Vikan - 12.10.1961, Qupperneq 12

Þannig
er
Afríka.
Síðari grem
eftir
Stuart Atlsop.
í Afríku er moldin dökk og frjósöm og það er ekki skortur
á mannafli. Þegar atvinnutæki og menntun eru komin í gott
horf, verða hin ungu Afríkuríki mikið og voldugt afl.
KWAMEi KW
Nkumah Ghanaforseta líkar dável að vera kallaður „Osag-
yefo“ sem útleggst, þótt guðlaust kunni að þykja, „endurlausn-
arinn“ eða „frelsarinn.“ Við þetta tækifæri hafði flokkur hans,
sameinaði þjóðfloKkurinn, skipulagt „Fagnaðarhátíð frelsar
ans“ til að gleðjast í tilefni af komu hins mikla manns tn
Accra eftir fárra daga ferð í.þeim tilgangi að lappa eitthvað
upp á innanríkismálin. Gert var ráð fyrir að Nkrumah kæmi
á vettvang um fjögurleytið síðdegis, en nokkru fyrir þann
tíma höfðu menn safnazt saman í þrjá aðgreinda hópa á hin-
um ákveðna stað í útjaðri borgarinnar.
Einn hópinn myndaði höfðinginn i Oblogó ásamt tylft
manna af ættbálki sínum. Söfnuðust þeir allir saman undir
geysistórri, marglitri og karhættri flauelsregnhlif. Regnhlif,
sem var innleidd i Afríku öldum áður en Portúgalar komu
þangað, er tákn höfðingjadóms. Þvi stærri sem regnhlífin er,
því meiri virðing höfðingjans. Oblogóhöfðinginn hafði í ann-
arri hendi sér flösku af kirsuberjavíni, en í hinni bar hann
veldissprota með viðvaningslega gerðri tréskurðarmynd af kind,
málaða gullinni glansmálningu, á endanum. Ég reyndi að ná
viðtali við höfðingjann, sem virtist vera fremur vingjarnlegur
náungi, en fékk ekki annað upp úr honum en þetta: „Regn-
hlíf mjög þung.“
Annar hópurinn samanstóð af flólki úr stjórnmálalífinu með
aðalritara flokksins, heiðraðan Tawia Adamafio, í broddi fylk-
ingar. Var hann skrýddur skrautlegum kyrtli og bar undir
honum klæði úr hrásilki. Heiðraður Adamafio hélt mest-
megnis til í Mercedes-Benzinum sínum — allir viðstaddir
stjórnmálamenn voru á laglegum bilum — en undirmenn hans
skiptust á gamanyrðum, göntuðust hver við annan og fengu
sér hressingu með stuttu millibili. Þegar heiðraður Sackey,
þingmaður Miðkjördæmisins i Accra, tók að dansa við sjálfan
sig á miðri brautinni, úrskurðaði heiðraður Adamafio að
þetta væri einum of mikið. Heiðraður Sackey var því leiddur
á brott, glottandi.
Þriðji hópurinn var kór hvítklæddra kvenna. Þær sungu
söngva, er hljómuðu líkt og andleg lög frá Suður-Karólinu.
Tvo söngva sungu þær: „Kwame, Kwame, frelsari vor kemur.“
Á meðan óku lögreglumenn á bifhjólum með stuttu millibili
eftir veginum, og á milli manna bárust hin æsandi orð: „Osag-
yefo kemur.“
Að vera þjóðhöfðingi í Afríkuríki þýðir áköf fagnaðarlæti og
lýðhylli annan daginn en grjótkast og fangelsisvist hinn dag-
inn. Hér er hinn frægi Tshombe í glöðu skapi á góðum degi.
12 vik*n