS hvf. sem veninlegt
liefur veriS meS sölu á fokheldum
íbúSum.
— ÆtlarSu kannske aS halda á-
fram á hessari braut?
— Þetta er prufa, en ef vel geng-
ur. há býst ég viS þvf.
— Og ertu vongóSur meS sðluna?
— Já, viS erum strax byrjaSir að
selja. Þetta er alveg einstaklega hag-
stæSur staSur f bænum og húsiS
stendur þannig aS útsýni er einsfak-
lega fallegt, bæSi yfir bæinn og vest-
un og norSur yfir sundin. Svo er
J)aP s,Sast en ekki sfzt, aS siálfar
íbuSirnar eru prýðilega skipulagS-
ar og verðið hagstætt.
Við óskar ókutn út í Álftamýri til
þess að lita á bygginguna, sem var
að byrja að teygja sig upp úr mó-
mýrinni og umhverfið var allt eins
og eftir loftárás, svipaS þvi semipB
gengur og gerist á flestum nýjum,n
byggingarslóðum.
ViS minntumst að lokum á íþrótt-
irnar og þátttöku Óskars f þeim. Ég
spurði hann, hvort hann teldi sig
nú hafa haft eitthvert gagn af þátt-
töku f millivegalengdahlaupiim, æf-
ingum og keppni.
— Já, svaraði Óskar, ég tel mig
bæði hafa haft af þvi gagn og á-
nægju. Ég sé ekki eftir þeim tfma,
sem fór í það og þó hafSi ég af mér
marga vinnustund; oft einn eftir-
vinnutfma á dag. Mér fannst það
mjög heilbrigt og ég held, að æfingar
og þátttaka f íþróftum almennt, komi
í veg fyrir, að unglingar leiðist út
í spillingu.
— Þú fórst nokkuS oft utan til
keppni?
— Fyrsta utanför mfn var á
Evrópnmeistaramótið í Ósló 1946 og
eftir það mót fórum viS íslending-
arnir um NorSurlöndin og kepptum.
ÁriS eftir fór ég meS ÍR-ingum í
keppnisför ng þá eftir til NorSur-
landa. Svo voru Olympíuleikar í
London 1948 og þá var ég i liðinu
og eftir 01>Tnpiuleikana fórum viS
nokikrir f keppnisför til NorSur-
landa. SiSasta keppnisför min utan
var svo 1949. Þá fórum við ÍRingar
til Skotlands og frlands.
— Er einhver einstök keppni úr
þessum ferðum, sem þér er minnis-
stæðari en önnur?
— Já, þaS er 1500 metra hlaup á
alþjóSamóti i Osló 1947. Ég sigraSi
f þvf hlaupi eftir mjög harða keppni
og setti íslandsmet, sem var gott á
beim tfma, 3:53,4 mfn. f þessu hlaupi
keppti Bandarikjamaðurinn Hulse,
sem var i fremstu röS f Ameriku og
NorSmaðurinn Sponberg, sem var
mjög harður hlaupari. Það var bú-
izt viS þvi, aS slagurinn stæði milli
þeirra og ég fór rólega af staS og
var fjórSi í röðinni, þegar einn
liringur var eftir. Svo þegar á beinu
brautina kom og 80 metrar voru
eftir i mark, náði ég þeim og komst
framúr. Það kom mér sjálfum mjög
á óvart og ég bætti metið um heilar
sjö sekúndur f þessu hlaupi. Áður
hafði engum íslendingi tekizt að
hlaupa 1500 metra undir fjórum
mínútum.
— Hvernig hagaðir þú æfingum,
þegar þú varst uppá þitt bezta?
—■ Framan af voru þetta ósköp
máttlitlar æfingar hjá okkur, en svo
fengum við sænskan þjálfara, sem
gerbreytti æfingum okkar. Þá skipti
alveg um. Árangurinn lét ekki á sér
standa. Nú hafa æfingaaðferðir við
millivegalengda og langhlaup breytzt
að mun síðan, enda er alltaf verið að
bæta metin. En þér er óhætt aS skila
því frá mér til allra ungra manna,
að ég tel það bæði heilsusamlegt
og ánægjuríkt að æfa hlaup og
keppa.
GS.
K£«Rll<*r REIÐHJÓLIN
Allskonar varahlutir í reiðhjól sendir í póstkröfu
um land allt.
„ — -d£

•v'N - —-
ORNTNN
Spítalastíg 8. — Box 671.
_
VIKAN 29